Album tygodnia: 'Yours Conditionally' zespołu Tennis

Pomimo muzycznego postępu, jaki Tennis osiągnęli między debiutem w 2010 roku Cape Dory a albumem Ritual in Repeat z 2014 roku, nadal wydawali się zespołem poszukującym żywego celu. Alaina Moore i Patrick Riley oplatali melancholijne melodie wokół wesołych podróży i marzycielskich, tęsknych ballad, ale ich pisanie zmierzało w stronę odległego i niepoznanego. Pomimo bogatego słownictwa Moore na poziomie magisterskim i oczywistych ambicji lirycznych, duet zawsze był o krok od linii Moore'a śpiewanej w wyróżniającym się utworze Ritual in Repeat „This Isn’t My Song”: „To nic głębokiego / tylko słodki dźwięk”. Dlatego nowy album zespołu Yours Conditionally wydaje się prawdziwym przełomem: w końcu przekraczają ten słodki dźwięk, pisząc wokół kilku głównych pytań z koncentracją i celem.

Pytania należą do Moore'a: jak pogodzić miłość, którą czujesz do kogoś, z poczuciem obowiązku jako feministki? Jak możesz oddać się komuś, nie tracąc przy tym siebie? To są tego rodzaju pytania, które pojawiają się w długoterminowych związkach, ale są one wzmacniane, gdy a) jesteś kobietą i b) twoje zdrowe małżeństwo jest podstawą twojej narracji artystycznej. Moore zyskała odwagę, stawiając czoła tym pytaniom bezpośrednio; to zdumiewające, jak daleko zaszła od czasu Cape Dory, zarówno pod względem asertywności, jak i wokalnych umiejętności. Zamiast chować się głęboko w ziarnistych miksach, wysunęła się na czoło swoich piosenek z wyrazistą obecnością: zapomniany klejnot z początku lat 70., pełen kąśliwego dowcipu i zranionego serca.

W najlepszych momentach, Yours Conditionally znajduje Moore, która utrzymuje delikatną równowagę między dobrym humorem a prawdziwą frustracją. Stała się jedną z najskuteczniejszych muzycznych praktyków sarkazmu: jej pisanie jest zabawne na pierwszy rzut oka, ale słychać jad kapiący z jej głosu. W pogodnym „My Emotions Are Blinding” przedstawia się jako karykaturalnie histeryczna postać: „Jeśli noc pójdzie dokładnie zgodnie z planem / Całą swoją uwagę poświęcę najciekawszemu człowiekowi na świecie.” (Kiedy dochodzi do refrenu, jej tytułowe emocje doprowadzają ją na skraj śmierci.) Przyjmuje przesłodki ton w wcześniejszym singlu „Ladies Don’t Play Guitar,” robiąc wszystko, by spełniać marzenia swojego partnera. I choć „In the Morning I’ll Be Better” na pierwszy rzut oka brzmi jak wczesny singiel Todda Rundgrena, pod powierzchnią coś kłóci się z domową idyllą. „Owinę się wokół ciebie, gdzie nie będzie można nas znaleźć,” śpiewa Moore. „Ukryję cię przed światem, aż zostaniemy zapomniani.” To jest groźne, a nie romantyczne.

Nawet najlżejsze piosenki na Yours Conditionally — niektóre z nich napisane w czasie rejsu, który przypomina ten, który słynnie dał początek Cape Dory — brzmią z nieoczekiwaną złożonością. „Fields of Blue” wciąga ciebie spokojnymi oceanicznymi obrazami, ale w centrum jego znajduje się wewnętrzny konflikt: „Naprawdę cię kocham / Och, jaki jest sens oporu?” Można poczuć, jak Moore jest rozciągana w obu kierunkach: czysta i potężna miłość w przeciwieństwie do pierwotnego poczucia samozachowania. „Matrimony” jest prostą miłosną piosenką w stylu girlsband, ale wydaje się bardziej sekwencją snu niż prawdziwą sceną z małżeństwa Moore i Riley’ego, biorąc pod uwagę powyższe ramy. Oto album w pigułce: nawet najsłoneczniejsza fantazja jest podcinana zdrową dozą wątpliwości.

Yours Conditionally jest produktem skoku wiary pod każdym względem. Moore i Riley wypłynęli na Morze Corteza, aby odzyskać twórczą magię, którą stracili przez ostatnie pół dekady; porzucili swoją wytwórnię na rzecz całkowitej niezależności; wyprodukowali album sami w domku w Kolorado po latach zwracania się do profesjonalistów, takich jak Richard Swift i Patrick Carney z The Black Keys. Krótko mówiąc, robią muzykę z tą samą swobodą, która napędza ich życie razem. Pomyśl tylko: Moore i Riley porzucili marzenia o studiach prawniczych i przyzwoite zarobki, aby żeglować wzdłuż wybrzeży i żyć jako zawodowi muzycy. To para, która działa najlepiej bez siatki bezpieczeństwa, a Yours Conditionally jest ich najlepszym albumem, ponieważ realizuje moc tego rodzaju pilności.