Album of the Week: Jay Som's Everybody Works

Kiedy masz 22 lata, jak Jay Som, i próbujesz wszystko ogarnąć po raz pierwszy - próbujesz związać koniec z końcem, zakochać się, tworzyć sztukę, stworzyć siebie od podstaw - wszystko wydaje się ogromnie ważne: interpunkcja w wiadomości, sposób, w jaki ktoś cię patrzy, czas spędzony w sypialni na pisaniu piosenek.

Gdy codziennie pracujesz nad tym, by stać się kimś, z kogo jesteś dumny, wszystko ma swoje znaczenie. Everybody Works to proces poszukiwania ruchu naprzód i zdanie sobie sprawy, że wszyscy próbują zrobić to samo. Cały album to pełna nadziei kronika tworzenia codzienności, jaką jest jedyna trudna droga: chwila po chwili, myśl po myśli.

I mimo że ma tylko 22 lata, nikt nie jest bardziej zaznajomiony z korzyściami płynącymi z procesu stopniowego wzrostu niż Melina Duterte, aka Jay Som. Zaczynała skromnie z kilkoma utworami na Bandcampie i Soundcloudzie w 2012 roku, ale to się opłaciło, zyskując niewielką boom ostatniego uznania przez artystów jak Mitski i media jak MTV i SPIN, i słusznie (w styczniu uznaliśmy ją za artystkę, którą warto śledzić w 2017 roku). Jej głos jest miękki jak pierwszy pocałunek, podczas gdy jej teksturowane, nastrojowe riffy gitarowe i pewne klawisze dream popu dokładnie wiedzą, co robią. Przepełnione wyznaniowymi - ale nigdy kiczowatymi - tekstami, uwodzicielska dychotomia niepewnej pewności siebie stanowi muzyczną i liryczną tkankę tego albumu oraz sumienie wczesnych lat 20. Duterte, które zawiera.

W najczystszej modzie DIY bedroom pop, artystka z Oakland nagrała, miksowała i masterowała swój debiut polyvinylowy z 2016 roku Turn Into samodzielnie w swoim pokoju, a proces przy Everybody Works nie był inny. Mimo bardziej luksusowego i popowego brzmienia niż jej poprzednie prace, napisała, zagrała, nagrała i wyprodukowała każdy fragment albumu. Album jest, pod każdym względem, wyraźnym spojrzeniem w umysł Duterte, ale mimo osobistego charakteru każdy utwór jest ułożony z uwagą, która pozwala słuchaczowi na znalezienie swojego własnego znaczenia.

Pokazując nam swój własny świat w tych utworach, pozwala nam stworzyć nasz własny w jego wnętrzu. Opisując swoje brzmienie jako „muzyka do słuchawek”, jasno pokazuje, że te utwory są stworzone, by być ścieżką dźwiękową do kryzysu ćwierćwiecza i spacerów po mieście. Jay Som nie boi się mieć 22 lata i nie boi się, że wszystko jest Wielkie. W „The Bus Song,” autobusy są niespodziewanymi kieszeniami klarowności. W „Lipstick Stains” szminka kochanka na twojej ustach mogłaby trwać wiecznie. W „Remain” obietnice na mały palec to tylko wspomnienia, które nie sprostają próbie czasu. Waga przywiązywana do szczegółów w tym albumie nie oznacza, że nie dotyka on dużych tematów - miłości, lęku, depresji, samotności - ale to właśnie w niuansach stają się one bardziej przekonujące niż nieskończone tomy wyznań straconych songwriterów sięgających po te same tematy. Jej muzyczne wpływy na Everybody Works są tak rozległe, jak tematyczny zakres, który obejmuje.

Zwłaszcza w porównaniu z delikatnym gniewem wcześniejszych utworów Jay Som, Everybody Works znajduje swoje błysk w błyszczącej, nieustraszonej popowej oprawie, ale jego rdzeń pozostaje w zabawnej mieszance punku, alt-rocka z lat '90, zniekształconego funku, miękkiego shoegaze i indie rocka. W oświadczeniu na temat albumu na jej Bandcampie, Duterte wymieniła Yo La Tengo, Tame Impala i The Pixies jako swoje produkcyjne wpływy, zauważalna mieszanka wpływów wśród utworów. Dodała, że album E•MO•TION [Carly Rae Jepsen] zainspirował wiele dźwięków na Everybody Works, co także jest zauważalnym wpływem i w wielu sposobach wiąże brzmienie razem i prowadzi je do końca. Udało jej się wydestylować to, co najlepsze z tego, co kocha i czego słucha, i zmieszać to w brzmienie, które jest unikalnie Jay Som.

Pośród uzasadnionego cynizmu dzisiejszych czasów, w czasie, gdy wielu zniechęconych dusz po prostu chce się poddać, Everybody Works to konieczny impuls do tego, co możemy zrobić: trwać, małymi kroczkami - cokolwiek „to” oznacza dla ciebie. Refren „For Light” powtarza „Będę na czas / Nie będę ślepy na światło / Nie zapomnę się wspinać.” Może być bardziej monumentalne, gdy po raz pierwszy przełamiesz swoją młodość i zdasz sobie sprawę, że piękne jest próbować, ale wszyscy moglibyśmy skorzystać z przypomnienia. Jay Som tutaj, by przypomnieć nam, by się wspinać.