Kendrick Lamar jest swoim własnym zbawicielem na ‘Mr. Morale & The Big Steppers’

Kendrick Lamar nie jest twoim zbawcą. W łamaniu klątw pokoleniowych na swoim nowym albumie Mr. Morale & The Big Steppers, obiecuje chronić swoją rodzinę. Na okładce pierwszego projektu Lamara od pięciu lat raper stoi na pierwszym planie, z koroną cierniową na głowie i trzyma pierwsze dziecko, podczas gdy jego długoletnia partnerka Whitney Alford tuli ich drugie dziecko na łóżku. Chociaż Lamar wydaje się prawy na okładce albumu, nie ukrywa swoich niedoskonałości, z pistoletem schowanym w pasie. W podobnym tonie, Mr. Morale & The Big Steppers wędruje przez umiejętności na wysokim poziomie Lamara, z silnym kontemplacyjnym opowiadaniem historii i katartycznym odsłanianiem jego wad.

W zeszłym sierpniu, Lamar opublikował wiadomość, że jego następny album, po nagrodzonym Nagrodą Pulitzera z 2017 roku DAMN., będzie jego ostatnim wydawnictwem w Top Dawg Entertainment. Po odejściu, Lamar dołączył do swojej współzałożycielskiej firmy multimedialnej i wytwórni pgLang, mentorując zdobywcę Grammy i kuzyna Baby Keema razem z najnowszym sygnowanym artystą Tanną Leone. W liście Lamar częściowo przepowiedział podstawy Mr. Morale & The Big Steppers, który jest jego pierwszym podwójnym albumem, pisząc: „Miłość, strata i żal zakłóciły moją strefę komfortu, ale blaski Boga przemawiają przez moją muzykę i rodzinę. Podczas gdy świat wokół mnie ewoluuje, zastanawiam się nad tym, co jest najważniejsze. Życie, w którym moje słowa znajdą miejsce.”

Kierując swoją misją dzięki zawołaniu Wyższej Mocy, Lamar pozostaje ludzko uziemiony opowieściami o traumie i uzdrawianiu, czy to wzywając czarnych mężczyzn do zmierzenia się z ich „problemami z tatą” na „Father Time” czy mając toksyczny sparring słowny ze swoją partnerką (w tym przypadku aktorką Taylour Paige) na „We Cry Together.” Album otwiera narracja Alford, która zachęca Lamara do „powiedzenia prawdy” zanim on zastanowi się nad wymiarami żalu związanego z przodkami i społeczeństwem. Więzi rodzinne są głębokie na zniekształconym „N95,” gdzie Lamar replikuje flow Keema, a jego kuzyn adekwatnie dodaje wokale w tle. Na trzecim utworze, „Worldwide Steppers,” produkcja porusza się z niepokojem nad zloopowanym samplem „Break Through” afro-rockowej grupy The Funkees z lat 70., gdzie Lamar rozmyśla, że podczas grania „Baby Shark” dla swojej córki, jednocześnie „obserwuję rekiny na zewnątrz w tym samym czasie / Życie jako ochronny ojciec, zabiłbym dla niej.”

W świetle wydania albumu, niektórzy fani byli w discordzie po usłyszeniu Kodak Black na utworach, pierwszy raz na „Worldwide Steppers,” gdzie raper z Florydy przedstawia siebie wraz z duchownym, filozofem i autorem Eckhartem Tolle jako narratorów. Być może Lamar sugeruje, że Black zasługuje na odkupienie pomimo swojej problematycznej historii pełnej wyroków i oskarżeń o przemoc domową. Rozrastające się instrumentalne free jazz i bolesne wokale od Samphy towarzyszą refleksjom Kodaka jako młodzieży w tarapatach na „Rich (Interlude).” Na utworze twierdzi, że on i jego uliczni żołnierze byli kiedyś „grupą zagubionych dusz w trybie przetrwania / Nie było dla nas żadnej drogi, chyba że znaleźliśmy własną.”

Dając Kodakowi miejsce, aby wrócić do swojej przeszłości, Lamar robi to samo, ujawniając swoje brutalne myśli, twierdząc, że jest „Chrystusem ze strzelcem” i porzucając swoje ego na „Rich Spirit.” Pierwsza połowa albumu kończy się grupową sesją terapii pomiędzy Lamarem, Summer Walkerem i Ghostface Killah na „Purple Hearts,” zanim reszta Mr. Morale & The Big Steppers jest spędzana z Lamarem godzącym się ze swoimi wewnętrznymi konfliktami. Uważając swoją sztukę za subiektywną, Lamar powtarza, że „nie może zadowolić wszystkich” na „Crown,” oferując zrzucenie tytułu idola, który nadali mu oddani fani.

Mr. Morale & The Big Steppers jest częściowo chronologicznym, częściowo konfesyjnym z Tolle, który na „Savior (Interlude)” przekazuje, że tożsamość wywodzi się z lat formacyjnych jednostki, gdzie ich wiara w siebie opiera się na „złych rzeczach,” które przechodzą. Utwór zawiera soliloquium od Keema o doświadczaniu traumy rodzinnej i uznaniu się za „nowego proroka,” ucząc się przezwyciężać swoje zmęczone wychowanie. Pod zniekształconą, trzeźwiącą produkcją na „Savior,” Lamar potwierdza, że słuchacze powinni być własnym zbawieniem zamiast szukać prestiżowych wpływów, które same są śmiertelnikami.

Kodak powraca na „Silent Hill,” gdzie spokojna produkcja przemyka nad efektami dźwiękowymi, a Lamar rozmyśla nad swoim stresem, podczas gdy Kodak chwali się, że jest obecnym ojcem, w przeciwieństwie do swojego. „Auntie Diaries” pokazuje Lamara świadomego swoich zamiarów i potępiającego homofobię, choć błądzi poprzez błędne przypisanie płci, obelgi i używanie nieaktualnych imion z perspektywy dzieciństwa. W mediach społecznościowych niektórzy wytknęli Lamarowi jego punkt widzenia na tożsamość płciową jako krótkowzroczny, podczas gdy inni słuchacze chwalili go za podjęcie tematu tożsamości transgenderowej jako głównego rapera.

Docierając do korzeni swoich „regresji z poprzedniego życia” na „Mr. Morale,” „Mother I Sober” to miejsce, gdzie Lamar łagodnieje, z upiornymi wokalami od lead wokalistki Portishead, Beth Gibbons, podczas gdy raper odważnie otwiera się na temat molestowania seksualnego w dzieciństwie. Gdy Lamar uwalnia się od klątw pokoleniowych i odmawia przekazania ich swoim dzieciom, jest otoczony ciepłem „Mirror,” oddając hołd swojemu osobistemu rozwojowi i uwalnianiu się od mentalnych obciążeń.

Na Mr. Morale & The Big Steppers Kendrick Lamar zapewnia przestrzeń dla czarnych mężczyzn, aby praktykowali wrażliwość pomimo społecznych oczekiwań nałożonych na nich. Zachowując głębokie wejrzenie w siebie, pokazuje swoją świadomość w warstwach, z liryczną dynamiką, która umocniła go jako jednego z wielkich.