VMP Rising: Okay Kaya

Wiele wspaniałej muzyki jest inspirowane złamanym sercem, tragedią lub triumfem, ale poruszająca nowa płyta Okay Kaya Watch This Liquid Pour Itself ma zdecydowanie inny koncept: żółć.

„Próbuję po prostu stworzyć coś pięknego z czegoś, co piękne nie jest” — mówi Kaya przez telefon na tydzień przed wydaniem wyczekiwanego drugiego albumu. Dla artystki urodzonej jako Kaya Wilkins, żółć wspomniana w tytule albumu jest czymś — myślą, uczuciem, spostrzeżeniem — co nieuchronnie musi opuścić ciało, a rolą muzyki jest umożliwienie tego uwolnienia, podobnie jak wylew wody przez końcówkę prysznica.

Kaya jest wokalistką, autorką tekstów i producentką mieszkającą w Nowym Jorku, ale pochodzi ze Szwecji. Obdarzona głosem zdolnym do zenitalnego piękna i suchego sarkazmu, szybko zyskała fanów i uznanie krytyków kilka lat temu dzięki wystrzałowym piosenkom takim jak „Damn, Gravity” i „I’m Stupid (But I Love You)”, które łączyły mroczną, powolną ciepłą jakość z lodowym spokojem wokalu Kayi.

Mówi, że początkowo nie zdawała sobie sprawy, że tworzy kontynuację swojego uznanego debiutu z 2018 roku Both, dopóki nie napisała „jakichś 40 lub 50 piosenek”, a następnie zaczęła decydować, które z nich są najbardziej istotne. Stamtąd Kaya zaczęła bawić się i manipulować produkcją, mówiąc, że od dawna przyciąga ją poziom kontrastu między dźwiękowymi wykończeniami płyty a treścią tekstowej.

„Starałam się trzymać utworów, które wydawały się pilne” — wyjaśnia. „To stało się zbiórem utworów: tych, które wydawały się potrzebne, pilne, i to uczyniło to spójną całością.”

15 utworów składających się na album obejmuje litanię tematów, od zabawnego znaku, który zobaczyła w Nowym Orleanie dla sklepu odzieżowego dla dzieci o nazwie Baby Little Tween po jej pobyt w centrum psychiatrycznym po epizodzie wywołanym jej bipolarnością. Kaya jest szczerą autorką tekstów, nie unikając szczegółów i wyborów językowych, ale także złośliwie zabawną. Jej przełomowa solowa piosenka „IUD” używa sprytnej gry słów, aby podkreślić nierówność w bezpiecznych praktykach seksualnych między mężczyznami a kobietami. Podobnie, utwory na Watch This Liquid Pour Itself jak „Psych Ward” i „Guttural Sounds” obalają stereotypy w ważny sposób i nigdy nie wydają się nachalne.

„Myślę, że dużo z tej płyty to moje pozbywanie się wstydu, a to zdarzyło się również w trakcie mojego ostatniego albumu” — mówi. „Byłam jak: „Dlaczego wszystkie te rzeczy są dla mnie takie problematyczne? Dlaczego nie mogę mówić o tym doświadczeniu, kiedy muszę rozmawiać z ludźmi cały czas o piosenkach, które piszę?”

Podczas gdy porusza te głęboko osobiste, trudne tematy, Kaya jest równie zainspirowana codziennością. Codzienne obrazy mogą stanowić sugestywną symbolikę w muzyce, ale jej celem na dużej części Watch This Liquid Pour Itself jest znalezienie znaczenia w obiekcie lub doświadczeniu samym w sobie, nie używanie ich jedynie jako przewodnika do jakiejś kosmicznej idei. Wegańskie lody czekoladowe z masłem orzechowym wspomniane w „Asexual Wellbeing” to po prostu nocny przysmak dla niej i bohatera piosenki. „ „Asexual Wellbeing” jest o tym, żeby robić naprawdę normalne rzeczy i znajduwać w nich sens i miłość” — mówi.

„Jest to w pewnym sensie egzystencjalne, ale nie próbuję być abstrakcyjna lub malować obraz przez to, jak by to wyglądało, gdyby ktoś obierał pomarańczę lub coś w tym rodzaju” — mówi o swoim procesie pisania. „[Chodzi o] to, by myśleć: 'Nawet ta drobna rzecz ma znaczenie.'”

Mówi, że przechodzi przez swoje dni „zbierając różnego rodzaju słowa i wizualne rzeczy”, zapisując je z zamiarem wykorzystania ich później w procesie pisania piosenek. Na przykład, uwielbia obserwować znaki uliczne, które mogą uchwalić dowcip i zwięzłość, jakie ma jej muzyka.

„Moją ulubioną rzeczą jest spacerowanie po miastach i oglądanie, co ludzie wymyślają, aby sprzedawać to, co robią. Jest to mniejsze niż wiersz, mniejsze niż tweet” — mówi. „Najmniejsza puenta to znak.”

Watch This Liquid Pour Itself jest rozległy w swoim brzmieniu, oferując cztery-na-podłodze synth pop („Asexual Wellbeing”), power chord rock („Psych Ward”) i mroczny lounge jazz („Popcorn Heart”). Choć niektóre utwory są dźwiękowymi odstępstwami, żaden z nich nie istnieje w izolacji. To dzięki zamiłowaniu Kayi do gry w muzycznego swatka; paruje swoje piosenki według osobowości, urządzając im rozmowy.

„Piosenka ma osobowość, a potem znajduję dla niej partnera” — mówi. „Jeśli posłuchasz naprawdę uważnie, możesz być w stanie odgadnąć, kto należy do kogo na płycie.”

Mówi, że posiadanie towarzysza było kluczowe w procesie selekcji, co trafiło na ostateczną wersję, wraz z poczuciem uwalniania napięcia. Nie podaje konkretnych przykładów par, ale możliwe związki na albumie to „Guttural Sounds”, poraniony i konfekcyjny utwór o poczuciu niedoceniania jako swojej bazy, oraz „Insert Generic Name”, przewrotny utwór o śmierci marsza fikcyjnego związku z fikcyjną „Stacy.”

Kaya często myśli o pisaniu piosenek jako rodzaju „sublimacji” swoich uczuć i doświadczeń. Mówi, że w większości teksty malują prosty obraz, ale eksperymentowanie z produkcją i innymi elementami dźwiękowymi to to, co utrzymuje jej muzykę od bycia „całkowicie rodzajem 'drogiego pamiętnika'.” Chociaż jest niesamowicie przemyślaną rozmówczynią, Kaya przyznaje, że wciąż przyzwyczaja się do mówienia o swojej muzyce bez sztuczek samej piosenki.

Według Kayi, format albumu pełni dwie główne funkcje. Pierwsza to archiwum tego, co czuje i doświadcza w danym momencie, a druga to naczynie dla „małych historii w w w w w w w w.” Świat, który tworzy na Watch This Liquid Pour Itself jest bogaty w szczegóły i postacie — słuchaj uważnie, a usłyszysz Stacy ponownie, tym razem w postaci włoskiego chart — i zbudowany do obcowania na różnych poziomach przez jej publiczność.

„Możesz albo posłuchać piosenki i pomyśleć 'O, ta ma przyjemny rytm', albo możesz przyjrzeć się bliżej i wtedy dochodzisz do większej ilości tekstów” — mówi. To jak sposób, w jaki możesz przejść obok znaku w swojej okolicy 50 razy, zanim pewnego dnia, niewytłumaczalnie, słowa, które z tobą zostają, krystalizują się z tego, co kiedyś było neonowym rozmazaniem.

To, co wynosi Kayę jako artystę, to fakt, że nie dokonuje wartościowego osądu nt. intencji słuchacza, ale zapewnia głęboką i obfitą fontannę dla tych, którzy poszukują. Wszyscy produkujemy ten sam rodzaj emocjonalnej żółci, do której Kaya odnosi się w tytule Watch This Liquid Pour Itself, ale niewielu potrafi kształtować jej uwalnianie tak precyzyjnie i kreatywnie jak ona.

„Myślę, że celem piosenek jest, aby ludzie się połączyli, ale to nie zależy ode mnie” — mówi. „Czuję, że po prostu to zostawiam tutaj, a ty możesz z tym zrobić, co zechcesz.”

Główne zdjęcie autorstwa Coco Capitán.