Beabadoobee ożywia fantastyczny świat

Dorosłość jest dziwna; bez względu na to, jaką pewność masz w swoich instynktach, prawie na pewno będziesz zaskoczony, które artefakty z twojej młodości ewoluują z fajnych na niefajne, a następnie znów na fajne. Beatopia, drugi album długogrający 22-letniej piosenkarki i autorki tekstów Beatrice Kristi Laus, lepiej znanej jako Beabadoobee, jest bezpośrednim produktem tej dynamiki. Tytuł odnosi się do fantastycznego świata, który Laus stworzyła, gdy miała siedem lat, nadając mu miasta i miasteczka oraz własny alfabet (hybrydę chińskich i japońskich znaków). Laus była zauroczona nieograniczoną możliwością świata zaprojektowanego przez siebie, ale po wyszydzeniu przez rówieśników wycofała się, zakładając, że nigdy więcej o tym nie powie.

Teraz, 15 lat później, Laus jest znów gotowa objąć Beatopię. Jest teraz wschodzącą gwiazdą w bardzo realnym świecie indie pop. Jej debiut, Fake It Flowers, spotkał się z szerokim uznaniem w 2020 roku; dziś, biorąc pod uwagę jej wysoko-profile'owe podpisy i zdolność do generowania materiału, który przyciąga uwagę na TikToku, wydaje się gotowa na jeszcze większy moment przełomu. Flowers opakował chwytliwe, gotowe na areny hity Laus w rockowe aranżacje z lat 90. z przewagą gitar, solidna formuła, która dobrze służyła jej brzmieniu. Beatopia natomiast myśli na większą skalę, przyjmując poczucie wynalazczości i eksploracji, do którego była przyciągnięta jako dziecko, nie tracąc z oczu swoich podstawowych mocnych stron. To, co dokładnie oznacza Beatopia, nie jest nigdy wyraźnie poruszane, ale wydaje się, że reprezentuje odrzucenie ograniczeń; Laus czerpie inspirację z wewnętrznego dziecka, rozszerzając swoje narzędzia i brzmiąc nowo pewnie w swojej skórze.

Rezultatem jest album, który rejestruje się jako naturalna kontynuacja Fake It Flowers, nie pozwalając jednak sobie na związanie się z brzmieniem tego albumu. Z jednej strony, Beatopia nigdy nie pozycjonuje się jako radykalne odejście. Wczesny singiel „Talk”, jeden z najbardziej natarczywych kawałków na albumie, wykorzystuje fuzzowy alternatywny rock, który napędzał debiut Beabadoobee. Sposób, w jaki destyluje bałagan młodzieńczej miłości, jest bezwysiłkowy, odzwierciedlając komfort Laus w tej przestrzeni. Inny singiel i wyróżniający się utwór, „10:36”, porusza podobny temat: „Jesteś tylko ciepłym ciałem, które mogę przytulić w nocy, gdy czuję się całkiem samotna.”

Ale Beatopia jest równie zainteresowana zachęceniem Laus do odkrywania nieznanych terytoriów. „The Perfect Pair” porusza podobne zmęczenie związkami, ale z uwodzicielskim rytmem bossa nova. „Pictures of Us”, z wokalami Matty'ego Healy'ego z The 1975, jest skąpany w shoegaze'owym, ciekawskim mgle; „Ripples” rozkwita z zachwycającymi strunami. „See You Soon”, które Laus mówi, że zostało zainspirowane psychodelicznym doświadczeniem, jest olśniewającym wczesnym wyróżnieniem; jego tekstury są znajome, ale zręczne wyważenie Laus między oszałamiającą euforią a niepokojącą utratą kontroli wskazuje na jej nowo odkrytą dojrzałość jako autorki tekstów.

Bez względu na to, jak dokładnie klasyfikujesz różne gatunkowe dyspensacje Beabadoobee, siłą napędową Beatopia jest jej ogromny dar do melodii. Kilka piosenek tutaj mogłoby przekonująco argumentować swoją sprawę o tytuł piosenki lata, a mając na uwadze pewność Laus jako autorki tekstów oraz szybkie tempo tracklisty, album nigdy naprawdę nie wpadł w zastoju. Wciąż jest przestrzeń, by Laus mogła doszlifować swoje umiejętności jako autorka; kilka piosenek rejestruje się jako echa lepszych („Lovesong”, choć przyjemna, próbuje zabezpieczyć swoją oczywistość poprzez samowiedzę, z ograniczonym efektem). Ale ten album oznacza imponujący krok naprzód dla Beabadoobee, wygrywającą kolekcję bąbelkowego, kalejdoskopowego popu, który nieustannie wydaje się żywy i tętniący życiem, posługując się nieskończoną możliwością świata Beatopia jako swoją siłą przewodnią.