VMP Wzrost: Channel Tres

Zanim zapytasz, Channel Tres — urodzony Sheldon Young — to Bliźniak, który mówi tak, jak brzmi na nagraniu. Channel Tres to świat, który stworzył, a nazwa nawiązuje do Świętej Trójcy, jednocześnie koncentrując się na nostalgii kanału trzeciego jako punkcie dostępu do innych czasów i rzeczywistości za pośrednictwem VCR lub konsoli gier. Ale baryton to nie wymysł kodu ani kamuflażu. Dlatego, gdy Tres spędza końcówkę swojego przełomowego albumu "Controller", wydając polecenie samemu sobie, aby "wrzucić trochę suuuuuuuub do tego cholernego miejsca," to tak, jakby rozmawiał z Bogiem. Young zna ten proces: przedstawiciel Compton/Lynwood dorastał w Kościele z prababcią, chociaż teraz bardziej skłania się ku duchowości niż denominacji. Przeglądał teksty i pisma, interesuje się numerologią, a liczba 3 pozostaje jego liczbą: tę, którą widzisz na szczęście, podążając ścieżką sprawiedliwości.

Young spędził swoje nastoletnie lata jak wielu czarnoskórych chłopców z Kalifornii: jeżdżąc na deskorolce, tańcząc, łapiąc się z grupą 20 przyjaciół, wagarując, aby spędzać czas w salonie fryzjerskim. Zobaczył również Kalifornię, którą wielu obcokrajowców spodziewa się, gdy słowo Compton wywołuje ich założenia: ma członków gangów w swojej rodzinie, a jego brat obecnie odsiaduje 30-letni wyrok za swoją działalność w tym życiu. W czasach zagrożenia Young spoglądał na Pharrella i Cudiego, dwóch filarów, które wprowadzają nowe formy czarnej wrażliwości do mainstreamu, jako postaci, które pomogły mu poradzić sobie z własnymi bliznami przetrwania. Young wędrował po świecie, aż muzyka stała się jedyną opcją, ale nie miał wytycznych i standardowej naiwności marzyciela, myśląc, że naturalny talent to jedyny warunek, aby uczynić muzykę rzeczywistością. Gdy raz zniszczył ten złudzenie, zaczął pracować.

"Kiedy skończyłem 20 lat, to wtedy powiedziałem sobie, że wprowadzam się w cholerne plany," mówi Young. "Pomyślałem, że do 30. roku życia chcę umieć grać na pianinie i produkować, chcę umieć śpiewać, chcę móc robić wszystkie te rzeczy, które widzę, że robię. Mam tatuaż związany z muzyką, mam cały rękaw muzyki na moim ramieniu i modliłem się. Powiedziałem: 'Cholera, to jest to, co chcę robić.' Więc wyszedłem i kupiłem wszystkie potrzebne rzeczy i po prostu zacząłem się uczyć i pracować nad tym. Poszedłem do szkoły muzycznej, nauczyłem się grać na pianinie, nauczyłem się śpiewać i po prostu stanąłem na nogi. A zrozumienie języka muzycznego - bo muzyka jest jak cholerna język - więc, wiecie, po prostu zacząłem trenować swoje ucho, i dlatego teraz mam to, a nie wcześniej, bo w przeciwnym razie nie byłbym gotowy na to ani nie byłbym w stanie zrobić tego, co teraz robię. Nie miałem umiejętności ani niczego."

Po wejściu do branży jako producent — i znoszeniu frustracji związanych z tłem — strumień EP z SoundCloud doprowadził do odkrycia pracy Younga przez Nicka Sylvestera, który zaproponował mu dołączenie do rzeszy GODMODE jako artysty solowego. Gdy tylko pojawiła się możliwość zmiany kierunku, Young nie wahał się, z pełnym zaangażowaniem zanurzając się w rozwijaniu swojego brzmienia — z pomocą Sylvestera — aby stworzyć swoje self-titled EP. Przyjął głębię swojego głosu, niespodziewanego kandydata do wypełnienia dzisiejszej pustki w soulu jego przodków. (Gdzie jest dzisiejszy Barry White? James Brown? Niski czarnoskóry mężczyzna śpiewający, aby nas podnieść?) Dźwiękowo, Young z gracją wślizgnął się w odzyskanie house’u w połączeniu z podkładami G-funk, aby stworzyć ogniste połączenie tańca, które rządzi parkietem, nie rozcieńczając jednocześnie przekazu.

"Nie wiem, co się wydarzyło w linii tego, co się działo," mówi Young. "Ale czuję, że dla mnie mogę robić to, co robią wszyscy, ale musimy zachować naszą historię, ktoś musi to zrobić. Bo jeśli wszyscy robią to samo, jak zachowamy [to?] Mamy bogatą historię jako czarna społeczność… bardzo bogatą historię. Wszystko to, co się dzieje, byliśmy tego częścią lub stworzyliśmy to. Lub uczyniliśmy to lepszym."

W tradycji GODMODE muzyki lewicowej — to właśnie wytwórnia, która przyniosła nam przełomowe prace Yaeji i Shamira — postać Channel Tres to idealny kandydat. To progresywne i pulsujące, każdy album znajduje Younga sunącego przez przestrzeń i czas z mistrzostwem wszystkich manieryzmów czarnego luzu, które doprowadziły go do tego, kim jest. Niemożliwe jest zgubić rytm, do tego stopnia, że ruch wydaje się nie negocjowalny, a uwolnienie w zasięgu ręki. To są inkantacje prawdziwego nigga: świeże na wieczorku, przy kręceniu jointów, na afterparty. Żebyśmy nie zapomnieli, skąd pochodzi Young: Jak czarnoskóry mężczyzna z Compton i Lynwood wyprzedaje show w Australii przed USA? Czyj pierwszy singiel dostał Eltona Johna, który śpiewa jego pochwały? Young jest wdzięczny za zwycięstwa, ale niestety, w większości przypadków blok nie zmienia się bez względu na to, kto się z niej wydobywa. Chce postąpić słusznie względem domu, nawet gdy jego fale sięgają za granicę.

"Starasz się być uważny," mówi Young. "Nadal rozmawiam z moją rodziną, staram się być blisko. Innych ludzi, jeśli mogę pomóc, pomagam, a jeśli nie mogę, to nie mogę. Nie jestem Bogiem… nie próbuję wywierać na sobie całej tej presji. A potem nadal mam problemy, wciąż mam rzeczy, z którymi zmagam się, więc nadal jestem człowiekiem, a żadne z moich spraw nie są obiecane, nigdy. Więc muszę na pewno upewnić się, że moja sprawa jest załatwiona, zanim poczuję się winny z jakiegoś powodu. Bo właśnie tu dopiero wyszedłem, wiecie. Staram się z tym radzić w zdrowy sposób, rozmawiać o tym, a jeśli moja rodzina czuje się w jakiś sposób, mogą ze mną porozmawiać. Ale nie pozwalam, żeby ktoś mnie przytłoczył, bo nadal jestem człowiekiem i wiem, że dbam o ludzi."

Kiedy Channel Tres wchodzi na utwór jak Ciemnoskóry Superbohater na swoim EP, możesz znaleźć luźne monologi schowane na początku, które ustawiają scenę, jednocześnie ukrywając wspomnienia Younga na widoku. "St. Julian" to nazwa salonu fryzjerskiego, w którym zamieszczał, akordy gitary uzupełnione fragmentem rozmowy z sanktuarium. Przed "Topdown" spokojnie wzywa coś innego, przypominając nam, że "nigga naprawdę jest z bloku, tho." Subtelności rozciągają się również na jego komponenty wizualne, decydując się na nowoczesny styl życia, wrzucając słuchaczy bezpośrednio w miejsca i przestrzenie, które uczyniły go tym, kim jest. Włączenie Channel Tres oznacza wejście do kalifornijskiego świata, który jest czarny i żywy, kulturowo bogaty i nieprzeszkadzany przez pułapki świat. Wideo "Jet Black" zabiera nas do St. Julian, "Topdown" zaprasza nas na metaforyczny grill, a "Controller" zabiera nas w podróż do przeszłości z Sheldonem Youngiem, który cierpiał na depresję, lęk, stratę i zbliżenie do śmierci. Rzuca koszem na śmieci w finalności, narodził się na nowo z trudności przeszłości. Jest w nim mnóstwo luzu i odrobina ciemności.

"Właśnie tam nauczyłem się być przygnębiony," przypomina sobie Young o tej lokalizacji. "Właśnie tam nauczyłem się, że myślałem, że nie jestem niczym, ponieważ może ten facet miał lepsze buty ode mnie, których nie mogliśmy sobie pozwolić, więc patrzyłem na niego jak na 'Cholera, chciałbym mieć to, co on ma, ma wszystkie dziewczyny.' Ale myślenie to jest głupie, ponieważ teraz, kiedy jestem tam, gdzie jestem, byłem wśród tych niggas, którzy mają pieniądze lub coś, a nie wiesz, że ci niggas są milionerami. (Rzucając śmietnikiem) było po prostu sposobem na pozbycie się tego wszystkiego. Miałem wycelowaną do mnie broń na tej ulicy [z palmami], a potem przejechaliśmy obok domu, w którym dorastałem, gdzie moja prababcia zmarła. Więc to było dla mnie coś, co po prostu przyjmowałem i byłem prawdziwy. Naprawdę trudno mi było przejechać i nagrać ten teledysk, bo to były tylko wspomnienia i takie tam. Ale wiecie, to było coś wyzwalającego, i jestem wdzięczny, że ludzie, którzy to oglądają, czują, że mogą czegoś się nauczyć lub być zainteresowanym moim myśleniem, wiecie?"

W przeciwieństwie do powyższego, Sheldon Young to samookreślony starzec, w sensie późnych 20., gdy tylko zdjęte są superbohaterskie okulary. (Alternatywnie, gdy przychodzi druga strona Bliźniaka.) Jest wewnątrz, czytając lub grając na pianinie, gdy pokaz się kończy. Narzeka na zimową pogodę, gdy L.A. waha się między 50 a 60 stopni, co wpływa na jego skórę, ponieważ jego właściciel nigdy nie włączył ogrzewania. Jest niezwykle osobisty przez telefon, w pełni świadomy, że realizuje swoje marzenie, by pokazać swoją okolicę w sposób, w jaki nikt wcześniej tego nie zrobił, ale wciąż nie zrobił nic. To ten pierwszy smak sukcesu, produkt wszystkich wyborów, które podjął i przetrwania wszystkich pułapek, które jego świat na niego narzucił. Zastanawiając się, jak tutaj dotarł, sprawia, że "Controller" ma trochę inny wydźwięk.

"Twoje ciało jest grą, jakby, na zawsze, każdy z nas ma ciało," mówi Young. "Możemy wybrać, co z nim zrobimy. Ale to, co wybierzesz, to to, co będzie projekcją. Więc, kiedy mówiłem, że moje ciało to gra, to jakby, OK: jestem przystojnym czarnoskórym mężczyzną. Mogę cholernać użyć tego, włożyć trochę cholernej kasy do mojej kieszeni. Lub mogę użyć tej rzeczy, aby, wiecie, powiedzieć: 'Zrób zło,' czy coś, ale nie… chcę użyć tego dla dobra."

Zdjęcie autorstwa Erica Ryana Andersona