Dlaczego Wybraliśmy To

VMP: To naprawdę szalone, że możemy zrobić tę edycję tego legendarnego albumu, który nigdy wcześniej nie był na winylu. Jak do tego doszło?

Andrew Winistorfer: Cóż, tutaj dzieje się kilka historii, prawda? Po pierwsze, jest historia samego albumu, który Stooges nagrali 51 lat temu, producentem był John Cale, świeżo po odejściu z Velvet Underground. I od razu zdał sobie sprawę, że Stooges nie powinni brzmieć jak Doors, czy Byrds, czy ktokolwiek inny. Byli surową mocą, ledwie kontrolowanym zamieszkaniem, pociągiem zmierzającym w twoim kierunku, gdy jesteś przywiązany do torów. Więc zmusił ich do nagrania ośmiu utworów – jedną z moich ulubionych opowieści jest to, że Stooges przyjechali tylko z pięcioma piosenkami, myśląc, że to wystarczająco dużo na album, a potem skłamali i powiedzieli, że mają osiem, gdy ich o to zapytano, i musieli napisać trzy nowe piosenki praktycznie z dnia na dzień – i zmiksował album, jakby to było morderstwo na żywo, wszędzie fuzz, przemoc i kleistość. Ludzie w wytwórni usłyszeli ten miks i powiedzieli coś, co – patrząc wstecz – wszyscy powiedzieliby o wersji, która wyszła: że to brzmiało jak gówno, było głupie i zbyt niekontrolowane, żeby to wydać. Więc zwolnili Johna Cale'a i porzucili jego miksy, a Iggy i Jac Holzman z Elektra zremiksowali i ponownie zresekali album, który został wydany.

Chciałem o to zapytać; w naszej wersji jest inny układ utworów.

Tak, oryginalna wizja Johna Cale'a była taka, że album miał być rodzajem odkupienia; jego wersja kończy się utworem „I Wanna Be Your Dog”, który Cale postrzegał jako decyzję Iggy'ego o przystosowaniu się do społeczeństwa. Wytwórnia widziała to jako jeden z singli, więc na oryginalnej wersji jest to utwór z pierwszej strony.

Tak więc oryginalny album Stooges się ukazał, i to był cios. Ale w tajemnicy wpłynął na praktycznie każdy zespół hard rockowy, który powstał później; nie jest to przesadą mówić, że nie byłoby praktycznie żadnego hard rocka, gdyby Stooges nie położyli fundamentów pod punk dzięki temu albumowi. Słusznie jest uważany za jeden z najważniejszych albumów wszech czasów.

I to jest wersja, która istnieje!

Tak, więc tymczasem istnieje ta wersja albumu, która żyła praktycznie tylko w legendzie Stooges, że miks Johna Cale'a istniał, ale został odrzucony. A potem na początku lat 2000-taśmy te trafiają do Rhino, i jakoś ktoś ma kopię miksów Johna Cale'a. Spekulacje są takie, że ktoś zrobił nieautoryzowaną wersję albumu – zasadniczo, jedną do zabrania do domu – i potwierdzili z Johnem Cale'em, że to, co było na taśmach, to jego miksy. Więc wydali album w formie cyfrowej w 2010 roku, jednak później zdali sobie sprawę, że faktycznie wydali album w zbyt wolnym tempie; wersja na znalezionych taśmach była prawdopodobnie nagrana nie z decka, a z maszyny echa, więc przez prawie 10 lat znana jako „John Cale Mix” wersja była właściwie dużo wolniejsza niż powinna.

Więc co, skrócona i skręcona?

(śmiech) Tak, mniej więcej. Poprawili taśmy dla edycji 50-lecia, która wyszła jesienią zeszłego roku w formie cyfrowej. A to jest ostatnia część historii: Jak się w to zaangażowaliśmy. Zasadniczo WEA/Rhino przyszli do nas, aby zapytać, czy chcemy zrobić pierwsze oryginalne tłoczenie winylowe tego albumu, i jak tylko zdaliśmy sobie sprawę, o co pytają, było to oczywiste. Wszyscy słuchaliśmy tego i ja, na przykład, nie mogłem uwierzyć, że piosenki, które kochałem od nastolatka, mogą brzmieć jeszcze bardziej jakby pochodziły z końca najbardziej przerażającej alejki w mieście. Mamy okazję zaprezentować jeden z najważniejszych albumów w historii rocka, robiąc to w taki sposób, w jaki pierwotnie miał być słyszany. To ogromny zaszczyt dla całego naszego zespołu muzycznego.

Szczegóły Opakowania

Praktycznie mamy dwie okładki, prawda?

Tak, nasza okładka to alternatywna okładka: jest zrobiona z tej samej sesji zdjęciowej, z której pochodzi zdjęcie na oryginalnej okładce. Ale ponieważ album brzmi ciemniej, okładka musiała być ciemniejsza, też (śmiech). A następnie art print tego miesiąca to oryginalna okładka, więc zasadniczo dajemy wam obie opcje w tej wersji.

Jest na czerwonym i czarnym winylu z galaktyką, a lakiery były cięte przez samego Bernie Grundmana. Zrobiliśmy wszystko, co możliwe, ponieważ jest tylko jedna szansa, żeby zrobić ten album po raz pierwszy.