We Went Crate Digging in Mexico City with Black Pumas’ Adrian Quesada

Quesada had de kans om eind maart Mexico-Stad te bezoeken, toen de Black Pumas optraden op het Vive Latino muziekfestival. Tijdens zijn vrije tijd ging hij naar de vlooienmarkt La Lagunilla, een van de grootste 'tianguis', of openluchtmarkten, in de omgeving. De markt is een populaire plaats geworden om antiek te vinden, waaronder klassieke vinylplaten. Quesada kocht platen van Latijnse iconen zoals de Argentijn Sandro en de Mexicanen Rigo Tovar en José José, die allemaal bloeiden tijdens de baladabeweging met hun vernieuwde bolero's. Zijn vondsten omvatten ook LP's van Los Jaibos, die traditionele Cubaanse bolero's opnamen, en de Franse filmcomponist François de Roubaix.

Met Boleros Psicodélicos, oftewel 'Psychedelische Bolero's', die op 3 juni uitkomt, wil Quesada de baladabeweging opnieuw onderzoeken die de bolero's opnieuw definieerde, terwijl hij ook zijn alternatieve randje op het geluid legt. Het 12-tracks album bevat covers, waaronder 'Esclavo y Amor' van Los Pasteles Verdes, de band die Quesada's interesse in balada voor het eerst wekte. Quesada produceerde ook originele nummers met een tijdloos gevoel zoals 'El Paraguas' met Gabriel Garzón-Montano, 'Mentiras Con Cariño' met iLe en 'Hielo Seco' met Money Mark. Veel muzikanten uit verschillende genres keren met hem terug in de tijd terwijl hij bolero's mee de toekomst in neemt.

Dit interview is ingekort en bewerkt voor duidelijkheid.

VMP: Wat inspireerde je om deze reis naar La Lagunilla te maken om platen te zoeken?

Adrian Quesada: Een paar mensen hebben het eigenlijk aanbevolen. Een vriend van mij raadde het aan als een goede plek om platen te vinden. Andere mensen vertelden me dat het gewoon een ongelooflijke ervaring was. Het was absoluut gigantisch en adembenemend. Het was alles wat ze ervan zeiden dat het zou zijn.

Foto door Toni Francois

Wat heeft je doen besluiten om Rigo Tovar's Amor y Cumbia en Greatest Hits op te halen?

Ik had in het verleden een paar nummers van Rigo Tovar gehoord die echt geweldig waren en enigszins in deze stijl pasten [op mijn album]. Ik heb eigenlijk een vriend uit Texas wiens vader met hem speelde. Het voelde altijd alsof ik een soort connectie had met de muziek omdat mijn vriend me altijd vertelde: 'Ja, mijn vader speelde vroeger met Rigo Tovar.' Elke keer dat ik zijn naam zie, is het altijd iets speciaals. Hij is meer bekend om zijn cumbiamuziek en ik vond een van zijn cumbiaplaten. Hij was een Mexicaanse zanger, acteur en muzikant.

Waarom besloot je om Sandro's Te Propongo en Penas, Rosa Rosa y Otras op te pakken?

Toen ik dit album maakte, had ik nog nooit van Sandro gehoord. Ik had een behoorlijk uitgebreide inspiratielijst gemaakt voor dit album en ik was trots op mezelf voor het digitale speurwerk dat ik had gedaan. Ik had nog nooit van zijn naam gehoord of hem zelfs maar gezien en toen ik met iLe uit Puerto Rico werkte, toen we ideeën heen en weer begonnen te sturen, zei ze: 'Je moet Sandro checken.' Ik had nog nooit van hem gehoord en nu ben ik helemaal in de ban. Ik denk dat die platen eigenlijk mijn beste vondsten hier zijn. Het is een beetje toevallig dat nu ik weet wie hij is, ik zijn naam overal zie.

En je hebt ook een album van François de Roubaix opgepikt (Les Plus Belles Musiques De François de Roubaix Vol. 3).

Niet helemaal in lijn met de boleroplaat, maar desalniettemin een invloed. Hij is een ongelooflijke Franse filmcomponist. Tien jaar geleden had ik een ander project met een vriend waarin we een stuk van zijn muziek coverden, dus elke keer als ik een plaat van hem zie, grijp ik die.

Foto door Toni Francois

Waarom besloot je om José José's Reencuentro op te pikken?

José José is een Mexicaanse zanger en crooner die ik zeker altijd kende toen ik opgroeide. Hij was een van die huishoudnamen in Latijns-Amerika en aan de grens, hij was altijd op tv en aan het zingen. Ik herinner me dat toen ik aan dit album werkte, ik moest teruggaan en naar allerlei vroege muziek luisterde. Een vriend van mij raadde de vroege albums van José José aan. Ik ging en natuurlijk had hij er een paar die teruggaan tot eind jaren '60, begin jaren '70, en dat zijn gewoon geweldige platen, dus ik wist dat ik zoiets in Mexico zou vinden. Het is moeilijker om die dingen in de VS te vinden. Zijn vroege werk is even geweldig, niet helemaal zo psychedelisch, maar het had zeker deze funky, soort zwoele feel die ik echt leuk vind.

En je hebt ook een album van Los Jaibos (Boleros de Siempre a la Manera de Los Jaibos Vol. 2) opgepikt.

Die is meer een traditionele bolero plaat. Het is misschien meer een traditionele benadering dan sommige andere. Ik zag het daar gewoon. Het zag er cool uit. Ik dacht dat het een goede tegenwicht zou zijn voor de rest.

Hebben sommige van deze platen jouw nieuwe album gevormd?

Bijna allemaal, zou ik zeggen, op een gegeven moment werden ze rechtstreeks op het album verwezen.

Hoe ontdekte je de baladabeweging voor het eerst?

Ik wist niet echt dat het een beweging was. Mijn eerste kennismaking ermee was zo'n 20 jaar geleden toen ik Los Pasteles Verdes uit Peru hoorde. Ze bliezen me gewoon volledig weg en het leidde me op het pad om andere artiesten te vinden die vergelijkbaar waren. Pas veel later las ik dat het een hele beweging van bands was die dat deden. Ik denk dat er hier een soort beetje een opleving is van mensen die echt dat tijdperk omarmen en proberen het te refereren maar ook naar voren te brengen.

Foto's door Toni Francois

Wat fascineert je aan de baladabeweging?

De eigenlijke stijl van een bolero of een ballad, het was iets wat ik altijd heel traditioneel hoorde. Ik wist niet eens dat mensen het interpreteerden met verwijzingen naar Amerikaanse soulmuziek en psychedelische muziek, en muziek uit de hele wereld. Het blies me gewoon volledig van mijn sokken omdat ik van de liedstijl hou. Ik hou van de vorm. De nummers zijn geweldig. Ze zijn gewoon tijdloos. En wanneer mensen ze interpreteren met een bepaald palet en een bepaald gevoel en een referentiepunt, denk ik dat het een geweldige kruising is van de Amerika's, Noord-Amerika, Zuid-Amerika, Midden-Amerika en verder. In termen van de Amerika's denk ik dat het dit fascinerende centrale gebied tussen al deze verschillende muziekstijlen creëert.

Opgroeien als een Mexicaans-Amerikaan nabij de Mexicaanse grens moet ook invloed hebben gehad.

Dat is een groot deel van waarom ik aangetrokken word tot zulke dingen, omdat ik op de grens van Texas en Mexico ben opgegroeid. Ik groeide op in een cultuur die tussen twee culturen zit, tussen twee landen, tussen twee talen. Het grootste deel van mijn leven heb ik tussen twee plaatsen doorgebracht, dus wanneer ik een andere convergentie van cultuur vind zoals die, ben ik er altijd onmiddellijk door aangetrokken. En plus, meer dan ooit denk ik dat het tegenwoordig belangrijk is dat we in deze verdeelde tijden die we recent doormaken, een gemeenschappelijke basis vinden tussen mensen.

Hoe zet je jouw stempel op balada met je nieuwe album?

Nou, ik hoop dat ik het doe. [Lacht]. Een deel ervan was als een beetje van een eerbetoon en een beetje van mijn eigen draai eraan geven. Ik had deze inspiratielijst die me door het proces van het maken ervan inspireerde. Op een gegeven moment, vooral wanneer ik de originele nummers maakte, stopte ik met het luisteren naar die lijst en liep gewoon weg met mijn eigen ideeën en hopelijk breng ik een beetje van wat ik doe naar het geluid en ben ik niet gewoon een kopie van [die referenties].

Hoe koos je welke nummers je zou coveren?

Die waren een beetje de hoekstenen van het geheel. De nummers waar ik steeds op terugkwam en die ik echt inspirerend vond. Toen realiseerde ik me dat ik niets beters zou schrijven dan dit, dus ik kon ze net zo goed gebruiken als kleine boeksteunen voor het album.

Hoe was de ervaring om met iLe te werken aan je nieuwe single 'Mentiras Con Cariño'?

iLe is geweldig! Dit was een van de laatste nummers die samenkwamen. Ik stuurde haar mijn inspiratielijst en ze zei: 'OK, dat is cool, maar wat dacht je hiervan?' Ze bleef het vanuit een ander gezichtspunt benaderen. Als meisje uit Puerto Rico werd ze denk ik blootgesteld aan andere artiesten die ik misschien niet kende. En ze stuurde me andere nummers terug en ik denk dat dat echt goed was omdat het me een beetje uit mijn comfortzone duwde, en het was iets wat ik denk dat het nummer en het hele album echt ten goede kwam. Het kwam prachtig samen.

Je tweede single is 'El Paraguas' met Gabriel Garzón-Montano. Hoe was de ervaring om met hem te werken?

Geweldig! Hij is een natuurtalent. Terwijl ik met hem werkte, mochten we samen LA een beetje verkennen en rondhangen. Hij werkt tegelijkertijd aan trapmuziek en salsamuziek en wat dan ook. Hij is een muzikale kracht. Ik was eigenlijk niet zeker of hij er zin in zou hebben. Ik herinner me dat ik me een beetje zenuwachtig voelde over hem. Hij was er helemaal voor! Hij is ook een verteller, dus hij nam het idee en gaf er zijn eigen draai aan.

Money Mark deed geweldig werk met de Beastie Boys. Hoe was de ervaring om hem in de bolerowereld te brengen met 'Hielo Seco'?

Het was cool! Omdat het de pandemie was, werd alles op afstand gedaan. Hij was iemand die me echt inspireerde, zelfs met zijn soloalbum en zijn werk met de Beastie Boys, allemaal dingen die echt invloedrijk voor mij waren. Ik werkte met hem aan een paar andere tracks voor een soundtrack en ik gooide [het idee] naar hem toe en legde het uit, en hij begreep het meteen. De helft van zijn familie is Mexicaans uit zuid-Texas, dus we hadden die connectie. Hij was super geïntrigeerd door alles en nam het meteen op.

Wat wil je dat mensen uit het album Boleros Psicodélicos halen?

Gewoon ervan genieten. Ik denk dat je begint te realiseren en waarderen waarom deze stijl van songwriting tijdloos is. Het gaat nooit uit de mode. Het gaat nooit uit de stijl. Het zal misschien nu een beetje een opleving hebben. Maar ik denk dat, zelfs als dit komt en gaat, het nog steeds iets zal zijn dat - het is echte menselijke passie en gevoel in een nummer dat nooit uit de mode raakt. Hoe je het ook verpakt. Hoe je het ook presenteert, het zal er altijd zijn. Als het mensen aanzet tot oude muziek, is dat cool. Zo niet, als je gewoon van deze geniet, is dat geweldig.