Open Mike Eagle's Year-Defining New Album And The Best Rap Of September

  

Open Mike Eagle: Brick Body Kids Still Daydream

Open Mike Eagle urodził się i wychował w Chicago, ale najlepiej go rozumieć w kontekście jego czasów w legendarnej otwartej scenie i kolektywie rapowym Project Blowed w Los Angeles. Oznacza to, że pracuje z niezrównaną umiejętnością techniczną, ale forma nigdy nie tłumi jego ostrzegającego, absurdalnego zmysłu. Jego ostatni solowy album, Dark Comedy z 2014 roku, był tour de force, który obszerne sieci stylistyczne; spójrz na oszczędne, przerażające „Idaho”, wspierane przez Hannibala Buressa „Doug Stamper (Advice Raps)” i przepaść pomiędzy nimi. Brick Body Kids Still Daydream, jego niezwykły, otwarcie polityczny następca, jest węższy pod względem muzyki i tematu i może być najlepszym albumem rapowym roku.

Śledząc cykl życia Robert Taylor Homes — serii 28 wieżowców na południowej stronie Chicago, które kiedyś stanowiły największy system mieszkań publicznych na świecie — Brick Body Kids to przesłanie dla czarnych mężczyzn i kobiet, których domy i egzystencje są pozostawione na łaskę referendów wyborczych i nieprzejrzystej polityki miejskiej. Budynki są personifikowane, przypisując im ciało i krew, i ich już gęsta mitologia zostaje poszerzona i w pełni wyrażona. Album często brzmi jak relikt z zagubionej społeczności - co w wielu aspektach jest.

„Wszystko jest lepsze, gdy nic nie wiesz” rapuje Eagle na „daydreaming in the projects”. Kontynuuje: „Jestem dorosły, więc zawsze jestem obrzydzony”. Brick Body Kids jest rzeczywiście obciążony i zmęczony światem, ale szczery wobec słonecznych bloków na zewnątrz projektów i sosnowych kotłowni poniżej. Jest apel o dzień wolny od Trumpa („happy wasteland day”), nieprzerwany strumień myśli, który Mike rozważa przesłanie do Business Week jako op-ed („TLDR (smithing)”), nawet piosenka, która służy jako długi argument, aby nie zapraszać go na swój ślub (to byłoby „wedding ghosts”).

Wszystkie te elementy składają się na jasny, spójny argument złożony z dwunastu utworów: co by było, gdyby zburzyli piramidy, a potem wrzucili rozbiórkę na YouTube i wzruszyli ramionami na to, co zostało utracone? Zamykający utwór, „my auntie’s building”, jest bezlitosny: „Mówią, że Ameryka walczy uczciwie, ale nie zburzą twojego timeshare”. Oczywiście, w tej piosence, ostatnia stojąca wieża Roberta Taylora jest oznaczona zaimkiem „Ja”, ponieważ to jest, z czym tu mamy do czynienia: życie i ciała ludzi. „Gdzie jeszcze w Ameryce zniszczą twoją wioskę?” Pomimo tego wszystkiego, Brick Body Kids Still Daydream jest niesamowicie łatwym do słuchania, osiągnięciem formalnym tak samo jak politycznym. Przedstawia Mike'a Eagle'a jako jednego z najbardziej unikalnych talentów swojego pokolenia i kontynuuje tradycję Blowed dotyczącej odważnej wirtuozerii.

  

Mach-Hommy: DUMPMEISTER

Jeżeli słyszałeś imię Mach-Hommy przelotnie, szanse są, że łapałeś fragmenty argumentu ekonomicznego. Rapper z New Jersey, niegdyś członek Griselda Gang kierowanej przez Westside Gunn i Conway, do tej pory był znany z dwóch rzeczy: wyjątkowego rapowania i sprzedawania swojej muzyki za naprawdę niesamowite sumy. Jego charakterystyczne wydanie, zeszłoroczny H.B.O (Haitian Body Odor), było sprzedażowo - głównie przez Instagram w jego wstępnym wydaniu - za 300 dolarów. (Cena obecnie wzrosła do 1 000 dolarów - „lub więcej” - przez jego Bandcamp.) Ten rok przyniósł kilka EPek i innych projektów średniej lub krótkiej długości, w tym współpracę z producentem Stones Throw, Knxwledge.

Jednym z najbardziej fascynujących płyt, które Hommy wydał w tym roku, jest DUMPMEISTER. Okazja za 187 dolarów, zawiera imponującą listę współpracowników, od Denmark Vessey z Mello Music Group po awangardowego rapera billy woods. Najbardziej oczywistym antecedentem Hommy'ego jest Roc Marciano, i kiedy włącza autopilota - jak czasami to robi, nawet w swoich krótszych wysiłkach - może brzmieć zbyt podobnie do ucznia Marcberga z nieco mniej kolorowymi tekstami. Ale kiedy jest skoncentrowany, wyrywa słuchacza z korytarzy czynszówek do mglistych stanów snu i z powrotem: zobacz „Sherwin Williams”, która brzmi jak połowicznie zapamiętany dzień z twojego dzieciństwa, jeśli twoje dzieciństwo było wypełnione pełnowymiarowymi futra.

  

Young Thug & Carnage: Young Martha

W momencie pisania tego tekstu, Young Thug został zwolniony za kaucją po aresztowaniu w hrabstwie DeKalb w Georgii i oskarżeniu o posiadanie broni, posiadanie Xanaxu, kokainy, ecstasy i marihuany z zamiarem rozprowadzenia, wszystko to podobno wynikające z kontroli drogowej, podczas której został zatrzymany za przyciemniane szyby. (To zdarzenie ma miejsce zaledwie dwa lata po nalocie na jego dom w Georgii, który został wywołany rzekomymi groźbami Thuga wobec ochroniarza w centrum handlowym; zarzuty wynikające z tego przeszukania zostały później oddalone.) Prawnik Young Thuga upiera się, że te nowe zarzuty są „fałszywe”.

Podczas gdy to wszystko toczy się przez system sądowy w Georgii, wytwórnia płytowa Young Thuga utknęła w swojej wiecznej pętli połowicznie zdecydowanej promocji, która wydaje się jedynie sugerować jego ogromny popowy potencjał. Teledysk do „Relationships”, utworu z udziałem Future z czerwcowego Beautiful Thugger Girls - który sam był promowany tylko w skróconej wersji - został wydany bez większego rozgłosu. A jego najnowsza EP-ka, współpraca z producentem Carnage, wydaje się być wypuszczona bez większej strategii.

To w pewnym sensie ma sens: jest to drobny projekt, choć pokazujący przebłyski najlepszego autorskiego Thuga po Barter 6. Otwierający utwór, asystowany przez Meek Mill „Homie”, spędza zbyt dużo czasu na eksploracji głosu Thuga z „Harambe”, ale „Liger” jest fascynującym i nieodpartym fragmentem ścieżki dźwiękowej do gry wideo, którą mogłoby zreplikować zaledwie kilka osób na świecie. (Otwierający utwór zawiera doskonały wers Meeka, który spokojnie przeżywa wspaniały rok.) Young Martha nie przebije się przez hałas - biorąc pod uwagę prędkość naszego cyklu wiadomości, możemy to już powiedzieć definitywnie - ale służy jako kolejny, krótki przypomnienie o światopsytliwym LP, który mógłby pewnego dnia zmaterializować się.