Isaiah Rashad powstaje z popiołów

Po wydaniu The Sun’s Tirade w 2016 roku, Isaiah Rashad wpadł w doskonale znane płomienie narkotyków, alkoholu i lekkomyślnego wydawania pieniędzy. Był wschodzącą gwiazdą, dołączając do SZA w nowej fali artystów TDE, a potem wszystko zaczęło się walić wokół niego. W intymnym wywiadzie z FADER przed wydaniem albumu The House Is Burning opisał wydarzenia po trasie koncertowej jako “najgwałtowniejszy upadek, jaki mógłbym sobie wyobrazić.”

Podczas pięciu lat między obiema płytami Rashad sam siebie sabotował, wrócił do domu swojej mamy w Chattanooga w Tennessee, trafił na odwyk w Orange County i znalazł schronienie w świecie komiksów. Powiedział, że teraz jest zaangażowany w proces zdrowienia i znalazł równowagę między wiarą a cynizmem.

Powiedział FADER: “Bóg sam cię nie uratuje. Świat płonie. Woda jest zanieczyszczona, w atmosferę wlewa się tak dużo CO2... kiedy twój dom płonie, czy wejdziesz do niego po swoje osobiste rzeczy, czy po prostu zaufasz sobie i Bogu, że będziesz w stanie się podnieść?” Rashad wydaje się nieprzywiązany do konkretnej interpretacji tego płonącego domu: to alkoholizm, to środowisko, to to, czego potrzebujesz.

Muzyka Rashada zawsze krążyła wokół ciemności — uzależnienia, śmierci, depresji — z charakterystyczną szczerością, ale mimo że jest to pierwszy album, który stworzył na trzeźwo, THIB nie jest przygnębiający. Ma głębię i przewodni motyw tej ciemności, ale jest zabawny. Co mogło być przygnębiającym spełnieniem szkodliwego stereotypu, że trzeźwość jest nudna lub nieszczęśliwa, jest raczej objawieniem tego, co się dzieje, gdy decydujesz się dbać o siebie.

Pierwsza piosenka na albumie zaczyna się od włożenia taśmy do magnetofonu, co jest odpowiednim wstępem do nostalgii i ciepła, które przenikają cały album. To było długo oczekiwane, a płyta wydaje się ponadczasowa dzięki klasycznemu soulowi południowego rapu, R&B i duszy, które przenikają sample i tekstury. I choć raper mógłby wydawać się nie w temacie po półdekadowej przerwie, Rashad odrobił pracę domową; THIB nie jest niczym zapożyczeniem, a raczej wypełnione wszystkim, co definiuje ten gatunek w 2021 roku.

Mówi w “Darkseid”, “Właśnie wróciłem, zobacz, byłem naprawdę martwy.” Niedługo później w drugim utworze, “From the Garden”, pokazuje zakres inspirowany tą pracą domową, brzmiąc jak nowoczesne gwiazdy rapu dominujące gatunek z Atlanty i łatwo nadążając za Lil Uzi Vert. “RIP Young” i “Lay Wit Ya” następują po sobie, oba chwytliwe i pełne pewności siebie. W tym ostatnim, z udziałem rapera z Tennessee, Duke'a Deuce'a, refren zawiera warczący głos Rashada, kończący każdą linię z wydłużonymi, chrapliwymi nutami.

Potem “Claymore” wprowadza nowy dźwięk, który może bardziej odpowiadać gościowi, Smino, niż Zayowi. Rashad opowiedział GQ o tym, jak “umieściłem wielu ludzi, których muzykę lubię, w konkretnych piosenkach, które były bardziej skierowane do nich niż do mnie. Myślę, że to coś jak bycie reżyserem ... Bo na końcu dnia jestem bardziej producentem i reżyserem niż czymkolwiek innym, przypadkiem piszę też scenariusze.”

“Headshots (4r Da Locals)” to drugi utwór w jego serii “4r Da”, rozpoczętej “4r Da Squaw” na The Sun’s Tirade. Tamten pierwszy “4r Da” brzmi ciężko, jakby wolniej śpiewane teksty były pijane — a Rashad bardzo dobrze mógł być pijany, ponieważ wciąż pił podczas tworzenia The Sun’s Tirade. “Headshots” ma znacznie więcej dynamiki i energii, ale wciąż jest ciężki: wizualizacje pokazują Rashada spadającego w przepaście, na spotkaniu “Agony Anonymous” i ukazujące kadry whisky i dosłowne strzały. Pierwszy werset zaczyna się od “Kto chce strzału, chce umrzeć?”, co może odnosić się do kieliszka alkoholu, strzału z broni, szansy.

Chociaż “9-3 Freestyle” jest jedynym utworem nazywanym “freestyle” na projekcie, Rashad powiedział Vulture: “60 procent to tylko luźne pomysły. Z głowy, bez zastanawiania się. Po prostu to rób i buduj na tym, typ rzeczy. ‘Score’ to freestyle, ‘Claymore’ to freestyle, ‘Hey Mista’ to freestyle, wstęp to freestyle, ‘9-3 Freestyle’ to freestyle, ‘True Story’ to freestyle. Myślę, że prawie wszystko jest freestyle, nie mogę nawet pomyśleć, które nie były.” Uznaje Kenny Beats — który jest jednym z producentów na THIB — za pomoc w nauce freestyle'u i wyjściu z głowy.

Nie czułoby się jak kompletny album Isaiah Rashada bez udziału SZA; dołącza do niego, wraz z 6lack, na wyróżniającym się utworze R&B “Score”, śpiewając razem “You know I wanna ride-die with you.”

“HB2U” zaczyna się od pytania dziecka: “Czy istnieje Niebo?” (Rashad mówi, “Tak”), potem, “Skąd to wiesz?” odpowiedzianego “Nie wiesz.” Ta mieszanka wiary i niepewności, wiary i wątpliwości, przenika cały THIB. Rashad wie, że odbudowa to nie jest liniowy proces; nie ma prostego rozwiązania, które mógłby zaoferować dla ciemności, którą wszyscy w sobie mamy. Ale jest w tym też optymizm: wszyscy mamy potencjał do dorastania do samych siebie i do podnoszenia się z popiołów tego, co było.

Zdjęcie dzięki uprzejmości Top Dawg Entertainment