Courtney Marie Andrews o tworzeniu zakorzenionego albumu po dekadzie w trasie

Ale tak nie jest w przypadku Courtney Marie Andrews, która przez dekadę występowała w zespołach innych ludzi, zanim w ostatnich latach zrobiła przerwę na pracę jako barmanka w małym miasteczku w stanie Waszyngton. Zatrzymanie nieprzerwanego tournée pozwoliło jej usiąść i wziąć pod uwagę, co doprowadziło do powstania tezy do Honest Life ( dostępne teraz w szerszym wydaniu za pośrednictwem Fat Possum Records, w tym deluxe edition w sklepie Vinyl Me, Please). W wieku 16 lat Andrews opuściła swój dom w Arizonie, aby stać się wędrowcem, grając i występując w barach i kafejkach w całym kraju. Kontynuowała jako wokalistka sesyjna i muzyk koncertowy dla niemal 40 artystów, od Jimmy Eat World po Damien Jurado. Jej praca prowadziła ją po całym świecie, ale w pewnym momencie zdała sobie sprawę, że straciła kontakt z rzeczywistością.

„Możesz po prostu przestać dzwonić do ludzi lub przestać utrzymywać kontakt z osobami, które znasz i kochasz,” powiedziała Andrews, dzwoniąc z nienaturalnie ciepłego Seattle. „Nagle mijają trzy lata i ich nie widziałaś.”

W Waszyngtonie Andrews nawiązała ponownie znajomości, poznając ludzi w barze i nagrywając utwory do Honest Life z zaufaną grupą muzyków. Razem zespół brzmi jak dom. Perkusja toczy się w umiarkowanym tempie, fortepian błyszczy organicznie na górze, a gitary są przytulne. W ostatnim utworze dodała nawet smutną aranżację smyczków, podarowaną przez jej przyjaciela Andrew Joslyna. Przez większość albumu pedal steel guitar leniwie unosi się pod melodią, splatając się z głosem Andrews. Z jej głosem przypominającym Emmylou Harris i pedal steel, album jest tym, co niektórzy nazywają „country.”

„Kiedy zaczęłam nagrywać Honest Life, nie myślałam: 'O, nagrywam płytę country,'” powiedziała Andrews. „Chodzi bardziej o stworzenie ponadczasowego brzmienia. Czegoś, co można wydać teraz lub w latach 60. lub kiedykolwiek… Cieszę się, że mogę być autorką piosenek i tworzyć płytę, której trudno umiejscowić w określonym czasie.”

Honest Life jest technicznie jej szóstym albumem, chociaż pierwsze trzy zatrzymała dla siebie. To jej pierwsza płyta na labelu. Album znalazł się na kilku listach najlepszych albumów 2016 roku, w tym na liście 40 Najlepszych Albumów Country 2016 według Rolling Stone, Albumów Roku (Folk Alley) według NPR oraz 20 Najlepszych Albumów Country 2016 według Stereogum. Otrzymane wyróżnienia nie mogły nadejść w lepszym momencie, powiedziała, kiedy była bardziej dojrzała w branży i miała czas na rozwój.

„Niektórzy mają szczęście i ich debiutancki album to po prostu doskonale uformowane arcydzieło, ale na pewno tak nie było w moim przypadku,” powiedziała Andrews. „Czuję, że w ostatnich kilku latach naprawdę znalazłam swój styl jako autorka piosenek. ... Cieszy mnie, że [uznanie] przyszło teraz, gdy jestem dobrą autorką piosenek, a nie gdy byłam młoda.”

Aby doskonalić swoje umiejętności, Andrews studiowała u wielkich - Neila Younga, Boba Dylana itd. - a w rezultacie zyskała uznanie u innych imponujących autorów piosenek, takich jak Ryan Adams i Jurado. Dzięki ćwiczeniom i uważnemu obserwowaniu legend i współczesnych, udoskonaliła „smakowity sposób ujawniania rzeczy” w swojej muzyce.

„Kiedy byłam młodsza, pisałam piosenkę i ujawniałam wszystko w każdej linijce i to był problem,” powiedziała Andrews. „Nie musimy tego wszystkiego wiedzieć. Słuchacz czuje się przytłoczony. To tak, jakbyś była w barze, a ktoś opowiadał ci swoją historię życia i ty myślisz: 'Whoa, uspokój się.'”

Pisanie piosenek Andrews jest teraz bardziej subtelne, ale nie tajemnicze. Pierwszy utwór, “Rookie Dreaming,” odzwierciedla jej życie wędrowca i błędy, które Andrews nazywa „ślepą młodością.”

„Poruszałam się za szybko, by zobaczyć / Wszystkie obrazy w Paryżu czy wschód słońca w Barcelonie / Byłam zbyt biedna, zbyt płytka, by głęboko nurkować / Zbyt zajęta noszeniem ciężaru wszystkiego,” śpiewa Andrews, jej głos wypełniony delikatnym wibrato, przelatującym z akcentem, który nie jest południowy, lecz zupełnie unikalny. Zdecydowanie akcentuje sylaby, które potępiają jej apatyczny styl życia - “ZA BIEDNA, ZA PŁYTA” - pozwalając równocześnie innym wersom płynąć swobodnie, ciepłymi harmonijnościami.

Podczas gdy krytykuje siebie w “Rookie Dreaming,” zmienia swoje postrzeganie, aby zwrócić się do pokornego przyjaciela w “Irene.” Bezpośrednio śpiewa do tytułowej postaci, pseudonimu rzeczywistego tematu, dostarczając rodzaj konstruktywnej krytyki, której być może nie miałbyś odwagi dać przyjacielowi w twarz.

„Zdobądź trochę pewności siebie, Irene / Jeśli mówisz, niech twój głos zabrzmi / Ale zachowaj swoją grację, Irene / Nie zakochuj się w sobie,” śpiewa. Organy brzęczą, gdy Andrews wygłasza swoje kazanie.

„‘Irene’ pierwotnie została napisana dla przyjaciółki, ale czuję, że prawdopodobnie każda rozwijająca się, młoda kobieta czuła się kiedyś Irene,” powiedziała Andrews. „Każda kobieta, która jest niesamowita, ale jeszcze tego nie wie. Czujemy, jak te wszystkie magazyny i artykuły mówią: 'Nie, nie jesteśmy wystarczająco dobre' ... To wszystko to jedno wielkie bzdura i jesteś niesamowita, musisz tylko to wiedzieć.”

Andrews nie tylko zajmowała się pisaniem wszystkich piosenek na Honest Life, ale była także jedyną producentką albumu - co było kluczowe, aby utrzymać kontrolę w studiu.

„Przy tej płycie tak jasno wiedziałam, czego chcę, że nie chciałam rozproszeń ani kłótni,” powiedziała Andrews. „Jedna osoba widzi to w jeden sposób, inna w inny sposób. Czasami powstaje z tego świetna płyta, ale przy Honest Life chciałam tylko jasności, łatwości, surowości i autentyczności. I to zrobiliśmy.”

Jeśli chodzi o osiedlenie się i sporządzanie napojów, Andrews wiedziała, że to nie potrwa wiecznie. Powiedziała, że zawsze będzie podróżować w imię muzyki. Ale tym razem nie będzie śpiewać piosenek innych ludzi. Teraz jest w centrum uwagi i jest gotowa ponownie stawić czoła samotnej drodze.

„Duża część Honest Life polegała na uświadomieniu sobie, że nie chcę już tournee jako wokalistka wspierająca,” powiedziała Andrews. „Jeśli miałam być w trasie, miało to być dla mnie, dla moich piosenek, dla marzeń, które zawsze miałam jako nastolatka i młoda dorosła. Praca jako barmanka to nie moja droga zawodowa. Muzyka to wszystko.”