Retro soul-jazz Joey'a Dosika

„Mój tata zawsze mówił, że sport jest metaforą życia, a ja myślę, że muzyka też może być metaforą życia, związaną z pracą zespołową, wytrwałością i ciężką pracą oraz współpracą,” powiedział Dosik, częsty współpracownik Vulfpeck i artysta solowy, dzwoniąc z Los Angeles, swojego rodzinnego miasta i muzycznej bazy. „Cały świat kocha sport i muzykę.”

To odczucie mogłoby działać jako teza dla nadchodzącego debiutanckiego albumu Dosika, Inside Voice, który pojawi się 24 sierpnia na jego nowej wytwórni, legendarnym niezależnym labelu Secretly Canadian. Sport i muzyka często się przeplatają w życiu Dosika, który z pewnością zna się na ciężkiej pracy i współpracy. Zbiór neo-soulowych standardów i melodyjnych utworów, Inside Voice jest przystępny, łatwy do pokochania i zabawny dla całej rodziny, tak jak kibicowanie swojej ulubionej drużynie z rodzinnego miasta lub słuchanie albumu Carole King. A dla Dosika, który przeszedł kontuzję kolana związaną z koszykówką i musiał wstrzymać pracę nad nim, ten album już od dłuższego czasu jest wyczekiwany. Po operacji rekonstrukcyjnej kolana oraz wydaniu jego Game Winner EP w 2016 roku, Dosik w końcu jest gotowy do debiutu Inside Voice.

„Po prostu zdecydowałem się najpierw wydać [Game Winner], ale miałem już część muzyki na ten album gotową, a to, co sprawiło, że musiałem zrobić, to niejako na nowo ocenić album, napisać nowe utwory i wrócić do starych,” powiedział Dosik. „Jest część mnie sprzed czterech lat, a jest też dużo mnie z teraz.”

To jego debiut solowy, ale wspomniana wartość współpracy odegrała dużą rolę w Inside Voice oraz w rozwoju Dosika jako muzyka. Nowicjusz na tętniącym życiem studiu L.A. i uczeń sesji jamowych, Dosik spędził lata, doskonaląc swoje umiejętności zarówno jako członek kolektywu funkowego/internetowego Vulfpeck, jak i jako muzyk współpracujący, często stykając się z takimi artystami jak Thundercat, Kamasi Washington i Miguel Atwood-Ferguson przy muzycznych stołach. Jest doświadczonym muzykiem, pianistą i saksofonistą, który również gra na basie, gitarze i perkusji na swoim nowym albumie. Ale przyjaciele, wpływy i współpracownicy również pozostawili swój ślad na Inside Voice, a Dosik nie mógłby sobie tego wyobrazić inaczej.

„Kiedy jesteś wśród tak niesamowitych kreatywnych ludzi, wszyscy w pewnym sensie wyzwają się nawzajem w milczeniu, ponieważ bycie w towarzystwie wspaniałych autorów piosenek i wspaniałych instrumentalistów oraz obserwowanie tego, co robią, inspiruje cię i sprawia, że chcesz pisać lepsze piosenki lub bardziej kontaktować się z twoim instrumentem,” powiedział Dosik. [Inside Voice] jest taki produkt mojego środowiska.”

Inside Voice ma imponujące zasługi: Atwood-Ferguson, ceniony muzyk sesyjny i multiinstrumentalista, aranżuje partie smyczkowe. Cieszący się szacunkiem pieśniarz i współpracownik Secretly Canadian Moses Sumney zapewnia wokale wspierające w kilku utworach. Kanadyjski kompozytor Mocky, który współpracował z artystami takimi jak Feist i GZA, jest współautorem i współproducentem. Muzycy Vulfpeck, Jack Stratton i Theo Katzman, również pojawiają się na albumie, a inny członek Vulf, niezrównany basista Joe Dart, dołączy do Dosika na kilku jesiennych terminach trasy. Innymi słowy, w tym miejscu mowa o całej wiosce.

Ale tak bardzo jak przyjaciele Dosika w Vulfpeck („niektórzy z moich najbliższych, najstarszych przyjaciół”) pomogli w Inside Voice, Dosik był integralną częścią Vulfpeck przez lata. Utwór tytułowy z Game Winner, który również został przerobiony dla Inside Voice, po raz pierwszy pojawił się na albumie Vulfpeck z 2015 roku, Thrill of the Arts. Dosik napisał niektóre z ich najgładszych, najżywszych utworów, jak „Running Away” z ich 2017 roku, Mr. Finish Line, oraz wrażliwą „Grandma,” którą nagrał na nowo dla Inside Voice.

„Napisałem tę piosenkę o mojej żydowskiej babci, która była ocalałą z Holokaustu,” powiedział Dosik. „Pochodziła z świata, który był tak różny od świata, w którym dorastałem w Los Angeles, ale była częścią tamtego świata. Ta piosenka jest [specjalna] dla mnie, ponieważ czuję, że udało mi się uchwycić trochę naszej relacji, a to piosenka, którą Vulfpeck również nagrał z fenomenalnym Antwaunem Stanleyem, co jest naprawdę zabawne, widząc Antwauna, który ma korzenie jako gospelowy piosenkarz z Flint w Michigan, wykonującego piosenkę o mojej żydowskiej babci. Ale moja wersja różni się od wersji Vulfpeck i jestem z niej naprawdę dumny.”

Głęboki, karmelowy głos Dosika często przyczynia się do jazzowego nastroju Vulfpeck, a jego wokal jest również integralną częścią sukcesu Inside Voice w balansowaniu między klasyką a nowoczesnością. Jego głos jest ponadczasowy, w żadnym wypadku nie przestarzały, a tak jak jego rówieśnicy Leon Bridges i Son Little, Dosik bez trudu łączy soul i boogie, przeszłość i teraźniejszość. Inside Voice jest niezwykle jasny, produktem obecnych czasów i wpływów XX wieku. Jeden z singli z albumu, „Don’t Want It to Be Over” jest prawie orkiestrowy, jak standard Franka Sinatry, ale popowe efekty i duet Coco O w stylu R&B nadają mu nowoczesności.

Dosik wymienia swoją idolkę Carole King jako jedną z trzech bóstw w „Świętej Trójcy wpływu” na albumie, pozostałe dwie to Marvin Gaye i Harry Nilsson.

„Ona była jedną z tych prowadzących światła dla tego albumu,” powiedział Dosik. „Album Tapestry Carole King był stałym elementem mojego domu. To była płyta, którą znalazłem w kolekcji płyt moich rodziców i to jedna z tych płyt, które można prawdopodobnie znaleźć w większości kolekcji płyt na świecie. Piosenki mogą być wykonywane przez dzieci i śpiewane przez dziadków. Każdy może zaśpiewać wspólnie piosenkę taką jak ‘You’ve Got a Friend’, więc starałem się jak najlepiej to wykorzystać jako inspirację dla mojego albumu.”

Tak jak jego miłość do King, miłość Dosika do koszykówki trwała niemal całe życie. Jeden utwór na albumie, minutowy interludium, to wspomnienie z boiska. Podkłada kilka pozostałych instrumentalnych dźwięków z nagrania VHS zarejestrowanego przez jego ojca podczas wyjątkowo pamiętnego meczu z dzieciństwa.

„Słychać skrzypiące buty na podłodze, można usłyszeć trochę koszykówki tutaj i tam, ale to jest jak mój najcenniejszy skarb, ponieważ na końcu tego VHS-a dosłownie trafiłem zwycięski rzut w tym meczu, gdy miałem sześć lat,” powiedział. „Więc może to jest szczytowy moment mojego życia jakoś.”

Może rzut sześcioletniego Dosika był wart zapamiętania, ale wydanie Inside Voice z pewnością dorówna temu w kontekście jego „szczytu.”

„Był dobry siedmioletni okres, w którym pisałem piosenki i nagrywałem piosenki, ale po prostu nie czułem, że mam coś wystarczająco dobrego. Nie czułem, że jest coś naprawdę autentycznie ‘mojego’ do powiedzenia. Więc kiedy coś tam umieszczam, czuję, że muszę w to wierzyć w 110 000 procent, i na szczęście teraz tam jestem. Mogę tylko być wdzięczny, że w końcu dotarłem do miejsca w moim życiu, gdzie czułem się wystarczająco dobrze, aby wydawać muzykę.”