Jazz jest formą sztuki, która regularnie wymaga od wykonawców bycia facetem za facetem. Louie, Basie, Dizzy wszyscy grali dla innych, zanim sami stali się znanymi nazwiskami. Inny znany facet za facetem, Teo Macero, miał trochę mniej skomplikowaną sytuację, ale miał większy wpływ na kształtowanie i przekształcanie nowoczesnej muzyki niż tylko jego praca z Charlesem Mingusem. Część powodu, dla którego „Take Five” jest uważana za jedną z najsłynniejszych piosenek XX wieku, to sposób, w jaki Dave Brubeck i jego kwartet ją zagrali, ale także to, że Macero stał za szkłem, powoli kręcąc pokrętłami, czasami podnosząc głośność, a innymi razy ją obniżając. To wystarczyłoby, aby wyprodukować Time Out, ale pomógł też uformować brzmienie Theloniousa Monka podczas jego pracy w Columbii w latach 60. ...