Podstawy Sam & Dave

Sam Moore kochał muzykę gospel i od lat 50. angażował się w lokalne zespoły śpiewacze. Pracując w nocnym klubie w swoim rodzinnym mieście Miami, FL w 1961 roku, brał udział w organizowaniu amatorskiego konkursu talentów. W tym momencie pojawił się Dave Prater, pracownik piekarni w tamtym czasie, który również miał doświadczenie z zespołami muzyki gospel. Według Moore'a, Prater wybrał piosenkę Jackie Wilsona, której nie znał wszystkich słów, a Moore zgodził się pójść na scenę razem z nim, aby mu pomóc. Improwizując niektóre fragmenty i podając słowa Praterowi, w pewnym momencie mikrofon spadł ze statywu i obaj Moore oraz Prater padli na kolana, aby go złapać, podnosząc go, jakby to był część przedstawienia. Nie wygrali konkursu, ale narodził się duet Sam & Dave.

Wkrótce po tym konkursie, Sam i Dave podpisali kontrakt z Roulette Records i zaczęli pracować nad piosenkami i występami, ale nigdy tak naprawdę nie odnieśli sukcesu w Roulette. Po rozstaniu z wytwórnią, sami występowali na koncertach, aż na początku 1965 roku zostali zauważeni przez Ahmeta Erteguna z Atlantic Records, który przyprowadził Jerry'ego Wexlera, aby ich zobaczyć na żywo. Wkrótce podpisali kontrakt z Atlantic Records, ale zamiast nagrywać dla Atlantic, zostali wysłani do Memphis i Stax Records. Umowa z Atlantic pozwalała Stax na wydawanie singli i albumów Sam & Dave na ich etykiecie, ale duet nadal był kontraktowo związany z Atlantic. Sam & Dave byli przyzwyczajeni do miejskiego życia, pochodząc z Miami, a Memphis i południowa soul była uznawana za wiejską, więc obaj poczuli się początkowo wyłączni. Przeprowadzka okazała się jednak szczęśliwa, dzięki talentom kompozytorskim Isaaca Hayesa i Davida Portera, Sam & Dave naprawdę znaleźli swój dźwięk w Stax.

Moore i Prater byli głównymi wokalistami, Sam śpiewał wysokie partie, a Dave te niższe. Chociaż nie mieli precyzyjnej harmonii, Sam & Dave stali się znani jako „Podwójna Dynamika”. Polegali na swojej energii i korzeniach gospel, tworząc wybuchową kombinację call-and-response, śpiewu na pełnych obrotach oraz tak oddanego podejścia do występów, że stali się znani z tego, że podczas każdego koncertu przesiąkali swoimi garniturami potem. Łatwo przechodzili między soulowymi rockerami takimi jak „Hold On, I’m Comin’” a pełnymi emocji utworami jak „When Something Is Wrong With My Baby”.

Sam & Dave byli autentyczni, a ich albumy są rewelacyjne, zachwycające i zdecydowanie warte przesłuchania. Oto kilka albumów, które dadzą wam pojęcie o tym, co mamy na myśli.

Hold On, I’m Comin’ (1966)

Sam & Dave zaczęli współpracę z nowo utworzonym zespołem kompozytorskim Stax Isaac Hayes i David Porter na początku 1965 roku, kształtując to, co miało stać się ich charakterystycznym brzmieniem w hitach „You Don’t Know Like I Know” i dynamicznym „Hold On, I’m Comin’”. Porter lubił zachęcać do improwizacji, często przerabiając teksty na bieżąco, w zależności od tego, co Sam lub Dave byli w stanie wymyślić. Dzięki zespołom studyjnym Stax, M.G.'s i Mar-Key horns, Sam i Dave byli w stanie przetworzyć swoje korzenie gospel na bardziej rytmiczny styl southern soul. Kiedy album Hold On, I’m Comin’ został wydany w 1966 roku, trafił na pierwsze miejsce listy R&B, co pomogło pokazać Stax możliwości zysków z wydawania albumów. Zawiera soulowe rockery i pełne tęsknoty, i przygotował scenę dla dominacji Sam & Dave przez kolejne dwa lata.

Double Dynamite (1966)

Zespół kompozytorski Hayes i Porter znalazł swoją muzę w Sam & Dave. Od momentu podpisania kontraktu z Atlantic, co kilka miesięcy Sam i Dave przyjeżdżali do Memphis, gdzie panował wzmożony ruch w studiu nagraniowym. Double Dynamite zostało wydane w 1966 roku i zawiera top-10 utwory R&B „You Got Me Hummin’”, którego tekst zawiera bardzo, bardzo sugestywne hummingi, i soulową balladę „When Something Is Wrong With My Baby”. Według Sama, „When Something” zaczęło jako piosenka Mabel John, która ją próbowała w studiu, kiedy ją usłyszeli. Hayes i Porter pomyśleli, że będzie się dobrze nadawać dla Sam & Dave i nagrali tę piosenkę. Wyróżnia się ona nie tylko dlatego, że jest to ballada, ale dlatego, że Dave otwiera piosenkę pierwszą zwrotką. Zwykle to Sam śpiewał pierwszy wers piosenki. To jedna z tych poruszających piosenek, które sprawiają, że chce się śpiewać na całe gardło, jak zamierzasz stać przy swojej miłości niezależnie od wszystkiego. Inne wybitne momenty albumu to cover Sama Cooke'a „Soothe Me”, emocjonalna wersja „I’m Your Puppet” i powolna, płonąca „Sleep Good Tonight”. Double Dynamite osiągnął top 10 na R&B album charts i Sam & Dave nadal rosli w popularność.

Soul Men (1967)

Po prawie kradzieży show Otisa Reddinga podczas trasy po Europie Revue Stax-Volt w połowie 1967 roku, Sam & Dave wrócili do studia. Hayes i Porter byli zainspirowani protestami na rzecz praw obywatelskich i napisali „Soul Man”, o byciu kimś, na kim można polegać, ale także dumnym i wzmacniającym. Od tych otwierających riffów gitarowych gitarzysty Steve'a Croppera, po prostu wiesz, że jesteś gotowy na coś wyjątkowego. „Soul Man” był ogromnym hitem w 1967 roku, trafił na pierwsze miejsce listy R&B i drugie miejsce na listy pop, i zdobył Grammy dla Sama & Dave za najlepszą grupę R&B, wokalną lub instrumentalną. Niektórzy myślą o Blues Brothers, gdy słyszą „Soul Man”, ale to Sam & Dave są tymi, do których warto sięgnąć. Cały album Soul Men (1967) jest wspaniały. „May I Baby” to intrygująca, średniotempo piosenka, a duet po prostu zabija w swojej wersji „Let It Be Me”. Sam & Dave pokazują również swoje wpływy, włączając cover piosenki „5” Royales „I’m With You”. Co ciekawe, Cropper wymienia gitarzystę Royales Lowmana Paulinga jako swój wpływ. Soul Men to przykład unikalnego połączenia gospel-inspirowanej, bijącej w piersi soulu Sam & Dave. Posłuchajcie.

I Thank You (1968)

W 1968 roku Stax i Atlantic rozstały się, a Stax stracił swój katalog na rzecz Atlantic. Był to druzgocący cios dla Stax, ale dla Sam & Dave oznaczało, że ich wydania nie będą już wychodzić na etykiecie Stax, ponieważ technicznie byli grupą Atlantic Records. Ale cokolwiek nagrali w Stax przed rozstaniem, na przykład ich ostatni singiel na Stax, napisany przez Hayesa i Portera „I Thank You”. Był to kolejny hit top 10 zarówno na listach R&B, jak i pop i otwiera album Atlantic I Thank You (1968). Chociaż album nie odniósł takiego sukcesu jak Soul Men, wiele utworów napisało Hayes i Porter, więc zawiera to kilka perełek, takich jak ich gładka, stała wersja klasyka Otisa Reddinga „These Arms of Mine”, rytmiczne „Wrap It Up” (Hayes/Porter) i funkowe „Don’t Turn Your Heater On” (napisane przez Steve'a Croppera z Stax i Ala Bella). Pomimo nadchodzących problemów z uzależnieniami, konfliktami między Samem Moore'em a Dave'em Praterem i utratą gruntu na Atlantic, Sam & Dave nadal przynoszą gorąco na I Thank You.

Back At ‘Cha! (1975)

Lata były burzliwe dla Sama & Dave po wydaniu ich albumu I Thank You. Nie mogąc powtórzyć sukcesu swoich singli Stax w Atlantic, i przy napięciu między nimi sięgającym punktu krytycznego, Sam & Dave rozstali się w połowie 1970 roku. Każdy próbował swoich sił w solowych kariery, ale wkrótce ponownie się zjednoczyli w połowie 1971 roku i nadal koncertowali w klubach i gdziekolwiek byli przyjmowani, nawet po zakończeniu ich kontraktu z Atlantic w 1972 roku. Dopiero w 1974 wrócili do studia. Obaj Sam i Dave byli w szponach uzależnienia od narkotyków, ale z producentem Steve'em Cropperem i muzykami takimi jak M.G.'s i Memphis Horns, Sam & Dave mieli powody do optymizmu. Back At ‘Cha został wydany w 1975 roku przez United Artists i ma ten południowy soulowy flirt zmieszany z funkowym brzmieniem lat 70., czyniąc go albumem, który rośnie w słuchaniu. Singiel „A Little Bit of Good” jest chwytliwy, a jeśli dobrze posłuchasz, możesz usłyszeć trochę „Soul Mana” w nim. Choć nie odniósł komercyjnego sukcesu, album pełen jest energii Sama & Dave, która sprawi, że będziesz tańczyć. Najważniejsze utwory to „When My Love Hand Comes Down” i ich wersja „Under the Boardwalk” z wydłużonym instrumentalnym zakończeniem, które chciałbyś, aby trwało jeszcze dłużej. Back At ‘Cha był ich ostatnim albumem z nowym materiałem i Sam & Dave ostatecznie rozstali się na dobre w 1981 roku.