Podstawowy przewodnik po soul muzyce z Filadelfii

Soul z Filadelfii rozwinął wiele karier i hitów w latach 70., do tego stopnia, że gatunek i miasto stały się inspiracją dla albumu Young Americans Davida Bowiego. Bowie przeprowadził się do Filadelfii, aby poczuć muzykę i klimat prosto ze źródła, nagrywając dużą część albumu w Sigma Sounds Studios, legendarnym studio soul z Filadelfii, w którym nagrywał m.in. Nat Turner Rebellion, grupa występująca w tegomiesięcznych VMP Classics. Soul w wykonaniu Bowiego zdobył listy przebojów, ale nie stał się tak popularny jak albumy wymienione poniżej. Oto siedem niezbędnych albumów soul z Filadelfii.

Jerry Butler: The Ice Man Cometh

Chociaż ten były członek The Impressions nie był pierwotnie artystą Philadelphia International — nagrywał dla Mercury, która była pół-majorową wytwórnią — jego wkład w soul z Filadelfii jest ogromny. To na jego płytach Gamble & Huff wypracowali brzmienie soul z Filadelfii, produkując serię albumów dla Butlera pod koniec lat 60. Butler zyskał swój przezwisko — Iceman — podczas występów w Filadelfii i pozostał z Gamble & Huff, tworząc hity. Jego największy sukces i wizytówka to „Only the Strong Survive”, utwór, który jest praktycznie wzorcem dalszego soul z Filadelfii i centralnym punktem tego albumu. Znajdź ten album dla tego utworu, ale też dla okładki, która jest jedną z pięciu najlepszych okładek albumów soul.

Harold Melvin & The Blue Notes: I Miss You

Nie ma większej dyskusji o tym, kto jest definiującym artystą soul z Filadelfii: To Theodore DeReese Pendergrass. Początkowo wokalista Harold Melvin & The Blue Notes — choć Harold miał główne nazwisko — lokalny chłopak Pendergrass był gwiazdą od pierwszego albumu grupy, I Miss You, który zmienił nazwę na album o tym samym tytule po tym, jak główny singiel z albumu stał się wielkim hitem, a Philadelphia International nie chciała, aby publiczność grupy była zdezorientowana. „If You Don’t Know Me By Now” oddaje wyrafinowany smak soul z Filadelfii, podczas gdy wokalne przebiegi Pendergrassa od stóp do głów dostarczają mocy prosto z ulic. Album jako całość jest arcydziełem; wkrótce po uruchomieniu wytwórni, nadal nie do uwierzenia, jak dopracowane było brzmienie wytwórni.

The O’Jays: Back Stabbers

Chociaż soul z Filadelfii zdecydowanie zasługuje na swoje miano „funk z muszką”, gatunek ten obejmował także zespoły tak ciężkie i melodyjne jak The O’Jays, których Back Stabbers to album, który praktycznie gwarantuje słuchaczowi skrzywienie twarzy na jego 40 minut. Są zespoły funk z całą dyskografią, która nie uderza równie mocno jak tylko „When The World’s At Peace”, pierwszy utwór z tego albumu. Całość albumu jest równie dynamiczna, absolutnie niezbędny album, który powinien znajdować się w dosłownie każdej kolekcji płytowej.

The Delfonics: La La Means I Love You

Podczas gdy Gamble & Huff tworzyli soul z Filadelfii jako producenci założeni na Philadelphia International, Thom Bell wywierał równie wielki wpływ na kształtowanie soul z Filadelfii, produkując albumy serii grup wokalnych nagrywających dla Philly Groove. Pierwszą grupą byli The Delfonics i ich przełomowy album La La Means I Love You, który przedstawia podstawowe zasady wokalu grup soul z Filadelfii, później doskonalone przez Harold Melvin i The Stylistics. Wielkie aranżacje smyczkowe i gładkie grupowe wokale nad uderzeniem perkusji oraz utwory z tytułami takimi jak utwór tytułowy i „Break Your Promise” ustanowiły Bell’a jako twórcę soul z Filadelfii, niezwiązanego z Gamble i Huff. Ostatecznie pracował przy Philadelphia International — nad albumami O'Jays, nie mniej — ale jego wczesna praca przy kształtowaniu gatunku uczyniła go legendą.

Billy Paul: 360 Degrees of Billy Paul

Soul z Filadelfii przewidział wiele zmian stylistycznych w czarnej muzyce na początku lat 70., i żadna bardziej niż przewidywanie, że quiet storm R&B i disco stawiać będą na akcent na romantyczność. „Me and Mrs. Jones” Billy’ego Paula jest prawdopodobnie największym pojedynczym hitem całego soul z Filadelfii; był to numer jeden w kraju przez trzy tygodnie w 1972 roku i nadal jest ulubieńcem matek powyżej 50. Klasyczna opowieść Paula o miłostkach z żoną pana Jonesa ustawia ton dla połowy jego albumu 360 Degrees of Billy Paul, który mocno stawia na funk organowy w drugiej połowie prowadząc ballady o aferach i byciu więźniem miłości. Paul ginie w tłumie wielkich wokalistów soul lat 70., ale ten album jest pokazem jego potężnego głosu, jednego z najbardziej charakterystycznych w całym soul music.

The Stylistics: The Stylistics

Kolejna grupa Thom Bell, The Stylistics byli najbliżej boys bandu, jaki kiedykolwiek osiągnął soul z Filadelfii; ich wokalista Russell Thompkins Jr. miał słodkie jak guma balonowa wysokie wokale, nadając piosenkom swojej grupy delikatność podobną do grup takich jak Jackson 5. Ich album debiutancki z utworem „Stop, Look, Listen — To Your Heart”, jest ich najlepszym momentem.

Teddy Pendergrass: Teddy

Teddy Pendergrass pomógł przekształcić soul z Filadelfii w jego ostateczną formę: quiet storm R&B, które podkreślało delikatne ballady, ciche instrumentacje i utwory brzmiące jakby pochodziły ze między jedwabnymi prześcieradłami. Każdy z jego solowych albumów po opuszczeniu Harold Melvin & The Blue Notes jest niezbędny, ale Teddy to szczyt weny na muzykę romantyczną, arcydzieło dla sypialni.