Oneness Of Juju Were The Collision Of Jazz, Funk, African Music And The Avant-Garde

Wystarczy tylko 90 sekund „African Rhythms”, abyś zdał sobie sprawę, że słuchasz czegoś innego, czegoś wyjątkowego. Warstwy perkusji — w tym niesamowita linia bongo — ustępują miejsca wprowadzeniu do mówionego słowa. Następnie pojawia się tak sprężysta linia basowa, że mogłaby służyć jako trampolina gimnastyczna, a towarzyszą jej zawodzenia saksofonu i skandowanie. To jak album Fela Kuti grany przez Parliament, go-go album stworzony przez krąg bębniarzy. Te 90 sekund było ulubionym kawałkiem dla poszukiwaczy winyli i twórców kompilacji przez większą część 45 lat, a pochodzą one od Oneness of Juju, zespołu z Richmond w stanie Wirginia, kierowanego przez ich saksofonistę Jamesa „Plunky” Brancha.

Początkowo założony w San Francisco w 1969 roku jako awangardowa grupa jazzowa grająca na rytmach afrykańskich, afro-kubańskich i afro-brazylijskich, zainspirowana przez Pharoha Sandersa, Ornette Colemana i Mongo Santamarię, ich jazz wyróżniał się na tle modalnych kontekstów innych artystów po lewej stronie, ponieważ ich muzyka zawsze miała boppingowy składnik rytmiczny. Otwierali koncerty m.in. dla Ornette'a, Sama Riversa i innych eksperymentalnych artystów jazzowych, zanim przenieśli się do Richmond w stanie Wirginia i zmienili swoje brzmienie.

„W okolicach Richmond w Wirginii nie było tak dużego rynku dla awangardowego jazzu, jak można by się spodziewać”, mówi Plunky przez telefon, śmiejąc się. „Więc włączyliśmy pewne elementy R&B, perkusistę grającego na zestawie bębnów, gitarę i dodaliśmy wokalistkę. Musieliśmy spotkać się z naszą publicznością w połowie drogi. Zaczęliśmy łączyć tego R&B z funkiem i awangardowym jazzem. Byłem świadomy próby znalezienia publiczności dla przesłania, które mieliśmy w naszej muzyce, próbując służyć społeczności i zarabiać na życie, co doprowadziło do tej konwergencji stylów.”

Spotkanie z tą społecznością w połowie drogi było ważne w tamtych czasach, ponieważ często polityczne demonstracje, wiece Czarnych Panter i Dni Malcolma X i MLK były najlepszymi występami, jakie Oneness of Juju — a także Experience Unlimited — mogli zdobyć w Richmond i D.C.

„Nie było w tych czasach tak wielu komercyjnych miejsc, w których moglibyśmy grać, i nie wielu ludzi szukało koncertów z zespołami takimi jak nasz w klubach” — mówi Plunky. „Więc polityczne wiece były dla nas dwustronną ulicą. Ludzie używali naszej muzyki, aby zebrać ludzi dookoła, a my wykorzystywaliśmy te wiece, aby zaprezentować siebie ludziom w publiczności; nie można dotrzeć do swojej publiczności w lokalnym barze, więc poszliśmy tam, gdzie byli ludzie. Dostarczaliśmy darmowej rozrywki i mogliśmy grać dla setek i tysięcy ludzi. Nasza muzyka była wystarczająco „komercyjna” i taneczna, i niosła przesłanie wzmocnienia, więc byliśmy idealni na te wiece; zbudowaliśmy publiczność poprzez te.”

Ta publiczność ostatecznie przywiodła Oneness of Juju do Black Fire Records, niezależnej wytwórni założonej przez byłego dystrybutora Strata East z D.C., znanej głównie z wydawania płyt Gila Scott-Herona. Plunky spotkał Graya, gdy przeprowadził się do Richmond, ponieważ Gray skopiował logo do swojego pierwotnego magazynu Black Fire z płyty Juju, a po spotkaniu zaplanowali założenie wytwórni, aby dystrybuować unikalne płyty wychodzące z obszaru D.C. Wytwórnia miała radykalny pomysł podziału wszystkich zysków z zespołem 50/50, model, który stał się wzorcem dla praktycznie każdej niezależnej wytwórni rockowej od tego czasu.

Pierwszym LP na wytwórni był African Rhythms od Oneness of Juju, zderzenie funku, R&B i awangardowych krzyków saksofonu Plunky'ego, a trzecim LP był Space Jungle Luv, bardziej spokojny, miękki-jazz album od Oneness. Czwartym LP było Free Yourself Experience Unlimited. Znane kolekcjonerom ze swojej charakterystycznej afro-centrycznej sztuki, stały się gorącymi towarami dla DJ-ów winylowych i producentów rapu. Produkcja wytwórni zmniejszyła się w końcu lat 70. i 80., gdy zespoły zaczęły przechodzić do większych dystrybutorów i wytwórni. Gdy Gray zmarł pod koniec lat 90., wydawało się, że historia Black Fire może zniknąć, ale Plunky wkroczył, aby wykupić połowę wytwórni od rodziny Jimmy'ego i przejąć kontrolę nad wszystkimi nagraniami.

„Wiele pracy związanej z promocją w dawnych czasach było bardzo bezpośrednie; jeździłem po wschodnim wybrzeżu, aby rozmawiać z dystrybutorami i właścicielami sklepów z płytami. Fizycznie chodziłem do stacji radiowych, aby spróbować uzyskać emisję. Włożyliśmy wiele pracy w to, aby te płyty się wydarzyły” — mówi Plunky. „W tamtych czasach domowe studia nie istniały; musieliśmy nagrywać album w środku nocy, aby zaoszczędzić pieniądze. Dwadzieścia lat później, gdy Jimmy zmarł, nie zamierzam po prostu pozwolić, aby ta praca zniknęła, rozumiesz? Miała tak wielkie znaczenie kulturowe dla regionu Mid-Atlantic i kultury D.C. i ukazuje, jak to było w tamtym czasie. Ta muzyka była historycznie ważna. To jest prekursor muzyki go-go, to historia niezależnej muzyki, to historia Ruchu Czarnych Sztuk.”

Vinyl Me, Please prezentuje w tym miesiącu cztery płyty Oneness of Juju, aby utrzymać tę historię przy życiu. W dodatku, razem z Okayplayer i Red Bull Music Academy, organizujemy wydarzenie w Okay Space w Brooklynie w Nowym Jorku, 9 maja. Wydarzenie obejmie multi-medialne doświadczenie, prezentujące okładki albumów Black Fire Records, malarstwa, fotografie, pamiątki, sesję Q&A z Plunky i Jeffem 'Chairman' Mao z Red Bull Music Academy oraz set DJ-ski grający winylowe płyty.