Oglądaj melodie: Madonna: Prawda czy wyzwanie

Na Netflix, Hulu, HBO Go i innych platformach dostępna jest absurdalnie szeroka oferta filmów muzycznych i dokumentalnych. Trudno jednak powiedzieć, które z nich są warte poświęcenia 100 minut. Watch the Tunes pomoże Ci wybrać, który dokument muzyczny jest warty Twojego czasu na Netflix i Chill w każdy weekend. W edycji tego tygodnia omawiamy Madonna: Truth Or Dare, który jest dostępny na Netflix.

Szczerze mówiąc, jestem zaskoczony, że to był mój pierwszy raz, kiedy usiadłem i obejrzałem Madonna: Truth Or Dare. Zarówno ten film, jak i jej księga zdjęć „skandalicznych” zdjęć pojawiły się w momencie, gdy wchodziłem w okres dojrzewania i, jak większość chłopców w tym wieku, byłem obsesyjnie zainteresowany nagimi kobietami. Wiem, że brzmi to, jakbym był stary, ale prawdziwy film (dystrybuowany przez Miramax!), który był znany z krótkiego spojrzenia na nagą Madonnę, wydaje się czymś, co na pewno znalazłbym sposób, aby obejrzeć. Ale dość o bardziej zdegenerowanych aspektach filmu, które są właściwie dość łagodne według dzisiejszych standardów, ponieważ jest w nim znacznie więcej rzeczy wartych uwagi.

Jako dokument, Truth Or Dare jest dość dziwny. To fascynująco niezrównoważony film, z momentami wciśniętymi na siłę, które mają na celu uczłowieczenie Madonny w oczach widza, jak jej wizyta na cmentarzu, gdzie pochowana jest jej matka, i sekwencje z jej dysfunkcyjnym bratem, który na zmianę korzysta z jej sławy, a potem ją zawodzi. Ale potem pojawiają się te niezwykle drobne momenty, takie jak gdy drwi z Kevina Costnera (dumnie noszącego mullet, muszę dodać) za jego plecami, co jest tak głupio dziecinne i za co zebrała trochę krytyki, że to pozostawiła. Wszystkie występy są kręcone w kolorze, ale wszystko inne jest czarno-białe, co nie jest może najbardziej nowatorskim sposobem na oddzielenie kulis od głównej sceny, ale działa wystarczająco dobrze. Z pewnością odczuwasz, że życie Madonny było ciągłym, przesadzonym pokazem, i na podstawie poprzedniego wpisu Watch The Tunes o Who the F**k Is Arthur Fogel, bilety na jej koncerty nadal są warte każdej wydanej złotówki.

Jednym z najciekawszych trwałych efektów Truth Or Dare jest niemal wszechobecność grupy tancerzy towarzyszących Madonnie. W 1991 roku, kiedy film się ukazał, głos osób LGBT był rzadko kiedy słyszany tak głośno, jak tutaj. Truth Or Dare nie czyni żadnych wyraźnych politycznych oświadczeń, poza śledzeniem jednego z tancerzy na paradę równości w Nowym Jorku i uchwyceniem momentu ciszy, który prawdopodobnie jest dla ofiar AIDS lub innych strasznych rzeczy, jakie mogły spotkać osoby LGBT w Ameryce. Madonna bardzo głośno mówi o swojej rolizwtłumionej pozycji matki tancerzy, gromadząc ich jak koty i karcąc, gdy się kłócą. W innych aspektach filmu Madonna jest jednak bardziej mniej współczująca. Kiedy okazuje się, że jeden z makijażystów w jej entourage został odurzony i zgwałcony, a Madonna (sama ofiara napaści seksualnej) wydaje się to lekceważyć.

Pomimo wszystkich swoich niespójności tonalnych, Truth or Dare nigdy nie jest nudny i nadal wydaje się dość istotny, ponieważ uchwycił Madonnę na szczycie jej popkulturalnej władzy. Występy, które są pokazane, czasem z technicznymi usterkami i wszystkimi, są szalone i teatralne, ale są w jakiś sposób przyćmione przez dramat, który toczy się za kulisami, nieważne jak bardzo bywa sztucznie nadmuchany. Madonna jest doskonałą diwą, imprezowiczką o złotym sercu, która potrafi wybrnąć z każdej sytuacji. Truth or Dare wciąż jest dobrym dokumentem z tamtego okresu w wieloaspektowej karierze Madonny, ale także jakoś uchwyca jej esencję i pokazuje, że może niewiele się zmieniła przez dwadzieścia pięć lat od premiery. Właściwie cieszę się, że poczekałem tak długo z obejrzeniem tego filmu, bo jego sedno mogłoby mi umknąć, a teraz wydaje się bardziej jak żywa mapa wskazująca, co miało się później wydarzyć u Madonny.