Mały Wielki Sklep Jest Najlepszym Sklepem Z Płytami W Mississippi

Jackson w stanie Mississippi nie zawsze miał wiele "fajnej" kontrkultury. Bycie Mississippińczykiem oznacza de facto bycie w pewien sposób kontrkulturowym, ale nie jest to coś, z czego można by się chwalić. Statystycznie oznacza to, że twoja rodzina zarabia około 15 000 dolarów poniżej krajowej mediany, a także że prawie trzy razy częściej pewnie urodzili się wśród nastoletnich rodziców. U.S. News and World Report klasyfikuje twój stan na ostatnim miejscu pod względem infrastruktury i na 49. miejscu w odniesieniu do możliwości ekonomicznych. Jesteś zasadniczo tym samym rodzajem wyjątku dla reszty USA, jakim kraje rozwijające się są dla rozwiniętego świata. Oznacza to, że popkultura jest wystarczająco obca, by stać się rodzajem lokalnej subkultury, a rzeczywiste subkultury sztuki i muzyki są rzadkie - podwójnie rzadkie, przed połączeniem dial-up AOL.

Ale w 1981 roku Jackson (i reszta kraju) zyskał MTV, które zainspirowało Betty Strachan do przekształcenia jej nierentownej galerii sztuki w Little Big Store.

Little Big Store kiedyś było małe (szopa przy drodze z mnóstwem porzuconych autobusów) i stało się duże, zajmując teraz pięć pokoi w rozlazłym doku kolejowym wypełnionym (prawdopodobnie) milionami płyt. Ale to nie dlatego Strachan, 71, nazwała to Little Big Store. Nigdy nie sądziła, że sprzedaż płyt przetrwa więcej niż rok, więc przypadkowo nazwała swój sklep po Little Big Men, westernie z Dustinem Hoffmanem.

W 1976 roku Strachan przybyła do Jackson (wówczas przy szczycie populacji wynoszącej około 200 000) z Kalifornii w okolicznościach, które, jak twierdzi, "wymagałyby kieliszka wina i kilku godzin", aby je ujawnić. Kiedy Strachan postawiła znak "Kupię albumy" przed swoim sklepem z sztuką, w Jackson istniały Be-Bop Records - sieć muzyczna w całym stanie, która, według byłego pracownika, kiedyś zajmowała piąte miejsce w kraju pod względem sprzedaży. Ale Be-Bop dostarczał mainstreamową muzykę. Może trzy egzemplarze czegoś od Misfits trafiały do magazynu, a facet, który tam pracował, dzwonił do przyjaciela i mówił mu, że płyty są w drodze do sklepu, żeby zdążył tam przed pozostałymi czterema osobami w mieście, które naprawdę interesowały się Misfits.

W 1982 roku Little Big Store przeniosło się do południowego Jackson, robotniczej dzielnicy, która obejmowała pierwszy w stanie zamknięty pasaż handlowy, sklep gitarowy, dużą filię Be-Bop, sklep rowerowy i skatepark. W ciągu kilku lat opustoszała ulica, gdzie początkowo stał Little Big Store - kiedyś na skraju cywilizacji - ożywiła się łańcuchowymi restauracjami i lśniącym nowym centrum handlowym z dwoma sklepami muzycznymi.

Wszyscy chcieli CD, więc przynosili Strachan swoje całe kolekcje płyt. Przeprowadziła się znowu, tym razem do pasażu handlowego naprzeciwko aktualnego pasażu handlowego i pozostała tam przez prawie dekadę - wystarczająco długo, aby Południowy Jackson stał się jednym z najniebezpieczniejszych obszarów miasta. W 1994 roku, po włamaniach, Little Big Store przeniosło się do swojego stałego miejsca - dok kolejowy zbudowany w 1889 roku, około 25 mil poza Jackson, w Raymond, Mississippi, populacja 2000. Miasteczko ma areszt i college społeczny, co zapewnia mieszkańcom zatrudnienie, a także pole bitewne z czasów wojny secesyjnej, które przyciąga czasami turystów. Jest tam bar motocyklowy, historyczny kościół, stary sąd i niewiele więcej.

Ale to niewiele miało znaczenie, że Little Big Store przeniosło się pół godziny z jakiejkolwiek uczęszczanej drogi, ponieważ lata 90. były skazane na chudość. Strachan zaczęła sprzedawać używane CD obok płyt, ale kiedy CD ustąpiły miejsca streamingowi, sklepy muzyczne - w tym Be-Bop z Missisipi - upadły. Jak mówi Strachan, "trzymała się, krwawiąc palcami." Kupiła dok na własność, więc nie płaciła hipoteki. To pomogło, ale interes był słaby do 2009 roku.

"To był powolny wzrost, ale teraz winyle znów są jak gorący nowy trend," mówi.

Z odrodzeniem sklepów z płytami - coś, co Strachan przypisuje "grafice, dźwiękowi, i chyba są pewnie dość tajemnicze" - nastąpiła zmiana demograficzna. Strachan wcześniej sprzedawała głównie mężczyznom. Jej klienci często byli muzykami lub aspirującymi muzykami, dziećmi, które były pobite za ubieranie się w "punk" w szkołach średnich, gdzie trzeba było być preppy lub metalowym. Teraz sprzedaje tyle samo kobietom. Niektórzy jej klienci pochodzą z lokalnego college'u, który głównie obsługuje studentów przybywających z jeszcze bardziej wiejskich miejsc niż Raymond.

Little Big Store ma atmosferę niezwykle dobrze zorganizowanego domu zbieracza, który został odziedziczony po pionierskim pradziadku. Ściany i podłogi są z postarzanego drewna. Niektóre pokoje były niegdyś ogromnymi, otwartymi przestrzeniami, chociaż teraz półki blokują okna na obrzeżach. Są zakamarki, takie jak pokój za żelaznymi kratami, gdzie niegdyś agenci biletowi dokonywali sprzedaży.

Jest tam pokój jazzu, Motown i R&B, a inny z muzyką country, klasyczną i operą. Są sekcje z muzyką filmową i dla dzieci. 45-tki produkcji Mississippi są na wierzchołku vintage'owego automatu z napojami, stare plakaty koncertów i filmów przyklejone są do ścian, a koszulki zespołów zwisają z sufitu razem z światełkami świątecznymi. Jest ściana kaset, kąt zakurzonych komiksów i czasopism muzycznych (w tym 1983 Rolling Stone, ten z Carrie Fisher w złotym kostiumie węża Lei na okładce), stare biografie muzyczne i egzemplarze Heavy Metal (powieści sci-fi w formie komiksu, około 1977-’92). Mistrzowskie nagrania i Voice-o-graphy (przeważnie nagrania, na których ktoś śpiewa hymn, według Strachan) są przymocowane do drzwi. Wszystko jest na sprzedaż.

DJ Shadow przychodził tu dwa razy. Za pierwszym razem spędził cały dzień i wydał 1000 dolarów. Za drugim razem był z Cut Chemist (DJ-em z Jurassic 5) i raperem urodzonym w Jackson, Davidem Bannerem. Innym razem Banner przyszedł sam. Jego babcia właśnie zmarła, a on spędził godziny rozmawiając ze Strachan. "Był najfajniejszym facetem na świecie. Potem poszukałam niektórych jego filmów... nigdy byś nie pomyślał, że jest takim kochanym człowiekiem," mówi Strachan.

Nie znajdziesz tu żadnych nowych płyt (na to jest dobrze wyselekcjonowany sklep, End of All Music, w Oxfordzie), a lista inwentarza nie istnieje. Strachan zna kilka ze swoich bardziej wartościowych albumów: podpisany, wczesny Johnny Cash, 78-tka Big Mama Thornton śpiewająca "Hound Dog" oraz Beatlesów z 1966 roku Yesterday and Today, zakazany z powodu okładki z odciętymi dziećmi. Ale jeśli dopiero odkryłeś Martha and the Muffins, twoim najlepszym wyborem jest podejść i przeszukać sekcję M.

Nie dostaniesz też oczywistych okazji. Strachan ustala ceny zgodnie z przewodnikiem Goldmine i etykietuje większość swojego towaru jako "mint", nawet gdy tak nie jest. Ale jeśli znasz swoją muzykę, być może uda ci się coś świetnego znaleźć. Lokalny kolekcjoner, Pat Cochran, zarobił około 3 000 dolarów sprzedając single do drukarni – "produkcje z Missisipi z lat 70., za rzadkie nawet dla Goldmine". A jeden klient raz przyniósł kilka egzemplarzy albumu Elvisa, sprzedawanego tylko na koncertach i powiedział Strachan, aby trzymała je za ladą. (Nazywa się Having Fun With Elvis Onstage, cała konwersacja, warta kilka setek dolarów, i krytycznie opisana jako jeden z najgorszych albumów rockowych w historii.) Podczas mojego pobytu w sklepie, student college'u kupuje LP Led Zeppelin, a później, dwóch innych studentów college'u dyskutuje pomiędzy Hendrixem a Pink Floyd.

Strachan kiedyś uwielbiała Pink Floyd, ale teraz woli znajdować nową muzykę. Głównie słucha radia satelitarnego i YouTube. W pewnym sensie Little Big Store jest fizycznym ucieleśnieniem YouTube. Możesz znaleźć to, czego pragniesz, a często dokonasz nowych odkryć przeglądając coś, co znalazłeś poprzez ukierunkowane wyszukiwanie. A w dniach przed YouTube, to przeglądanie było jednym z nielicznych sposobów, w jakie mieszkańcy Jackson mogli odkrywać nową muzykę - a poprzez nową muzykę może być silniejsze poczucie własnej tożsamości.

Następnie udajemy się do najlepszego sklepu z płytami w Iowa.