Wyjątkowa Cécile McLorin Salvant

Kariera Cécile McLorin Salvant to wieloaspektowa podróż, przesiąknięta opowieściami opowiadanymi na każdym albumie poprzez dźwięki jazzu, bluesa, folku i innych gatunków. Podczas pracy nad swoim najnowszym albumem zagłębiła się coraz głębiej w swoją sztukę, dzieląc się w komunikacie prasowym: „To jest inne niż cokolwiek, co zrobiłam wcześniej — zbliża się do odzwierciedlenia mojej osobowości jako eklektycznej kuratorki. Akceptuję swoją dziwaczność!”

Ghost Song to mieszanka coverów i oryginalnych utworów Salvant. W otwierającej piosence albumu Salvant wykonuje nieakompaniowaną, przejmującą wersję „Wuthering Heights” Kate Bush (inspirowaną powieścią o tym samym tytule), rozpoczynając sean-nós — tradycyjnym irlandzkim stylem śpiewu a cappella. To styl, który uwidacznia jej techniki wokalne, gdy płynnie przeskakuje z jednego dźwięku na drugi. Odbija to finałowy utwór albumu, „Unquiet Grave”, angielską pieśń ludową opowiadającą historię mężczyzny, którego żal zakłóca spokój jego zmarłej ukochanej, skłaniając ją do nakłonienia go, by pozwolił jej odejść i cieszył się życiem.

Motywy znalezienia miłości i jej utraty, duchy i nostalgia przewijają się w tekstach na albumie, czyniąc jego tytuł jeszcze bardziej trafnym. Tytułowy utwór, „Ghost Song”, koncentruje się na utraconej miłości, z Salvant śpiewającą: „Zatańczę z duchem naszej miłości / Zatańczę z duchem naszej dawno utraconej miłości.” Przelewa się tu blues — ponury wybór, aby towarzyszyć rozpaczy tęsknoty. Salvant dalej dzieliła się w komunikacie prasowym do tytułowego singla: „Co jeśli miłość odeszła, miłość cię opuściła i masz wokół tego emocje, a ty nadal przez nie przechodzisz, wciąż angażujesz się z duchem tej miłości?” Te pytania utrzymują się w emocjach każdego słowa, zarówno śpiewanego, jak i niesłyszanego, przepływając do kolejnych utworów.

Zarówno bezpośrednie, jak i pośrednie odniesienia do sztuki podchodzą do tematyki albumu, z tytułami takimi jak „Optimistic Voices / No Love Dying”, „Until” i „The World Is Mean.” Szczególnie „Dead Poplar” pięknie łączy oba te utwory. Teksty pochodzą z listu napisanego przez fotografa Alfreda Stieglitza do jego żony i współartystki Georgii O’Keeffe. Ale był to list napisany w burzliwym okresie ich związku, krótko po tym, jak O’Keeffe odkryła niewierność swojego męża. To cicha, przejmująca rozmyślania o kiedyś namiętnym, teraz zgniłym romansie.

Mimo motywów, które graniczą z całkowitą rozpaczą, piękno Ghost Song pozostaje, część z nich tkwi w naprawdę unikalnej kompozycji, która sprawia, że z każdym odsłuchem jest to nowy album. „Wszystkie piosenki na albumie niejako się odbijają. Starałam się stworzyć tę dziwną symetrię. Więc jak wchodzisz z obu końców, piosenki są w pewnym sensie połączone,” powiedziała Salvant.

Rozpoczynając od początku i słuchając chronologicznie, wprowadza zupełnie inną historię niż zaczynając od środka i pracując na zewnątrz. Niezależnie od tego, indywidualność Salvant jest wyraźnie obecna w jej najnowszym dziele, bardziej niż cokolwiek, co zrobiła wcześniej. To pomnik jej pisania piosenek, aranżacji i nieuczesanej genialności jako trzykrotnej zdobywczyni Grammy.