MUNA wie, czego chcą

Mimo że ukazała się we wrześniu, zaraz po Dniu Pracy, symbolizującym koniec cieplejszych miesięcy, „Silk Chiffon” MUNA z gościnnym udziałem Phoebe Bridgers, szybko stała się piosenką lata 2021 roku. A może piosenka eksplodowała taką radością i światłem, że niektórzy z nas uwierzyli, że lato może trwać wiecznie. Zgodziliśmy się, że może życie jest takie zabawne. Ten prosty, uniesiony refren (“Silk! Chiffon! Tak to odczuwam, oh, gdy jest obok mnie”) musi zawierać te same chemikalia co pierwszy pocałunek lub zapach swetra twojego partnera. Szkoda, że nie mogą zacząć sprzedawać „Silk Chiffon” w butelce. 

Szybka wiralność tego hitu wprowadziła MUNA w nową fazę ich kariery, co czyni to odpowiednim wprowadzeniem do ich albumu zatytułowanego jak zespół. Po “About U” z 2017 roku i “Saves The World” z 2019 roku, zespół z Los Angeles — w składzie Katie Gavin, Naomi McPherson i Josette Maskin — został porzucony przez swoją dużą wytwórnię i dołączył do Saddest Factory Records Bridgers w zeszłym roku. Pomimo przejścia na niezależną wytwórnię, MUNA jest ich największym albumem, pełnym błyszczących nowych piosenek lata. Muzyka taneczna lat osiemdziesiątych i hymny chłopięcych zespołów z lat dziewięćdziesiątych przenikają 11 utworów. A w przeciwieństwie do ich pierwszych dwóch albumów, grupa jest najbardziej optymistyczna. “To część tego, do czego powinniśmy dążyć jako osoby queer,” powiedziała McPherson w wywiadzie dla Pitchfork. “Świat wciąż jest tak oszałamiająco opresyjny dla wielu w naszej społeczności, że pozostaje to radykalne, aby być radosnym.”

Podobnie jak w “Silk Chiffon,” gdzie lękliwe kręcenie się w CVS i uczucie uniesienia na rolkach nie są sobie przeciwstawne, MUNA jest pełna niuansów. Smutne momenty zawierają iskry nadziei; każda wesoła piosenka popowa oferuje westchnienia bittersweetness. W klubowym “What I Want,” euforyczne doświadczenie narratora w gejowskim klubie sugeruje czas w ich życiu, kiedy nie czuli się tak wolni. W eterycznym “Loose Garment,” Gavin dostrzega, że żal po byłym związku może nigdy nie zniknąć, ale może go nosić, jak zwiewny kawałek materiału, a nie duszącą obrożę. Każdy wers MUNA jest brutalnie szczery względem siebie, swoich ukochanych, świata. To najszczerze popowe brzmienia, jakie istnieją. 

Pragnienie jeszcze bardziej ugruntowało muzykę MUNA. “Spędziłem zbyt wiele lat, nie wiedząc, czego chcę, jak to dostać, jak to przeżyć, a teraz zamierzam odrobić to wszystko naraz, bo to po prostu to, czego pragnę,” powtarzane jak mantra w “What I Want.” “Handle Me” i “No Idea” układają się jak siostrzane utwory. Rozwlekłe gitary w pierwszym utworze delikatnie układają się na zgrabnych wokalach Gavin, które proszą o dotyk. “Nie złamię się, obiecuję,” szepce. Mitski współautorstwo “No Idea” jest jak queerowy popowy odpowiednik „Flower” Liz Phair (bez sarkazmu). Kiedy Gavin całuje serwetkę, aby poprawić swój makijaż, drażni: “Nie masz pojęcia, o czym myślę, gdy cię nie ma,” na pulsującym podkładzie. Zespół jest bezwstydnie zauroczony kochankiem w skocznym, inspirowanym Prince'em utworze “Solid,” przekazując, że najatrakcyjniejszą cechą kogoś jest ich pewność siebie. “Ona nie jest ekranem, na którym się projektujesz. Ona nie jest sceną na twoim planie filmowym,” podkreśla Gavin.

Pewność siebie jest tym, co czyni MUNA wyjątkową. Choć “Anything But Me” to zwodniczo wesoła piosenka o rozstaniu, jest jeszcze bardziej deklaracją miłości do samego siebie: “Mówisz, że potrzebujesz ulgi / Cóż, mam nadzieję, że dostaniesz wszystko, czego potrzebujesz / Wszystko, tylko nie mnie.” “Kind of Girl,” ballada inspirowana Chicks i Sheryl Crow, stanowi centrum albumu, z Gavin obiecującą zdefiniować sposób, w jaki rozmawia sama ze sobą. “Mogłabym wstać jutro / Rozmawiać ze sobą naprawdę delikatnie,” śpiewa w refrenie. “Lubię opowiadać historie / Ale nie muszę ich pisać tuszem / Mógłbym wciąż zmienić zakończenie.” MUNA jest nowo pewna siebie co do życia chwilą, delektując się pasją tak bardzo, jak to możliwe i pozwalając na płynność w ich definiowaniu siebie dla świata i dla siebie. Życie jest trudne, ale jest też takie zabawne. Oba mogą być prawdziwe jednocześnie.