What Marissa Nadler Learned From Her Stripped-Down Viral Hit

Jeśli sprawdzisz imponującą dyskografię Nadler na Spotify, zauważysz, że jest jedna piosenka, która odtwarzana była 43 razy częściej niż pozostałe jej utwory. „Leave the Light On”, demo, które nie znajduje się na żadnym z albumów Nadler, jest na szczycie jej popularnych utworów, z 18,9 milionami odsłuchań. Reszta jej piosenek trzyma się razem bezpiecznie w sześciocyfrowych liczbach.

„Na początku myślałam, że to tylko zbieg okoliczności związany z playlistami i tym podobne”, powiedziała Nadler, dzwoniąc z Białych Gór w New Hampshire. „Ale zdaję sobie sprawę, że to dlatego, że szybciej doszłam do refrenu niż w moich innych piosenkach. To takie proste.”

Piosenka jest mniej dopracowana, w porównaniu do bardziej wyprodukowanych utworów, które wydała. Jest słodka i utrzymana w tonacji majorowej. Gitara brzmi jak harfa, przemykając w harmonizowanym sopranie Nadler. W niej śpiewa o powitaniu znów kochanka, którego już wcześniej odrzuciła. Jest to trochę bardziej relatywne niż ballady morderstw, które tworzyła wcześniej w swojej karierze, jak „Undertaker” z 2004 roku, piosenka o samobójstwie Virginii Woolf czy „Box of Cedar.”

„Ostatnia rzecz, którą ci powiedziałam

Na podjeździe, mamrocząc nieprzyzwoitości

'Nie chcę już nigdy więcej widzieć twojej twarzy'

Ale zostawię światło włączone

Zostawię światło włączone

Na wypadek, gdybyś wracał”

Sukces „Leave the Light On” zainspirował Nadler do wydania całego zestawu nagrań domowych o tej samej nazwie, wyłącznie na Vinyl Me, Please. Podczas gdy „Leave the Light On” zostało nagrane na laptopie, reszta jej dem powstała w jej improwizowanym domowym studio, które składa się tylko z mikrofonu, interfejsu i komputera. Zwykle, po nagraniu swoich dem, zabiera je do innych producentów i bardziej ekskluzywnych studiów, ale z kompilacją Leave the Light On, która zawiera 11 dem z ery July z 2014 roku i dalej, słuchacze mogą usłyszeć, jak brzmią piosenki, zanim opuściły jej dom.

„Uwielbiam wysoką jakość dźwięku, ale zawsze uwielbiałam słuchać intymnych nagrań ludzi”, powiedziała Nadler, cytując Elliotta Smitha, Willie Nelsona i domowe nagrania Bruce'a Springsteena jako swoje ulubione. (Na tej kompilacji wykonuje cover “Pitseleh” Smitha). „Sprawia to, że brzmi, jakbyś siedział obok nich.”

Słuchając Leave the Light On, siadasz obok Nadler, gdy jej wyobraźnia tworzy historie. W jednej piosence stoisz przed domem swojego byłego, a w innej przechodzisz przez wieki. W „1923” poczujesz empatię dla żony podróżnika w czasie, która zakochuje się w kimś z przeszłości.

„Piosenka jest zdecydowanie o separacji”, wyjaśnia Nadler w swoim fikcyjnym świecie. „W bardzo romantyczny sposób myśląc o tym, jest to myślenie o faktycznej kosmicznej sile, która działa przeciwko tobie. Jesteście przeznaczeni do bycia oddzielonymi, ponieważ utknęliście w różnych wiekach.”

Nadler opowiada wielkie historie swoimi tajemniczymi tekstami, ale tworzy także żywe obrazy za pomocą urządzeń dźwiękowych. Gra na wszystkich instrumentach, w tym na delikatnej 12-strunowej gitarze w „Dead City Emily” i syntezatorze Juno, który przypomina powiew chłodnego, wilgotnego powietrza w „High on the Road.” Podwaja swoje wokale w prawie każdym utworze, dodając delikatną głębię, która ukołysze cię do snu.

„Jest to część procesu pisania dla mnie, aby pisać harmonię”, mówi Nadler. „Jeśli słyszę harmonię na wokalu, zapisuję ją podczas procesu dem, tylko po to, by jej nie zapomnieć. Większość czasu przywiązuję się do niej i używam jej, nawet jeśli jest to instrument, który ją zastępuje.”

Usłyszysz dodatki klawinetu, basu i więcej w wersjach piosenek, które materializują się na projektach takich jak July i Strangers - i wszystko to z bardziej wyraźnym dźwiękiem - ale rzadko kiedy z perkusją. Nadler powiedziała, że ma nadzieję przyciągnąć ludzi, którzy są „zniechęceni” przez bębny. Krótko mówiąc, nie ma tu zbędnych ozdobników; z Nadler chodzi przede wszystkim o nagie piosenki.

„Jeśli piosenka brzmi dobrze, staram się odejść i sprawić, by dźwięki były jak najprostsze”, mówi Nadler. „Jeśli chodzi o sztuczki, jedyną prawdziwą sztuczką jest ciężka praca. Przykładam do tego czas.”

Chociaż dla niektórych artystów może być frustrujące, że jedna piosenka odnosi sukces szybciej niż inne, Nadler wykorzystuje to jako lekcję.

„To było uspokajające, ponieważ pokazało mi, że chodzi bardziej o piosenkę niż o jakąkolwiek kwotę pieniędzy wydaną na nagrania”, mówi.

I bez konieczności używania drogiego sprzętu, zachęca również ludzi do samodzielnego tworzenia dem.

„Po prostu idź na całość. To całkiem zabawne i satysfakcjonujące nakładanie warstw. To także dobre ćwiczenie dla ucha,” mówi Nadler.

W końcu, nigdy nie wiesz, czy przypadkiem nie masz niespodziewanego, lo-fi hitu w stylu „Leave the Light On” czekającego tylko na to, by zagnieździć się z przytulnej inkubatora twojego mózgu w mikrofonie twojego laptopa.