Blackman pochodził ze świata jazzu, ale spędził czas w hybrydzie fusion-funk, która krążyła na obrzeżach list przebojów w tym przejściowym okresie wczesnych lat 80. Choć wtedy umknęła uwadze, Don Blackman jest małym funkowym arcydziełem, które zasługuje na miejsce obok A Whole Nother Thang Fuzzy'ego Haskinsa, Blacktronic Science Bernie'ego Worrella, Drop the Line Trey'a Lewda i innych. Chociaż te albumy pojawiają się w większości rozszerzonych dyskografii P-Funk, płyta Blackmana często się nie pojawia, ponieważ brakuje w niej gry lub produkcji od Clintona, Collinsa lub Worrella. Może bardziej sensowne będzie postrzegać ją jako centrum diagramu Venn'a, którego okręgi obejmują P-Funk, jazz-funk praktykowany przez artystów takich jak George Duke i Roy Ayers oraz...