10 najlepszych albumów rockabilly, które warto mieć na winylu

Pochodzący z Norfolk w Wirginii, Gene Vincent jest uważany za jednego z pionierów muzyki rockabilly w dużych wytwórniach. Po tym, jak wypadek motocyklowy zniweczył jego lewą nogę i przerwał obiecującą karierę w marynarce wojennej USA, Vincent skupił się na muzyce. W połowie lat 50. założył zespół Blue Caps (termin dla wojskowych oficerów) i wkrótce potem podpisał kontrakt z Capitol Records, gdy wytwórnia zdobyła demo jego największego przeboju „Be-Bop-A-Lula”.

Vincent nagrał wiele przełomowych albumów dla Capitol, w tym ten wspaniały debiut, przed kolejnym tragicznym wypadkiem (tym razem samochodowym), który zabił jego towarzysza z trasy, Eddie’go Cochrana, a samego Vincenta poważnie ranił. Gene Vincent walczył dalej, ale zmieniające się gusta w muzyce popularnej połączone z nieustannymi problemami osobistymi znacznie ograniczyły jego siłę przyciągania aż do jego śmierci w 1971 roku w wieku 36 lat.

Można argumentować, że w ciągu swoich 21 lat życia Eddie Cochran zrobił więcej, aby wpłynąć na muzykę rockabilly w mainstreamie niż jakikolwiek z jego rówieśników. Jako muzyk sesyjny, Cochran grał na nagraniach niezliczonych artystów, dla wielu wytwórni płytowych. Podczas swojej krótkiej, ale znaczącej kariery solowej wystąpił w trzech pełnometrażowych filmach i utrzymywał bliskie relacje z artystami takimi jak Buddy Holly i Richie Valens. Jego najpopularniejsza piosenka „Summertime Blues” była interpretowana przez wielu, od The Who po Dwighta Yoakama, a jego „Twenty Flight Rock” został wykonany przez Jacka White'a i Conana O'Brien'a na cześć przeprowadzki Conana do TBS.

Karaiera Cochran'a została tragicznie przerwana w 1960 roku, gdy zginął w wypadku samochodowym w Wielkiej Brytanii podczas trasy z Gene Vincentem. Mimo że w momencie jego śmierci miał tylko 21 lat, wpływ Cochran'a na gatunek trwa do dziś, a to pośmiertne wydanie stanowi doskonałe wprowadzenie do jego najprzystępniejszych i najważniejszych utworów.

Wersja „Susie-Q” Dale'a Hawkinsa na 45rpm (występują różne warianty pisowni na singlu i LP) została wydana w 1957 roku na wytwórni Checker Records, skoncentrowanej głównie na bluesie. Utwór odniósł wielki sukces wśród kupujących płyty, a rok później ten album LP został wydany w pośpiechu, aby skorzystać z trendu. Hawkins był rodowitym Louisianą, który wypracował „swamp pop boogie” grając muzykę rockabilly w klubach. Miał ogromny wpływ na zespoły takie jak Creedence Clearwater Revival, które w ciągu dekady doskonale zinterpretowały „Susie Q” na swoim debiutanckim LP.

Jeśli lubisz rock & roll lat 60-tych, istnieje duża szansa, że The Everly Brothers są ulubionym zespołem twojego ulubionego zespołu. Phil i Don Everly urodzili się w rodzinie muzycznej i od najmłodszych lat wykazywali niezwykły talent wokalny, który później wpłynął na wszystkich, od Beatlesów po Simona & Garfunkela. Everly’owie odnieśli sukces komercyjny pod koniec lat 50. łącząc prosty styl rockabilly z wrażliwością popową, a ten debiutancki LP na wytwórni Cadence prezentuje niektóre z ich najlepszych przykładów utworów crossover.

Wychowany na stałej diecie rockabilly z Sun Records, Ricky Nelson rozpoczął swoją karierę w rozrywce w wieku zaledwie ośmiu lat. W wieku siedemnastu lat miał już pełnoprawną karierę jako artysta nagraniowy i gwiazda filmowa, a jego lista osiągnięć obejmowała 53 utwory na liście Billboard Hot 100. Muzyka Nelsona była produktywnym połączeniem czasów; trochę country, trochę popu i trochę rock & rolla. Ta mieszanka stworzyła doskonałą rockabilly, którą Nelson rozwijał na początku lat 60-tych nagrywając dla Imperial Records.

Ricky to ponadczasowy przykład idol młodzieżowych, który składa hołd swoim bohaterom rockabilly. Niektóre utwory mogą być nieco osłabione, ale jego zespół to prawdziwa siła, a album jako całość stanowi doskonały przykład infiltracji brzmienia rockabilly w popularnej kulturze późnych lat 50-tych.

Zanim rozpoczął swoją szeroką karierę nagraniową z wytwórniami takimi jak Liberty Records i Capitol Records, Johnny Burnette prowadził surowy zespół rockabilly Rock And Roll Trio. Obok swojego brata Dorseya i przyjaciela z dzieciństwa Paula Burlisona, Burnette i jego zespół dają mistrzowską lekcję na temat prymitywnego rockabilly w tym LP; ich pierwszym i jedynym wydaniu jako trio.

Album nie odniósł sukcesu komercyjnego, ale zawiera utwory takie jak „Train Kept A Rollin” i „Rock Billy Boogie”, które wpłynęły na wiele pierwszych fal zespołów brytyjskiej inwazji lat 60-tych.

Możesz znać Wandę Jackson z jej ostatniej współpracy z Jackiem White'em dla wytwórni Third Man Records, ale 40 lat przed tym rockowała znacznie mocniej. Wanda Jackson to historia muzyki. „Królowa Rockabilly” koncertowała z (i przez krótki czas spotykała się) z Elvisem Presleyem, miała długą karierę w wytwórni płytowej w tamtych czasach (Capitol Records) i wydała wiele wpływowych singli, takich jak „Let's Have A Party”, „Mean Mean Man” i „Fujiyama Mama”. Ten album kompilacyjny z 1960 roku obfituje w radosne hymny, a został wznowiony tak wiele razy, że można go zdobyć w przystępnej cenie.

Zniekształcenie. Sprzężenie zwrotne. Akord mocy. Wszystkie te fundamenty nowoczesnego rock & rolla są doskonale reprezentowane w przełomowej instrumentalnej piosence Linka Wraya „Rumble” z 1958 roku. Długo przed tym, jak utwór został użyty w filmie Quentina Tarantino Pulp Fiction, piosenka została zakazana w radiu z powodu obaw o gloryfikację młodocianej przestępczości (słowo „rumble” było popularnym terminem na bójkę uliczną). Ten debiutancki LP z jego zespołem The Wraymen dla Epic Records z 1960 roku pokazuje Wraya w najlepszej formie, czyli w upbeatowych instrumentalnych utworach opartych na rockabilly.

Rozpoczynając przygodę z pierwszą generacją rockabilly, kompilacje LP są niezbędne. Większość artystów z tamtych czasów nie miała pieniędzy na nagranie albumów pełnowymiarowych, więc tańszym i łatwiejszym sposobem na próbę w rynku było produkowanie pojedynczego krążka 45rpm.

A jaka lepsza okazja na rozpoczęcie dźwiękowej krytyki niektórych z najbardziej szalonych singli rockabilly, niż w renomowanej Memphis w Tenessee wytwórni Sun Records Sam’a Phillips’a.

Sun mogła być pierwsza, która nagrała Elvisa Presleya, Johnny'ego Casha, Jerry'ego Lee Lewisa i Roya Orbison’a, ale nazwiska takie jak Warren Smith, Billy Lee Riley, Sonny Burgess i Slim Rhodes kradną show tutaj. Zespół B na liście Sun przynosi siłę na tę świetną kompilację wprowadzającą do niedocenianych i mniej znanych talentów wytwórni.

W tej chwili nie ma już wiele do napisania o Elvisie Presleyu, więc oszczędzę nam obu czasu i zaznaczam, że jeśli zamierzasz zająć się pierwszą generacją rockabilly, debiutancki album Króla noszący tytuł własny dla RCA Victor musi być mocno zakorzeniony w twojej kolekcji.

Wydany w 1956 roku, ten Rosetta Stone rockabilly z dużych wytwórni wyprzedza większość wydania z naszej listy o 3-4 lata i trwa nieco ponad 28 minut. „Blue Suede Shoes”, „I Got A Woman” i „Tutti Frutti” to wyróżniające się utwory.