Billie Eilish Narrates Grief and Growing Up

W wieku 13 lat Billie Eilish i jej brat wydali singiel „Ocean Eyes”. To, co początkowo miało być piosenką na występ taneczny, stało się globalnym przebojem, a w ciągu kilku tygodni piosenkarka i autorka tekstów z Los Angeles trafiła na światło dzienne. Eilish praktycznie dorastała jako znana postać i od tego czasu była pod publiczną kontrolą przez około jedną trzecią swojego życia.

Bez wątpienia presja sławy, szczególnie w krytycznych momentach rozwoju w życiu człowieka, ma znaczący wpływ na ich psychikę. Na swoim drugim albumie, Happier Than Ever, Eilish ubolewa nad wpływem, jaki jej kariera miała na jej samopoczucie. Tytuł albumu jest bardziej ironicznym stwierdzeniem niż rzeczywistością dla 19-letniej artystki. Eilish zawsze była otwarta na niewygodne tematy związane z sławą, a mimo swojego niezwykłego sukcesu pozostaje bliska wielu osobom. Happier Than Ever nie jest wyjątkiem, oferując osobiste spojrzenie na jej myśli i karierę.

Rozpoczynając od „Getting Older”, Eilish spokojnie śpiewa o samym akcie śpiewania. „Rzeczy, które kiedyś mnie cieszyły, teraz tylko mnie zatrudniają,” śpiewa. Wydaje się, że wielu męczy się, gdy przekształcają pasje w kariery, ale Eilish idzie o krok dalej, podbijając pulsującymi dźwiękami syntezatorów, kiedy omawia, co to jej przyniosło — w tym uczucia izolacji i stalkerów. „Getting Older” to samotna piosenka o dokładnie tym — rosnących obowiązkach i presjach dorastania.

W bardziej radosnym podkładzie z wyrazistymi gitarami, Eilish zmienia ton w utworze „my future”, gdy jej delikatny głos dotyka głęboko intymnego uczucia kochania samego siebie, bez potrzeby posiadania kogoś innego. To wyzwanie, przez które każdy musiał przejść lub musi przejść. Bycie komfortowym samemu ze sobą i pozbycie się przekonania, że potrzebuje się kogoś innego, aby być kompletnym, to rodzaj uznania, które Eilish przemyśla w tej piosence.

W połowie Happier Than Ever, Eilish oferuje nam wiersz w formie spoken word, któremu towarzyszą rozciągnięte ambientowe dźwięki. „Not My Responsibility” to jeden z najistotniejszych utworów na albumie, ujawniający Eilish w jej najbardziej nieokiełznanym stanie. Styl nastolatki jest coś jak ikoniczny i zamierzony wygląd — luźne spodnie, luźne koszule i luźne kurtki, wszystkie starannie dobrane, aby ukryć jej ciało. A mimo to, ona sama musiała znosić poważne upokorzenia związane z ciałem. Nosząc tę krytykę na ramieniu, postanawia zamiast tego zwrócić się przeciwko swoim krytykom.

Tytułowy utwór albumu pojawia się jako przedostatni na albumie. W nim Eilish zdaje się rzeczywiście zinternalizować uczucia bycia szczęśliwszą niż kiedykolwiek. Bezpośrednio zwraca się do kogoś, kogo musiała opuścić na rzecz własnego szczęścia i zdrowia. Choć oczywiście jest to bolesne, młoda piosenkarka opowiada, jak wiele lepiej jest jej bez tej osoby, przytaczając szczególne incydenty, które doprowadziły do jej decyzji.

Na całym albumie Eilish śpiewa z szczerością, przywracając proste tło, jak w swoim debiutanckim albumie. Happier Than Ever to niewątpliwie album wypełniony smutkiem i osobistymi przeciwnościami dla artystki; teksty każdej piosenki podejmują inny temat walki. Mimo to, wchodząc na listę utworów, zwykli ludzie mogą spojrzeć na nich i trzymać je blisko, ponieważ Eilish podejmuje się zadania ujawnienia tak głębokich doświadczeń, które dotykają każdą osobę, jednocześnie przeżywając swoją własną katharsis.