10 najlepszych albumów duetów, które warto mieć

George Jones & Tammy Wynette: Golden Ring

Wszyscy wiemy, że nie ma wiele bardziej wyczerpującego niż album o rozstaniu inspirowany zakończeniem prawdziwego związku. Ale co powiesz na album nagrany przez niedawno rozwiedzioną parę? Golden Ring (1976) to właśnie taki album. George Jones i Tammy Wynette pobrali się w 1969 roku i nagrali sześć albumów z duetami, zyskując miano pana i pani Muzyki Country, gdy rozstali się w 1975 roku. A ponieważ ich kariery przez tak długi czas były ze sobą związane, kontynuowali nagrywanie i występy razem; Golden Ring to pierwszy album wydany po rozwodzie. Wzruszenie w utworach takich jak tytułowy, który zajął pierwsze miejsce na listach country, opowiada o parze, która kupuje pierścionek w lombardzie, ale ostatecznie ląduje z powrotem w lombardzie, jest jeszcze bardziej przejmujące z powodu wiedzy o ich rozwodzie. „Cryin’ Time” to kolejny utwór, który wyciska łzy, a także pragnąca miłość w „Near You.” Niesamowite wokale zarówno Jonesa (łagodnego, ledwo trzymającego się wątków) jak i Wynette (silnej, ale będącej w ciągłym wstrząsie) powalą cię na ziemię.

Roberta Flack & Donny Hathaway: Roberta Flack & Donny Hathaway

Są dobre albumy z duetami, a potem jest Roberta Flack & Donny Hathaway (1972). Zarówno Roberta Flack, jak i Donny Hathaway studiowali muzykę na Uniwersytecie Howard, choć nie równocześnie, i nawiązali przyjaźń. W 1971 roku nagrali zainspirowaną wersję „You’ve Got A Friend” Carole King, wprowadzając w nią pasję gotową do upadku na kolana, która praktycznie redefiniuje tę piosenkę. Jej sukces zainicjował sesje albumowe z innymi coverami („You’ve Lost That Loving Feeling” i „Baby I Love You”, między innymi) oraz oryginałami takimi jak „Be Real Black For Me”, który apeluje do czarnoskórej publiczności, by celebrowała i kochała swoją czerność. Największym hitem z albumu jest „Where Is The Love”, gładka jak jedwab piosenka pop o parze, która się rozstaje z powodu tego, że jedno lub oboje wciąż kochają kogoś innego. „For All We Know” to cios w żołądek, a tradycyjna pieśń hymnalna „Come Ye Disconsolate” osiąga gospelowe wyżyny. To eksploracja wzlotów i upadków miłości, album kończy się „Mood”, stonowanym utworem instrumentalnym z Flack przy fortepianie i Hathawayem przy fortepianie elektrycznym, wieńcząc ten album jako osiągnięcie artystyczne.

Porter Wagoner & Dolly Parton: Just the Two of Us

Osoby mniej zaznajomione z muzyką country lat 60., zobaczą okładkę albumu Just the Two of Us (1968), rozpozna Porter'a Wagonera i Dolly Parton w ich kiczowatych uśmiechach i odrzucą ją jako słodką papkę, ale fani wiedzą, że to coś innego. Wiemy, że noszący garnitur z kryształkami Wagoner i Parton, będąca we wczesnym okresie swojej kariery, potrafili rozdzierać serca piosenkami o niewierności, trudnych czasach i nieudanej miłości. Just the Two of Us był drugim z 13 albumów z duetami, które nagrali razem i mamy na myśli ponure utwory, takie jak „Jeannie’s Afraid of the Dark” napisany przez Parton o parze, która straciła dziecko oraz „The Party”, także napisany przez Parton o małżeństwie, które obwinia się za to, że wyszło i bawiło się, podczas gdy tragedia dotyka ich dzieci w domu. Optymistyczna „We’ll Get Ahead Someday” wydaje się hymnem stick-together-and-we’ll-make-it, aż do momentu, w którym uświadamiasz sobie, że słowa opisują parę, która kłóci się o problemy finansowe, zamiast wspólnie znaleźć rozwiązanie. Ich cover „The Dark End of the Street”, znanej ballady soul, to czysta bolesność. Jeśli jeszcze nie miałeś okazji sprawdzić dyskografii Wagoner'a i Parton, Just the Two of Us szybko wciągnie cię w wir.

Marvin Gaye & Tammi Terrell: You’re All I Need

Czasami po prostu chcesz być podniesiony na duchu przez miłość przetrwającą wszystko. Wchodzą Marvin Gaye i Tammi Terrell. Ich pierwszy album United (1967) to niezaprzeczalny klasyk, ale nadszedł czas, aby zwrócić uwagę na ich drugi album, You’re All I Need (1968), znany z hitów takich jak „Ain’t Nothing Like the Real Thing” i „You’re All I Need To Get By.” W przeciwieństwie do United, Gaye i Terrell śpiewają razem w studio w kilku utworach, a ich chemia i przyjaźń po prostu eksplodują z winylu (posłuchaj „I Can’t Help But Love You”). Sesje nagraniowe dla większości albumu odbyły się przed załamaniem się Terrell na scenie pod koniec '67, kiedy odkryto, że ma złośliwy guz mózgu, ale po wyzdrowieniu z pierwszej z ostatecznych ośmiu operacji, wróciła do studia, aby nagrać swoje wokale do „You’re All I Need To Get By.” Napisana i wyprodukowana przez parę i duet autorski Nickolas Ashford i Valerie Simpson, piosenka zaczyna się powtarzanym podkładem wokalnym, Gaye delikatnie zaczyna pierwszy wers, a Terrell podkreśla swoją stałą obecność, podczas gdy Gaye skacze z radości. Następnie muzyka narasta, z Gaye i Terrell łącząc się w pięknej harmonii, która wznosi się i opada z zapierającą dech w piersiach emocją. You’re All I Need to autentyka.

Ella Fitzgerald & Louis Armstrong: Ella and Louis

Aby pożyczyć tytuł piosenki Stevie Nicks, którą śpiewała z Donem Henleyem, wokale Elli Fitzgerald i Louisa Armstronga na ich pierwszym albumie z duetami, Ella and Louis (1956), są definicją „skóry i tiulu.” Z jego chropowatym głosem, który może zagrzebać się w baritonowych głębiach, i jej gładkim, niewymuszonym stylem, który sprowadza niebo na chmurze, Ella and Louis to popołudnie w domu w deszczowy dzień, lekki wietrzyk w chłodny wiosenny poranek i przytulanie przed ciepłym kominkiem, wszystko w jednym. Pomimo wzrostu rock'n'rolla w muzyce popularnej w tym czasie, Fitzgerald udowodniła, że zainteresowanie starymi standardami pozostaje silne dzięki sukcesowi Ella Fitzgerald Sings the Cole Porter Song Book wcześniej w tym roku. W towarzystwie kwartetu Oscara Petersena, Fitzgerald i Armstrong prezentują przegląd standardów napisanych przez takie osobistości jak Irving Berlin i Gershwiny. Ballady takie jak „Isn’t This A Lovely Day?”, „They Can’t Take That Away From Me” i „Cheek to Cheek” są zaprezentowane z delikatną szczerością, która utrzymuje się w tle długo po zakończeniu nagrania.

Nancy Sinatra & Lee Hazlewood: Nancy & Lee

Jeśli przerażający cowboy pop rusza twoje frędzlowe kurtki, to prawdopodobnie znasz już Nancy & Lee (1968) Nancy Sinatra i Lee Hazlewooda. Hazlewood produkował pierwsze kilka albumów Sinatry, śpiewając na kilku udanych singlach z nią, a następnie postanowił, że powinni skorzystać z tego sukcesu, włączając te single do pełnego albumu. Efektem była Nancy & Lee, która osiągnęła 13. miejsce na listach albumów Billboard i zdobyła współczesne uznanie, a także status kultowy na przestrzeni lat. Surowy baryton Hazlewooda równoważony jest przez młodzieńczą żywotność Sinatry w coverach takich jak „You’ve Lost That Lovin’ Feeling” i „Jackson”, a także w piosenkach Hazlewooda „Sundown, Sundown”, „Sand” i „Lady Bird.” Inne wyróżniające się utwory to cover „Elusive Dreams” o kobiecie, która tak bardzo kocha swojego partnera, że pójdzie za nim wszędzie, bez względu na głupie plany, które wymyśla, oraz „Summer Wine” o mężczyźnie, który spędza noc z kobietą, tylko po to, by obudzić się i odkryć, że jego srebrne ostrogi i pieniądze zostały skradzione. Ale osobistym faworytem jest „Some Velvet Morning”, psychodeliczny sen o bluesie po poranku, intensywnej seksualnej napięciu i mitologii greckiej. Ambitne i pociągające, Nancy & Lee zasługuje na częste odsłuchy.

Peabo Bryson & Roberta Flack: Born to Love

Peabo Bryson i Roberta Flack to nie nowi znajomi, gdy nagrali Born to Love w 1983 roku. Zarówno Bryson, jak i Flack już wcześniej zbudowali kariery jako soliści R&B oraz niezawodni partnerzy duetów (Flack jest tak świetna, że musiałem ją wybrać dwa razy). Flack pomogła w wokalach na wydanej pośmiertnie Love Lives Forever (1980) Minnie Riperton, na której Bryson również dostarczył wokale. Potem stworzyli razem album na żywo w 1980 roku (Live & More) i w końcu w pełni zaangażowali się z hitem Born to Love. W czasach, gdy format radia Quiet Storm cieszył się coraz większą popularnością wśród dorosłych odbiorców poszukujących wolnych, seksownych jamów, Born to Love trafił w punkt. Być może najlepiej znany z singla „Tonight, I Celebrate My Love”, szczerego hołdu dla miłości, ale także celebracji zbliżenia, Bryson i Flack zwracają się do dojrzałych słuchaczy z szczerymi romantycznymi balladami takimi jak „Blame It On Me”, „Maybe” i „Can We Find Love Again.” A w tradycyjny sposób crossoverów gatunkowych, Bryson i Flack podejmują country song „I Just Came Here to Dance” z gładkimi groove'ami. Absolutnie stworzone do romantycznych chwil przy świecach.

Tony Bennett & Lady Gaga: Cheek to Cheek

Cheek to Cheek (2014) to po prostu zabawny album. Tak jak robił to w latach 90., Tony Bennett wprowadza standardy jazzu do młodych słuchaczy, łącząc siły z ikoną popu Lady Gagą. Najpierw nagrali „The Lady is a Tramp” na album Bennett'a Duets II (2011) i Bennett był na tyle zaintrygowany, że chciał z nią współpracować nad całym albumem. Dla fanów starych standardów jazzu zawsze miło usłyszeć interpretację innego piosenkarza i frazowanie znanych utworów. Nawet niektórzy z tych, którzy znają muzykę Gagi, byli zaskoczeni, jak swobodnie potrafi wkomponować się w wielkie utwory swingowe takie jak „Anything Goes” i „It Don’t Mean A Thing (If It Ain’t Got That Swing)” oraz stawić czoła bardziej skomplikowanym utworom takim jak „Lush Life”, na którym śpiewa solo. Chociaż ich chemia to bardziej rodzaj dumnych mistrz-uczniów, Bennett zdaje się odnajdywać na nowo na tym albumie, pozwalając Gagi na pokazanie swoich wokalnych umiejętności, ale także demonstruje, jak to się robi w nostalgicznej „But Beautiful” i błyszczącej „Cheek to Cheek.” Serio, po prostu usiądź i ciesz się tą jazdą.

Otis Redding & Carla Thomas: King & Queen

Dwaj z najgorętszych gwiazd Stax w tamtym czasie, Otis Redding i Carla Thomas, połączyli siły, aby pokazać fanom, jak naprawdę może brzmieć album soul z duetami męsko-damskimi na King & Queen (1967). Album ogłasza swoją królewską przewagę w tytule, ale najlepsza część to sposób, w jaki Król i Królowa konfrontują się, zamiast panować razem. Energetyczny styl Reddinga wpleciony jest w bardziej wyrafinowany pop Thomas, ale ona spełnia oczekiwania, żadna ze stron nie ustępuje na 10 coverów i jednym oryginale („Ooh Carla, Ooh Otis”). Zaczyna się od coveru „Knock On Wood” Eddie'go Floyd'a, a chemia między Reddingiem a Thomas iskrzy. Nawet dają Marvinowi Gaye i Kim Weston szansę w ich własnej wersji „It Takes Two.” Inne najlepsze momenty albumu to wolna wersja „Tell It Like It Is”, rytmiczna „Lovey Dovey” oraz zabawna wymiana zdań w „Tramp”, w której Thomas wciela się w rolę powierzchownej kobiety, która krytykuje Reddinga za jego niemodny styl, ale on się tym nie przejmuje. Zabawne i lekkie, King & Queen to niezbędny album dla wszystkich, którzy oddychają powietrzem.

Conway Twitty & Loretta Lynn: Louisiana Woman, Mississippi Man

W ciągu zaledwie 17-letniego okresu Loretta Lynn i Conway Twitty wydali razem 11 albumów studyjnych, a ich niesamowita chemia i unoszące się wokale zapewniły im czołowe pozycje na listach przebojów oraz ikoniczny status jako jeden z najlepszych duetów country, mimo że nigdy nie byli prawdziwą parą! To była profesjonalna współpraca, która przekonała wszystkich, którzy ich słyszeli. Jeśli naprawdę chcesz usłyszeć, jak Lynn i Twitty dają z siebie wszystko, posłuchaj utworu tytułowego, który otwiera ich trzeci album Louisiana Woman, Mississippi Man (1973). Mówi o miłości, która obejmuje dwa stany i jest oddzielona rzeką Mississippi, a duet śpiewa, jak nie pozwolą, aby rzeka przeszkodziła im w spotkaniu. Zabawne i optymistyczne, naprawdę nadaje ton reszcie albumu, który przechodzi przez deklaracje miłości, kończenie miłości („Release Me” i „For Heaven’s Sake”) oraz niewierność w utworach takich jak „Our Conscience, You and Me” i „As Good As A Lonely Girl Can Be”, które obwiniają nieobecność ukochanego za jej zbłąkane drogi. Jeśli lubisz swoją Lynn z pazurem, a Twitty unapologetycznie seksownym, ten album jest dla ciebie.