Album tygodnia: 'God's Favorite Customer' od Father John Misty

Trzy albumy Father John Misty, a teraz jego czwarty, były konfrontacją z samym sobą, ze wszystkimi swoimi chaotycznymi pragnieniami, potrzebami, błędami i obsesjami; tworzy muzykę, aby wyjaśnić siebie samemu. Wychowany w tradycji ewangelikalnej, nie zaczynając naprawdę życia aż do opuszczenia Fleet Foxes w wieku 30 lat i przestania starać się zmieścić w pudełku, w którym nigdy się nie czuł komfortowo, Josh Tillman stara się odgadnąć, kim jest i co wyraża, poprzez albumy Father John Misty od tego czasu. Fear Fun zmagał się z jego pesymistyczną osobowością jako folkowo-indie rockera i znalazł wybawienie w „tuning in and dropping out”. I Love You, Honeybear był krótkowzrocznym, często cynicznym spojrzeniem na miłość, napisanym w oku huraganu nowego związku z jego obecną żoną Emmą Tillman. Ubiegłoroczne arcydzieło, Pure Comedy, starało się odpowiedzieć na wielkie pytania, „Dlaczego tu jesteśmy” i „Dlaczego to robimy?”, które wstrząsają nie tylko istnieniem Tillmana, ale także wszystkich innych. To, że Josh Tillman decyduje się ukrywać te bardzo realne osobiste rozliczenia w falach sztuczek w mediach społecznościowych i wywiadach z performance art, nie ma znaczenia — a także, jak wykazuje ten zdumiewający profil w New Yorker, może być naprawdę istotne. God’s Favorite Customer, jego wspaniały nowy album, obnaża sztuczność, aby dostarczyć najbardziej bezpośredni album w katalogu Father John Misty, często mroczny album pełen złamanych serc, nudy, autodestrukcji i nieograniczonej autoanalizy, który stara się odpowiedzieć na pytanie, co się dzieje, gdy masz wszystko, czego pragniesz i próbujesz to zniszczyć.

God’s Favorite Customer jest, niemal z konieczności, mniejszy w zakresie niż Pure Comedy. Ten album miał opowieści o spaniu z Taylor Swift w wirtualnej rzeczywistości; tutaj Misty spędza „kolejną noc na strażach, z wielkimi oczami i bełkocząc”. Zamiast orkiestralnych, maksymalnie wyciszonych piosenek zastanawiających się, jak Bóg mógł stworzyć ludzi, by cierpieli w bezsensownym istnieniu, tutaj znajduje się zredukowana piosenka, w której zatroskany personel hotelowy mówi Misty’emu, że się o niego martwi. Okazuje się, że ta piosenka nie była wymyśloną historią; w 2016 roku, kiedy te piosenki zaczęły powstawać, Tillman zamknął się w hotelu, przeżywając załamanie nerwowe. „Mieszkałem w hotelu przez dwa miesiące. To trochę o… tak… złych przygodach,” powiedział Misty w Uncut w zeszłym roku. „Słowa po prostu wypływały ze mnie. To naprawdę zakorzenione w czymś, co zdarzyło się w zeszłym roku, co było… cóż, moje życie się rozsypało. Myślę, że muzyka zasadniczo służy celowi, aby uczynić bolesne i izolujące mniej bolesnym i mniej izolującym. Ale w skrócie, to album o złamanym sercu.”

Trzeci utwór ujawnia, co spowodowało to załamanie: napięta relacja z żoną, spowodowana jego własnym narcyzmem i nieuświadamianiem sobie, że traktuje ją źle, aż do momentu, gdy jest za późno. „Just Dumb Enough to Try” otwiera się serią poruszających słów:

*„Znam kilka słów za 10 centów /

*Mogę je wydobyć, aby dotrzymać jej kroku /

*Ale możesz zabrać to, co wiem o miłości /

*I utopić to w zlewie /

*Znam się na melodii /

*Nie będzie suchej łzy w całym pomieszczeniu /

*Ale możesz zabrać to, co wiem o tobie /

I może napełnić mały balonik.”

Tillman w końcu znalazł półgwiazdorstwo, które zawsze myślał, że będzie jego zbawieniem, ale dopiero niedawno zrozumiał, że tak mocno szukał, że nie zauważał, jak bardzo był nieszczęśliwy jako partner. Samo odkrycie siebie często odbywa się kosztem kogoś innego, a Tillman musiał zamknąć się w hotelu na dwa miesiące i zburzyć swoje życie, aby to zrozumieć. Czasami nie zauważasz, że używasz kogoś jako zastępstwa lub składowiska dla wszystkich swoich problemów, i nie możesz zrozumieć, że musisz się zmienić, dopóki się nie potkniesz i nie stracisz zmysłów.

W innym miejscu Tillman opowiada o popieprzonych tygodniach w hotelu w „Mr. Tillman” i jest błagany przez partnera w „Please Don’t Die”, który otwiera się od „Jeszcze jeden zmarnowany poranek, kiedy mógłbym cię trzymać / przy sobie / ktoś zatrzymaj ten bezsensowny rajd / czuję się starszy niż moje 35.” W emocjonalnym centrum albumu, „Songwriter”, fantazjuje o tym, że jego żona jest autorką piosenek, analizując ich miłość i małżeństwo oraz źle ją traktując, zanim nazwie jej miłość „niewykorzystanym arcydziełem”. To nagi, piękny utwór, którego lekcje można zdobyć jedynie przez doświadczenie. To jedna z najlepszych piosenek, jakie Tillman kiedykolwiek napisał.

God’s Favorite Customer może wydawać się krokiem wstecz po szerokim splendorze Pure Comedy, ale nagrody są w jego obnażonych przedstawieniach prawdziwej relacji. Nie wszyscy są przeznaczeni do bycia „największą opowieścią, jaką kiedykolwiek opowiedziano”, śpiewa Tillman w „Disappointing Diamonds Are The Rarest Of Them All”, odkrywając ciężką pracę i refleksję, które wiążą się z byciem naprawdę zakochanym w kimś innym. Postać Tillmana jako Father John Misty zawsze krążyła wokół próby dotarcia do jakiejś wersji siebie, która jest prawdziwa. W God’s Favorite Customer jest najczystsza wersja siebie: złamanym sercem, smutnym i gotowym do rozpoczęcia na nowo.