Kwiecień: Tennessee Woman zespołu Charlie Musselwhite Blues Band

W kwietniu, VMP Classics zaprezentuje swój pierwszy bluesowy album 2021 roku, gdy VMP wyda ponownie klasyczny, głęboko bluesowy album zespołu Charles Musselwhite Blues Band, Tennessee Woman. Album, pierwotnie wydany w 1969 roku, to surowe, chicagowskie bluesowe jam session, które pokazuje znakomitą grę Musselwhite'a na elektrycznej harmonijce. To album, który nie został wydany na winylu od czasu swojego pierwszego wydania, dlatego jesteśmy zaszczyceni, że możemy go przywrócić na czarny winyl 180g, zremasterowany AAA z oryginalnych taśm, wytłoczony w QRP i z nowymi Notatkami do Słuchania. Oto fragment z tych notatek:

„Tennessee Woman to niedoceniony chicagowski bluesowy arcydzieło, bezbłędnie wykonany pokaz unikalnego brzmienia harmonijki bluesowego Charlie Musselwhite'a, album, który doskonale połączył miejskie, hałaśliwe brzmienia chicagowskiego elektrycznego bluesa z dorosłego życia Musselwhite'a i domowe brzmienie bluesa Memphis z jego młodości. Musselwhite nigdy nie zamierzał być muzykiem; chciał tylko znaleźć pracę w Chicago, która pozwoli mu zarobić trochę pieniędzy na wizyty u ulubionych bluesowych muzyków. Kiedy przyszedł czas na nagranie własnych płyt, cała dusza Charlie Musselwhite'a znalazła się w Tennessee Woman, co słychać od pierwszych nut.”

Tennessee Woman jest dostępna do zapisów już teraz.

Maj: Live at Fillmore West King Curtis

W maju, VMP Classics przyniesie swoim członkom edycję z okazji 50-lecia przełomowego albumu King Curtis, Live at Fillmore West, zremasterowaną AAA z oryginalnych taśm na czarnym winylu 180g, wytłoczoną w QRP i z nowymi Notatkami do Słuchania. W 1971 roku, Aretha Franklin była na szczycie świata, ale Atlantic, jej wytwórnia, nie była pewna, czy przeniknęła rynek rock'n'rolla tak, jak myśleli. Dlatego zarezerwowali jej kilka koncertów w Fillmore, a King Curtis pełnił rolę dyrektora jej zespołu. King Curtis i jego zespół otwierali występy, które często znajdują się na listach najwspanialszych koncertów wszech czasów, a ten album zawiera najlepsze utwory z ich setów otwierających; to mistrzowska lekcja instrumentalnego soulu i R&B. Curtis został tragiczie zabity tydzień po wydaniu swojego największego albumu. Oto fragment z naszych Notatek do Słuchania:

„Występ Arethy Franklin w Fillmore West w 1971 roku miał być, według niej i jej długoletniego producenta Jerry'ego Wexlera, koronacją. Spędziła większą część ostatnich pięciu lat na szczycie list przebojów, a koncertowała na stadionach w całych Stanach Zjednoczonych. Ale Wexler i Franklin zastanawiali się, jak głębokie jest jej przenikanie na inne rynki. Czy podbije serca fanów takich jak Grateful Dead, Janis Joplin czy Allman Brothers Band? Był to moment, by sprawdzić, jak Franklin poradzi sobie na obcym terenie, muzyczna wersja zespołu futbolowego, który zdecyduje się podbić również baseball.

Kiedy przyszło do rezerwacji zespołu, który miał wspierać Franklin na Fillmore, Wexler i Franklin potrzebowali zespołu, który mógłby rockować i być najściślejszym zespołem soulowym, zwłaszcza że Booker T. i M.G.'s zakończyli działalność wówczas. Mieli otwierać koncerty, a potem wspierać Franklin. Mogła być tylko jedna opcja. Człowiek, który zagrał saksofon w „Respect”, i który od samego początku prezentował saksofon w rock'n'rollu. Człowiek, który zginął tydzień po wydaniu albumu z własnym setem na Fillmore.

„Tym człowiekiem był oczywiście King Curtis i jego zespół the Kingpins.”

Live at Fillmore West będzie dostępny do zapisów od 27 kwietnia.

Czerwiec: The Rubáiyát of Dorothy Ashby Dorothy Ashby

W czerwcu, członkowie Vinyl Me, Please Classics otrzymają zupełnie nowe wydanie klasycznego albumu kultywowanego przez zbieraczy płyt, The Rubáiyát of Dorothy Ashby, nieskazitelnego albumu legendarnej harfistki jazzowej, który w swojej oryginalnej formie często sprzedaje się za setki dolarów. Wydanie VMP zostało zremasterowane AAA z oryginalnych taśm-matki, jest na czarnym winylu 180g wytłoczonym w QRP, i zawiera Notatki do Słuchania napisane przez Koordynatora Operacji Muzycznych VMP, Stephena Andersona, który zasugerował ten album do Classics i wewnętrznie promował wielkość Ashby i Cadet Records. Oto fragment jego notatek:

„Do czasu, gdy weszła do studia Ter-Mar, aby nagrać swój trzeci i ostatni album dla Cadet pod koniec 1969 roku, Dorothy Ashby spędziła większą część dwóch dekad przekonując świat, że jest harfistką jazzową. Ale jeśli The Rubáiyát of Dorothy Ashby jasno coś ukazuje, to to: Harfa była tylko jednym z jej wielu narzędzi, a jazz był daleki od jej jedynego celu.

„Spełniając obietnicę okładki Rubáiyát, tutaj ta fantastyczna harfistka jazzowa równie często - równie przekonująco - angażuje się w koto, 13-strunową cytrę o japońskim pochodzeniu, aby dodawać swoje śliskie solówki. Czasami wydaje się, jakby Ashby, będąca przez tyle czasu outsiderką, wyciągała na scenę inne niedoceniane talenty, dając im ich upragniony czas na błysk: Na jakim innym albumie jazzowym - lub jakiejkolwiek płycie - solo harfy przechodzi na flet basowy, który przechodzi na wibrafon? Koto na obój? Gdzie indziej kalimba, zanurzona w wodnym wah-wah, liczebnie prześciga saksofonowe solówki w stosunku trzy do jednego? Ale medium nie jest przekazem, a The Rubáiyát of Dorothy Ashby byłby ekscentryczny fluff, gdyby nie jego potężne, entuzjastyczne współdziałanie, na którym wszystkie instrumenty, wszyscy muzycy mają równe szanse na efektowne pluck, plink i honk.”

Ten album był projektem pasji dla Andersona, który przede wszystkim cieszy się, że może przybliżyć arcydzieło Ashby szerszej publiczności.

„Z jego wysoko-konceptualnymi poezjami i egzotycznymi aranżacjami, The Rubáiyát of Dorothy Ashby jest jednym z najbardziej zaskakujących „albumów jazzowych” dla nowicjuszy,” powiedział Anderson. „Ale pod teatralną powłoką Around the World in 39 Minutes, jest to niekwestionowane ukoronowanie kariery artystki, której największe ambicje zawsze były wspierane talentem i determinacją w proporcjach równych.”

The Rubáiyát of Dorothy Ashby będzie dostępny do zapisów od 26 maja.