Suki Waterhouse znajduje swój głos

Od czasu, gdy Suki Waterhouse została modelką w wieku 16 lat, była pod czujnym okiem opinii publicznej. W połączeniu z jej licznymi rolami jako wschodzącej aktorki i jej głośną historią randkową, zawsze wydawało się, że patrzy na swoje życie zza okna, zamiast je samodzielnie doświadczać. Chociaż Waterhouse wydała swój pierwszy singiel w 2016 roku, od tego czasu pracowała nad wydaniem swojego debiutanckiego albumu, I Can't Let Go dla Sub Pop Records. Śpiewanie i pisanie piosenek stało się dla niej sposobem na odzyskanie kontroli nad swoim życiem, gdzie mogła bez wahania się zatrzymać i jasno to przeżywać.

„Album nazywa się I Can't Let Go, ponieważ przez lata czułam się, jakbym nosiła na sobie ciężkie chwile i to po prostu przestało mieć sens”, powiedziała w oświadczeniu dla Sub Pop. „Jest tak wiele, o czym nigdy nie mówiłam. Pisanie muzyki zawsze było miejscem, gdzie było bezpiecznie to robić. Każda piosenka na albumie była koniecznością.”

W niektórych momentach Suki Waterhouse uwalnia gęste dźwięki gitary i wybuchy wokalnego fryzu, które w pełni oddają jej zdobyte zaufanie. W jednym z pierwszych singli albumu „Moves” i kolejnym „Devil I Know” Waterhouse ilustruje to za pomocą tekstów, które zastanawiają się nad ścieżką związków. Opisując „Moves”, Waterhouse zaznaczyła, „Często myślę, 'Co się dzieje, gdy ktoś zmienia bieg całego twojego życia?' Piosenka spekuluje na temat tej podróży, jednej, która wykracza poza pożądanie i fizyczną tęsknotę, gdzie wiesz, że masz teraz coś do zaoferowania.”

W innych momentach album przyjmuje balladowe tempa i oddechowe tony w piosenkach takich jak „Put Me Through It”, gdzie jej dojrzałość błyszczy w obliczu znajomości cyklicznej natury złamanego serca, oraz w „My Mind”, gdzie Waterhouse przedstawia walkę z własną psychiką i ukazuje swoją rękę światu. Powoli dzieli się, między cichymi strunami singla z albumu, „Nic nie zostało do stracenia / Tylko mój umysł.”

„Bullshit on the Internet” pokazuje jej odbicie od wolniejszych momentów albumu w szybkim dźwięku gitary, wraz z narzekaniami na kulturę internetu, zwłaszcza jako częsty temat mediów. Śpiewa, „Dlaczego w ogóle sprawdzam? / Powinnam wiedzieć / To wszystko bzdury w internecie.” Szybko wraca do wydechów w falsetach na „Slip”, który brzmi jak poetycka opowieść o zakochaniu, podczas gdy wciąż czuje się upiorne ślady osoby, która zapisała twoje serce.

Przeplatając między delikatnymi i cichymi, inspirowanymi folkiem utworami a solidnymi uderzeniami bębnów i gitar, które brzmią jakby należały do zdjęć cine-still różanych płatków w wannie, Waterhouse odnajduje swój głos w muzyce. Podczas gdy I Can't Let Go było albumem długo przygotowywanym, to ukazuje kluczowe momenty jej życia i umieszcza je w gablocie, w której każdy kąt jest widoczny dla słuchacza. I w tym momencie debiutu Suki Waterhouse, my jesteśmy tymi, którzy patrzą z zewnątrz.