The Little Big Store jest najlepszym sklepem płytowym w Mississippi

Jackson, Mississippi, nie zawsze miał wiele do zaoferowania w kontekście „cool” kontrkultury. Bycie mieszkańcem Missisipi oznacza bycie de facto kontrkulturowym, ale nie jest to coś, czym można się chwalić. Statystycznie oznacza to, że Twoja rodzina zarabia około 15 000 USD mniej niż krajowa mediana, oraz, że prawie trzykrotnie częściej rodziła się z nastoletnich rodziców. U.S. News and World Report plasuje Twój stan na końcu w rankingu infrastruktury i na 49 miejscu pod względem możliwości ekonomicznych. Jesteś zasadniczo takim samym wyjątkiem w USA, jak kraje rozwijające się w stosunku do świata rozwiniętego. Oznacza to, że kultura popularna jest na tyle obca, że staje się rodzajem lokalnej subkultury, a rzeczywiste subkultury sztuki i muzyki są rzadkością – podwójnie tak, przed czasami AOL dial-up.

Ale w 1981 roku Jackson (i reszta kraju) otrzymał MTV, a MTV zainspirowało Betty Strachan do przekształcenia jej nierentownej galerii sztuki w Little Big Store.

Little Big Store kiedyś był mały (szopa na drodze z mnóstwem opuszczonych autobusów), a teraz jest duży, zajmując pięć pomieszczeń w rozległej stacji kolejowej wypełnionej (najprawdopodobniej) milionami płyt. Ale to nie dlatego Strachan, 71, nazwała go Little Big Store. Nigdy nie myślała, że sprzedaż płyt potrwa dłużej niż rok, więc nazwała swój sklep przypadkowo, na cześć filmu Little Big Men, westernu z Dustinem Hoffmanem.

W 1976 roku Strachan przeniosła się do Jackson (wtedy u szczytu populacji, około 200 000) z Kalifornii, w okolicznościach, które, jak twierdzi, „potrzebowałyby kieliszka wina i kilku godzin” do odkrycia. Kiedy Strachan postawiła znak „Kupuję albumy” przed swoim sklepem z sztuką, Jackson miał Be-Bop Records – ogólnostanową sieć sklepów muzycznych, która, według byłego pracownika, kiedyś była na miejscu piątym w kraju pod względem sprzedaży. Ale Be-Bop dostarczał mainstreamową muzykę. Może trzy egzemplarze czegoś od Misfits trafiały do magazynu, a pracownik dzwonił do przyjaciela i mówił mu, że płyty są w drodze do sklepu, żeby się tam szybko pojawił, zanim zrobią to inni fani Misfits w mieście.

W 1982 roku Little Big Store przeniósł się do South Jackson, robotniczej dzielnicy, która zawierała pierwszy w stanie zamknięty mall, sklep z gitarami, dużą gałąź Be-Bop, sklep rowerowy i skate park. W ciągu kilku lat opuszczona ulica, gdzie pierwotnie stał Little Big Store – niegdyś skraj cywilizacji – ożyła, z siecią restauracji i nowym centrum handlowym z dwoma sklepami muzycznymi.

Wszyscy chcieli CD, więc przynosili Strachan całe swoje kolekcje płyt. Przeniosła się ponownie, tym razem do pasażu handlowego naprzeciw swojego obecnego miejsca, i została tam przez prawie dekadę – wystarczająco długo, aby South Jackson stało się jedną z najniebezpieczniejszych dzielnic w mieście. W 1994 roku, po włamaniu, Little Big Store przeniosło się na stałe miejsce, do stacji kolejowej zbudowanej w 1889 roku, około 25 mil na zewnątrz Jackson, Raymond, Mississippi, populacja 2 000. Miasteczko ma więzienie i szkołę wyższą, co daje ludziom pracę, oraz pole bitwy wojny secesyjnej, co przyciąga okazjonalnych turystów. Jest tam bar dla motocyklistów, zabytkowy kościół, stary sąd i niewiele więcej.

Ale to niewiele miało znaczenie, że Little Big Store przeniósł się pół godziny od jakiejkolwiek uczęszczanej trasy, ponieważ lata 90. były skazane na chude lata. Strachan zaczęła magazynować używane CD, a także płyty, ale kiedy CD ustąpiły miejsca strumieniowaniu, sklepy muzyczne, w tym własny Be-Bop z Missisipi, upadły. Jak mówi Strachan, „trzymała się kurczowo, niemal krwawiąc”. Kupiła budynek na własność, więc nie płaciła kredytu hipotecznego. To pomogło, ale biznes był zły do 2009 roku.

„To był powolny wzrost, ale teraz winyle są znów modne,” mówi.

Z odrodzeniem sklepów płytowych – coś, co Strachan przypisuje „sztuce, dźwiękowi, i chyba ich tajemniczości” – przyszła zmiana demograficzna. Strachan zazwyczaj sprzedawała przede wszystkim mężczyznom. Jej klienci byli często muzykami lub aspirującymi muzykami, dzieciakami, które były bity w szkołach średnich za ubieranie się „punkowo” w szkołach, gdzie trzeba było być preppy lub metalowym. Teraz sprzedaje równie wiele kobietom. Niektórzy klienci pochodzą z lokalnego college’u, który głównie służy studentom pochodzącym z jeszcze bardziej wiejskich miejsc niż Raymond.

Little Big Store ma klimat domu zbieracza, który był odziedziczony po przodku-pionierze. Ściany i podłogi są z postarzałego drewna. Niektóre pomieszczenia były kiedyś ogromnymi otwartymi przestrzeniami, ale teraz regały blokują peryferyjne okna. Są zakątki, takie jak pokój za żelaznymi kratami, gdzie dawno temu agenci biletowi sprzedawali bilety.

Jest tam pokój jazzowy, motown i R & B, oraz inny country, klasyczny i operowy. Są sekcje z muzyką do filmów i dziecięcą. Płyty 45 mm wyprodukowane w Missisipi są na szczycie vintage maszyny do coca-coli, stare plakaty koncertowe i filmowe są przypięte do ścian, a koszulki zespołów wiszą z sufitu obok świątecznych światełek. Jest tam ściana z taśmami kasetowymi, róg z zakurzonymi komiksami i magazynami muzycznymi (w tym Rolling Stone z 1983 roku, ten z Carrie Fisher w złotym bikini Lei na okładce), stare biografie muzyczne i kopie Heavy Metal (kreskówkowe soft-porno science-fiction, około 1977-1992). Próbki testowe i Voice-o-graphs (głównie ktoś tata śpiewający hymn, według Strachan) są przymocowane do drzwi. Wszystko jest na sprzedaż.

DJ Shadow przyszedł dwa razy. Pierwszy raz, został cały dzień i wydał 1 000 dolarów. Drugi raz był z Cut Chemist (DJ z Jurassic 5) i raperem z Jackson, Davidem Bannerem. Innym razem Banner przyszedł sam. Jego babcia właśnie zmarła, i spędził godziny rozmawiając ze Strachan. „Był najsympatyczniejszym facetem na świecie. Potem spojrzałam na niektóre jego teledyski... nigdy byś nie wiedział, że jest taki kochany,” mówi Strachan.

Pewnego ranka Leslie Hawkins, chórzystka Lynyrd Skynyrd (złamała kark w katastrofie lotniczej w '77), siedziała za kontuarem i opowiadała Strachan, jak jej ojciec pozostawał na całą noc grając z Hanke'em Williamsem Sr., a jak bardzo to złościło jej matkę. A raz, W.S. „Fluka” Holland, wieloletni perkusista Johnny'ego Casha, przyszedł do sklepu.

Nie znajdziesz tu żadnych nowych płyt (jest w tym dobrze kuratorowany sklep, End of All Music, w Oksfordzie), i nie ma tu listy inwentarzowej. Strachan zna kilka swoich cenniejszych albumów: podpisana wczesna płyta Johnny'ego Casha, 78 Big Mama Thornton śpiewająca „Hound Dog” oraz Yesterday and Today The Beatles z 1966 roku, zakazana za okładkę z odciętymi niemowlętami. Ale jeśli właśnie odkryłeś Marthę i Muffins, najlepszym rozwiązaniem jest przejście i przeglądanie M.

Nie dostaniesz też jawnych okazji. Strachan wycenia korzystając z przewodnika Goldmine, i oznacza większość swojego towaru jako „idealny”, nawet gdy tak nie jest. Ale jeśli znasz się na rzeczy, możesz mieć szczęście. Lokalny kolekcjoner, Pat Cochran, zarobił około 3 000 dolarów sprzedając single wydawnictwom – płyty funkowe z lat 70-tych wyprodukowane w Missisipi, zbyt rzadkie nawet dla Goldmine. I klient kiedyś wyciągnął kilka kopii albumu Elvisa sprzedawanego tylko na koncertach i powiedział Strachan, żeby trzymała je za ladą. (Nazywa się Having Fun With Elvis Onstage, to same gadki, warte kilkaset dolarów i krytycznie oznaczone jako jeden z najgorszych albumów rockowych w historii.) Podczas mojego pobytu w sklepie, student college'u kupuje płytę Led Zeppelin, a później dwaj inni studenci college'u debatują między Hendrixem a Pink Floyd.

Strachan używała do uwielbienia Pink Floyd, ale teraz lubi odkrywać nową muzykę. Najczęściej słucha radia satelitarnego i YouTube. W pewnym sensie, Little Big Store jest fizycznym ucieleśnieniem YouTube. Możesz znaleźć to, czego szukasz, a często natykasz się na nowe odkrycia podczas przeglądania czegoś, do czego doszedłeś przez ukierunkowane wyszukiwanie. A w czasach przed YouTube, to właśnie przeglądanie było jednym z nielicznych sposobów dla mieszkańców Jackson, aby odkryć nową muzykę – i przez nową muzykę, może bardziej się odnaleźć w swojej własnej tożsamości.

W następnej kolejności udajemy się do najlepszego sklepu płytowego w Iowa.