Dave Van Ronk był zdezorientowany tytułem tego albumu. Nie uważał się za piosenkarza folkowego i miał mieszane uczucia wobec tego, co ironicznie nazywał 'Wielką Folkową Paniką' lat 60. A jednak był centralną postacią tej sceny, a ten album odegrał kluczową rolę w kształtowaniu nowego poczucia tego, co znaczy być muzykiem folkowym. Pokolenie gitarzystów wzięło go za wzór i doskonaliło swoje umiejętności na jego aranżacjach 'Come Back Baby' i 'Cocaine Blues', a jego mistrzowskie przekształcenie starszych tradycji uczyniło go definiującym głosem renesansu folk-bluesa, pokazując, że młody, miejski artysta może przekształcać piosenki z wiejskich źródeł w nowoczesne, osobiste oświadczenia, które były równie surowe i szczere jak cokolwiek z wzgórz czy równin.