“มันน่าอัศจรรย์ที่ภาษาอาจหมายถึงเกือบทั้งหมด,/ และน่ากลัวยิ่งกว่าที่มันไม่ทั้งหมด. ความรัก, เราพูด,/ พระเจ้า, เราพูด, โรมและมิจิโกะ, เราเขียน, และคำ/ เกิดความผิดพลาด.” - แจ็ค กิลเบิร์ต
ความมหัศจรรย์อะไรบ้าง, และจากนั้นเราที่ไม่เพียงพอกำลังค้นหาคำสำหรับสิ่งต่าง ๆ ที่ ไม่สามารถมีสระหรือสะกดโดยไม่ต้องฟันฝ่าอุปสรรค ความเหลวไหล อย่างแน่นอน ที่ทำให้เราชอกช้ำและตกใจ เกิดเสียงดังในยามค่ำคืนพิศวง ที่ล่องลอยอยู่อย่างไม่รู้ตัว. เราด้อยค่า หรือตั้งความหวัง หรืออาจจะมากเป็นน้อย หรือรู้สึกว่าตนเองยังน้อยกว่า แต่ยังไงก็ตาม คาเมอุส แน่นอนว่าเขาพูดถูกที่ว่าความง่ายดายนั้นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เรามี.. ความแข็งแกร่งอันอ่อนแอนั้น เป็นสิ่งที่เหลืออยู่เพียงหยิบมือ หรือไม่น่าสนใจเลยด้วยซ้ำ. เพื่อที่จะบอกมันให้ชัดก็เหมือนกับการโกหกหรือไม่พูดเลยที่เราต้องเลือก.
และมันเป็นความจริงที่บาดแผลไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้ แต่ก็ไม่มีความอับอายที่จะพยายามพูดสิ่งอื่น. ที่ผ่านมาเราต่างก็มีความยากในการพูดอย่างซื่อสัตย์. แต่ไม่มีเพลงแห่งการไถ่บาป ไม่มีแผนหนีอยู่เลย. มีเพียงการเป็นพยานอย่างอดทนของทุกสิ่งที่ผลักดันเราไปสู่ยอดเขา และดูเราไหลกลับลงไป. เกี่ยวกับความรักและความต้องการและสิ่งใด ๆที่กำลังรั้งเราไว้ที่ปลายคอ อาจทำให้เราสะดุ้งไปในตรอกเพื่อให้เราตื่นขึ้นมา. เพื่อทำให้เรามีชีวิตอยู่. เพื่อให้เราห่างจากยาและกลับไปสู่ป่าและมหาสมุทรและดาวของหัวใจของเราและรู้สึกอีกครั้ง. นี่ไม่ใช่อัลบั้ม นี้คือคุณ และคุณ และฉัน และทั้งหมดที่เรามองเห็นอย่างชัดเจนและกลัวที่จะหมายความว่าเมื่อเราพูด. นี่คือความจริงที่ถูกวาดขึ้น. ความสวยงามซึ่งอ่อนหรอและเหนื่อยล้าของการเป็นมนุษย์.