Guardian Of The Rap: Underground Releases From Zed Kenzo and More

Zed Kenzo - “Fresh”

produced by Zed Kenzo

from Baby Swag - released 04.05.2019

directed by Andrew Nordstrum

available on all streaming platforms

Od długiego czasu obecny w milwaukee’owskiej scenie rapowej DIY, Zed Kenzo ucieleśnia wszystkie wybuchowe cechy, które musi posiadać supergwiazda: determinacja, technika i styl, który sprawia, że wszyscy tańczą. Miał te cechy od kiedy go znam, a jego najnowsze EP Baby Swag symbolizuje odrodzenie kariery, będąc jednocześnie jego najlepszym i najbardziej różnorodnym dziełem. Wszystkie aspekty jego osobowości zostały skondensowane w sześciu utworach, które przefiltrowują przez zwariowaną jasność pop-rapu, mroczniejszą stronę trapu oraz dobrze skalibrowane nawiązania do punku i emo, które Zed dumnie nosi na swojej siatkowej koszulce. Istnieje chaotyczna harmonia, która jest urzekająca i zapraszająca, tak długo jak ktoś poddaje się kaprysom dominacji Zeda, niezależnie od tego, czy uwodzi na dobry czas, czy złości się na kogoś.

“Fresh” otwiera Baby Swag z odpowiednią ilością energii, pokazując zakres talentu Zeda. Z czasem, może stać się hitem. Oblatuje ich ducha na 808, zanurzając słuchacza w świecie złych dziewczyn, które nie tracą czasu na głupoty. Widać to w sposobie, w jaki zmieniają stroje na zawołanie, jak spacerują po parku z lodami dla krótkich, jak ich ręce przy rapie standardowo mają akryle. Słychać to w szczegółach dotyczących całej gamy atrakcyjnych osób, którymi się otaczają, jak szybko wysyłają zdjęcie swojego chłopaka, oraz jak przypominają, żeby się nie denerwować. I to jest całkowicie sprawiedliwe, jak, po co się denerwować?

Qari & greenSLLIME - "What I Want"

prod. greenSLLIME

from *Operation Hennessy *- released 02.13.2019

available on all streaming platforms

Operation Hennessy to niedostatecznie doceniane EP od chicagowskiego duetu Qari (wcześniej Hurt Everybody) i greenSLLIME. Wydane pod marką Broke Ass Records, jeśli to cokolwiek sugeruje o etosie, który przyczynił się do tej pracy. To czysto ognista taśma rapowa, stworzona w tym samym nurcie undergroundowych płyt rapowych, które bezpośrednio wpłynęły na jej ruch w mrocznych, pełnych duszy obszarach z mentalnością „wszystko i nic”. Praca Daniela Dumile przychodzi na myśl; to jest dalej potwierdzone przez tytuł oraz samplowanie “The Illest Villains” w “Argonaut.” (To nie jest donoszenie, to po prostu zwracanie uwagi, rozumiesz?)

SLLIME wkręca się w niejasność nastroju, wybierając samplery, które czują się jak głębokie niebieskie i ciemne szarości, a bębny jadą bez asertywności. Jest sporo miejsca dla Qari, aby ułożyć swoje abstrakcje, przechodząc od rzadkiej mody do przetrwania na ulicy, do nieprzechodzenia ze wspomnianymi rapowymi facetami w ogóle. “What I Want” prezentuje obu raperów na eleganckiej jazzowej pętli, rozważających pragnienia zarówno luksusowe, jak i niecne. Zaskoczenie fabularne: luksus to inny dzień i wolna wola, aby palić skręta gdziekolwiek. Nie wspominając o tym, by mamy nie sięgały do trudności. Nie śpij na rapach greenSLLIME’a, również: zgrabnie przelatuje po wszystkich, którzy wątpili w niego, i ostro mija mężczyznę, którym mógłby być dla osób zadowolonych z innych. Qari przekłada swoje strumienie świadomości, aby rzucić listę skrzywdzonych przeciwników i drogich sałat, znikając w oddali, gdy trzęsie popiołem.

SIR E.U - “Cute”

produced by WRECKTECH

from *RED HELLY / TWIN TOWERS *- released 05.20.2019

available on all streaming platforms

Polimatyka z Waszyngtonu SIR E.U pozostawił blisko dziesięcioletnią spuściznę na lokalnej scenie undergroundowej oraz w kilku kręgach w internecie. Wraz z kolejnym dojrzewaniem, stał się znany z progresywnej, przemyślanej muzyki rapowej, która nieustannie przekracza granice stylowe. (Jest także jednym z moich najlepszych przyjaciół na tej ciemnej, samotnej planecie.) RED HELLY / TWIN TOWERS kontynuuje tę eksperymentalną tradycję jako album, który często działa jako dźwiękowa kolaż; myśli, które E.U wyraża w rytmie, często są gorączkowe, ale jasne. Rozrzuca swoje obserwacje na płótno wedle woli i stara się wykorzystać swoją ciszę czy pominięcia jako potężne narzędzie. Wyciąga rękę przez multiversum, nawet gdy nigdy nie będziesz pewny, dokąd cię zabiera. Często w przyszłość, lub do starego biznesu jego matki, lub gdzieś w noc D.C., gdy gentryficy uciekają.

“Cute” zawiera przejrzystą uwagę na temat młodzieńca z krótkimi włosami, spędzającego czas kolorującym w obrębie linii. W rzeczywistości, utwór często flirtuje z myślą o przeszłym życiu. Wybór WRECKTECH’a dotyczący synth/rocku nadaje nagraniu spiralną niepewność, gdy E.U dąży do wskazania korzeni swojej toksyczności, rozwijania symbolicznych zwycięstw (porażek) różnorodności oraz przetrwania w kapitalizmie, gdy unika „nieznanej istoty.” Zmienia ton z niskiego grumblesa do ekscentrycznego, announcerskiego głosu, w którym wykrzykuje te wersy w niebo, jakby były najbardziej epicką rzeczą. Nawet gdy nic nie znaczą, E.U wie, jak podnieść swoją dykcję do poziomu, który uważa za godny w danym momencie. Nie jest jasne, jaka jest grand misja; takie jest życie, a tak jest, co E.U wie najlepiej, nawet jeśli nie.

J Bambii - “3PM” (feat. Akenya)

produced by Won Two

from RETROGRADE - released 12.27.2018

J Bambii z Chicago Southside wydaje swoje debiutanckie EP w ostatnich oddechach wyczerpującego 2018 roku. Na trzech utworach, RETROGRADE prezentuje MC zafascynowaną tym, jak rzeczy są, jak mogą być i które aspekty są w naszej kontroli. Jedno spojrzenie na jej media społecznościowe potwierdza, jak ta taśma odzwierciedla jej praktykę: Bambii jest zapalonym czytelnikiem tarota, katalogując w jaki sposób astrologia wpływa na jej życie na poziomie komórkowym i rozważając, ile zmian i resetów będziemy potrzebować, aby dojść do ładu z nieśmiertelnymi energiami, których nie możemy zobaczyć. Jest również zafascynowana rapem i rozczarowana, jak niskie mogą być nasze standardy. W tym właśnie EP RETROGRADE ma funkcjonować: refleksyjnie, celowo i szczerze.

“3PM” otwiera projekt, ugruntowując jego zasięg w ponurych korzeniach, w kierunku projektu wolności i uzdrowienia. Gdy Akenya łza pod fortepianowym boom-bapem, chór Bambii wydaje się jednocześnie oskarżający i przypominający, skierowany wewnętrznie i do słuchacza z natychmiastowością. Jej wers szybuje przez kilka punktów nostalgii, zanim odda stare sposoby, aby przypomnieć nam o wszystkich zniewoleniach, które wciąż nas dręczą. Jeszcze raz stawia pytanie: “nie chcę wolności”, a później przekształca w pytanie “czy chcesz wolności?” Istnieje ulotny sposób stylu Bambii, który wykorzystuje intensywnie konwersacyjną mowę i wspiera ją wersami oraz rozważaniami, które uderzają jak ciosy ciała. Pomimo że to jej pierwszy wysiłek, jest jasne, że od dłuższego czasu zakochała się w rapie, zanim zdecydowała się na nagranie. Przyszłość jedynie wzbudza ekscytację co do tego, co jeszcze może stworzyć.

Rhys Langston - “incredibly black and extremely eccentric (in Oregon)”

produced by kató

from Master Fader on Speed Dial - released 04.03.2019

available on all streaming platforms

Rhys Langston z Kalifornii - Jezus z Los Feliz - to przysłuchanie, które należy przetrwać. Dlatego tylko z powodu jego tak wewnętrznie zaabsorbowane jak poruszać się po słowie pisanym i mówionym, początkowy zryw w jego pracach sprawiłby, że byłby przyjemnie przytłaczający. To najwyższa pochwała: jego EP Master Fader on Speed Dial wciąga słuchaczy w falującą nostalgię, dzięki produkcji kató, gdy Langston pozwala sobie uwolnić się, nie puszczając nikogo z majdanu. Jest uroczo swobodny w asocjacjach, często nieprzewidywalny, a facet może do cholery rapować i śpiewać. To poczucie napięcia rasowego i nieopowiedziana historia odkryta po drugiej stronie wydania dobrego z pióra. Myśli zbyt wiele jako praktyka i jako broń. Śpiewa także o pięknych rzeczach.

Było niemożliwe, abym nie zafascynował się “incredibly black and extremely eccentric (in Oregon)” już na podstawie samej nazwy, ale dziwaczna historia z trasy ukryta jest w marginesach, jak Langston wymienia uprzejmości w roli rapera-przemieniającego się w couch-surfingowca. To nagranie, które czuje się komicznie przytłoczone… cóż, Oregonem, ale także perspektywą bycia czarnym i rapowaniem w Oregonie dla nikogo. Łatwo zauważyć, że Langston ceni małe rzeczy - rozmowa po występie, grupowe oglądanie Insecure - tak samo jak uwielbia grandiosne pomysły znajdujące się między okładkami. Przede wszystkim, widać jak bardzo lubi rapować: skacze po tym bicie, animowany w każdej kieszeni, którą znajduje lub omija, wędrując z radością z zakaźną delikatnością.