Blu's 'Jej ulubiony kolor' uderza mocniej niż przy okazji swojego pierwotnego wycieku na platformy streamingowe w 2009 roku, czy też przy swojej oficjalnej, nieco zremasterowanej pierwszej fizycznej wersji dwa lata później. Jesteśmy bardziej przyzwyczajeni do hałasu w hip-hopie, bardziej oswojeni z wahaniami wewnętrznych konfliktów między niepokonanością a niepokojem, a jeszcze bardziej wyrozumiali wobec tych momentów, gdy artyści wydają jedno lub dwa potencjalnie alienujące eksperymenty dla każdego utworu, który dopełnia tłum. To niekonwencjonalny album, który zaciera granice między odniesieniami do popkultury jako znajomymi punktami odniesienia a specyfiką filmu lub płyty, która odnosi się do niepowtarzalnej historii artysty, doświadczenia zmysłowego przytłoczenia, które może wydawać ...