Jesteście z powrotem, a metalowcy powinni być zadowoleni

\n

\n

\n \n \n \n \n

\n

Thou: The House Primordial (Robotic Empire)

Metalowy DAYTONA przybył na początku miesiąca, a Thou z Baton Rouge wypuścił The House Primordial. Cokolwiek wydają, jest obowiązkowe, mimo że dla nich jest to także pewne zboczenie. Zniknęły delikatne melodie, które były zarówno wzbogaceniem, jak i punktem wyjścia dla sludge’owego brzmienia z Nowego Orleanu, a teraz koncentrują się na doomie, dodając wrzaskliwe dźwięki i mechanikę przemysłową. Thou przepycha wyrachowaną zimność Godflesh do rozgrzanej gorączki, zdzierając sztuczność i sprawiając, że ludzki rytm jest tak stłumiony i kontrolowany jak każda maszyna perkusyjna. Dotykają tej samej brzydoty co You, Whom I Have Always Hated, ich współpraca z The Body z 2015 roku, która również była wolna od elementów post-rockowych. The Body pije cynizm jak przegotowaną lemoniadę, a mimo to Thou brzmi jeszcze bardziej przygnębiająco bez nich. Heathen z 2014 roku było arcydziełem i świadectwem rozwoju przez walkę, inspirującą płytą uwolnioną od retoryki bootstrapowej. Na Primordial nie ma podniesienia, jest tylko uciążliwy wysiłek, aby być na zawsze związanym. Dystopia Primordial odwraca się od nadziei Thou za pomocą buntu, ale nie brzmi przygnębiająco. Thou sprawia, że spód buta brzmi tak miażdżąco jak stopa, która na nim staje; radząc sobie z nieporęczną ciężkością, udowodnili, że jest możliwe przekształcenie. Urodzony by przegrać, żyjesz po to, aby przegrać jeszcze więcej?