Prawdziwe życie na wsi Pistol Annies

„Wybrałam dobry dzień na rekreacyjny Percocet / Mam ochotę po prostu się naćpać,” śpiewa Miranda Lambert w pierwszych linijkach „Best Years Of My Life,” najlepszej piosenki na świetnym albumie Interstate Gospel, trzeciej płycie jej supergrupy z równie dowcipnymi i wybitnymi piosenkarkami country Ashley Monroe (której własne albumy są uwielbiane przez krytyków, ale niesprawiedliwie ignorowane komercyjnie) i Angaleeną Presley (podobnie). Annies powstały w 2010 roku, kiedy Lambert była już znaną piosenkarką country; w latach między — a zwłaszcza w pięciu latach od 2013 roku, kiedy wydano Annie Up — stała się ona również sławna dzięki supermarketowym skandalom z jej małżeństwa z Blakiem Sheltonem, podczas gdy Monroe i Presley każda nagrały po dwa wybitne albumy (The Knife i Sparrow dla pierwszej, American Middle Class i Wrangled dla drugiej). Dzięki uroczo zadziornemu singlowi „Got My Name Changed Back” narracja wokół Interstate Gospel zakłada, że to album o rozwodzie, ale to zbyt mało powiedziane: Interstate Gospel dąży do większych rzeczy, mianowicie do ukazania jak najwięcej aspektów bycia kobietą, jakie trzy autorki tekstów mogą zmieścić w 14 piosenkach. W sposób, w jaki najlepsze albumy Waylona i Loretty oddają, jak to było być zwykłym człowiekiem zmagającym się z drobnymi problemami życia codziennego w latach 70., Interstate Gospel robi to samo dla lat 2010.: są tu członkowie rodziny z wyrokami, za ciasne Spanxy, pijackie wieczory kończące się utratą bielizny oraz piosenki o drobnych upokorzeniach związanych z biurokratycznym procesem rozstania się z byłym mężem. To jeden z najlepszych albumów country roku 2018.

Wracając do tej otwierającej linijki „Best Years Of My Life”: piosenka została napisana z myślą o konkretnym przyjacielu Lambert, a jej teksty to potwierdzają; to miażdżąca piosenka o podmiejskiej domowej apatii. „Czekałam na / pozostanie tutaj na zawsze, ponieważ poprosiłeś mnie o to / nie myślałam, że mogę zrobić coś lepszego / więc się osiedliłam,” śpiewa Lambert w harmonii z Presley i Monroe, ujmując lata nudy i rozczarowania w dwóch zdaniach. Tego rodzaju pisanie jest tym, czego ludzie słuchają w muzyce country, a to tylko jedna linijka w jednej z wielu znakomitych piosenek na tej płycie. „When I Was His Wife” to kolejna piosenka o żalu, podczas gdy „Stop Drop And Roll One” zażywa substancje bez zbytniego martwienia się o konsekwencje. „Commissary” wyraża złość na nieznanego krewnego lub ukochanego, który jest zamknięty w więzieniu, podczas gdy „Cheyenne” idolizuje kobietę, która wydaje się przechodzić przez życie, nie martwiąc się o to, co myślą ludzie.

Interstate Gospel jest pełen takich powrotu do podstaw, małych chwil, rodzin pracujących, które ludzie twierdzą, że chcą w prawdziwej muzyce country. Wydaje się porażką wspominać o tym tutaj, ale jest mało prawdopodobne, że którakolwiek z piosenek na tej płycie zdobędzie dużą popularność w radiu country ze względu na to, że większość programistów radiowych ma dziwną ślepotę na granie utworów kobiet (ta ślepota nazywana jest seksizmem). Dlatego tak ważne jest, aby słuchać tego albumu w tym tygodniu: to sensacyjny, najlepszy możliwy album muzyki country, którego nie można zignorować, i nie pozwól, by ludzie z branży muzyki country ci go przegapili.