Gryzący 'Srebrny Język' Torresa

Srebrny Język, czwarty album Mackenzie Scott z Torres, zaczyna się dramatycznymi, programowanymi bitami i jej eterycznym głosem wydobywającym się z otchłani. Ale tak naprawdę Srebrny Język rozpoczął się od jednego Tweeta sprzed kilku lat: "Moja była wytwórnia, @4AD_Official, postanowiła zrezygnować ze mnie w ramach umowy na 3 albumy, ponieważ nie byłam wystarczająco komercyjnie udana. I fuck the music industry." 4AD była wytwórnią, na której Scott chciała, aby Torres była od początku; jej pokręcone i wirujące podejście do alt-rocka czerpie inspiracje z różnorodnej oferty tej wytwórni. Po okresie, w którym czuła, że chce zrezygnować z muzyki po tym, jak ją porzucono, Scott skupiła się przez blisko dwa lata, pisząc piosenki, które stały się Srebrnym Językiem, albumem wypełnionym melodramatycznymi, teatralnymi piosenkami miłosnymi, przefiltrowanymi przez muzykę country z dzieciństwa Scott. Gdy album osiągnął swoje zakończenie, podpisała kontrakt z inną wytwórnią indie rockową, Merge, i dodała ostatnie szlify do Srebrnego Języka, który, biorąc pod uwagę wszystko, może być jej najlepszym LP.

Jeśli Srebrny Język można podsumować jednym zdaniem, to pochodzi ono z pierwszego singla i pierwszego utworu na albumie, „Good Scare”: „Zaśpiewałbym o tym, jak się z tobą bzyka pod gwiazdami Tennessee”, śpiewa Scott do swojej dziewczyny, dodając na marginesie: „W łóżku mojego czerwonego Chevroleta pickup.” Na całym albumie Scott jest wędrującym, zakochanym kowbojem, śpiewającym o znaniu ukochanego w przeszłym życiu („Ostatni Las”), rozpoznawaniu łagodniejszej strony nowego romansu („Zapisy Twojej Czułości”) i robieniu miejsca w swoim życiu poprzez osiedlenie się („Dwoje Wszystkiego” i „Łaskawy Dzień”). Podobnie jak Mitski, Orville Peck i Lil Nas X, Torres dekonstruktuje archetyp kowboja, subwertując go, co było ostatecznym celem albumu, powiedziała FADERowi. „Chcę zacząć od tego, że uwielbiam mężczyzn — nie chcę, żebyś miał niewłaściwy pomysł. Ale fajnie jest w to wejść, będąc zarówno pogardliwym wobec mężczyzn, ponieważ przywłaszczam coś, co historycznie do nich należało, ale także przekształcając to na swoje. To sprawia, że czuję się potężna.”

Najlepszym momentem albumu jest wyjącym i bezludnym tytułowym utworem zamykającym, w którym Torres analizuje wygadanych rozmówców tytułowego albumu. W piosence opisuje, jak powiedziano jej przez religijnych nauczycieli, że wszystko, co śpiewa, będzie wierzone (to jego własny rodzaj srebrnego języka, i niebezpieczny), martwienie się, że zostało się namówionym do pozostania w związku mimo zastrzeżeń (kolejny srebrny język), oraz przekonywanie kogoś do pozostania, gdy oni mają zastrzeżenia (znów srebrny język przydaje się w tej sytuacji). Piosenka zawiera również najlepszą produkcję Torres; to próżnia małych talerzyków i zderzeń oraz basowych uderzeń, z tylko delikatnym akcentem gitary, pozwalając słowom mocno uderzyć. Po albumie wypełnionym pewnością siebie i przedstawieniami spełnionej miłości, zakończenie albumu w bulgoczący sposób wydaje się szczere i wpływowe, dla albumu, który dokładnie taki jest.