Yves Tumor Masters Rockstar Experimentation On 'Heaven to a Tortured Mind'

Projekt Yves Tumor formuje się w przejrzystym łańcuchu nieokiełznanych rockstarów, a tym razem stał się bardziej popowy niż kiedykolwiek. Oczywiście, nie odbywa się to kosztem innowacji ani nie ugina się przed kaprysami konwencji. Konwencja i Yves Tumor nie powinny znajdować się w tym samym zdaniu, nawet gdy Tumor bardziej starannie koloruje w ramach. Mimo to, musiało to być ich czwarte album studyjny, aby ich zdolności do tworzenia hitów w pełni zharmonizowały się z ich olśniewającą uwagą na ikonografię i budowanie światów. Podczas gdy ich wcześniejsze dzieło wyniosło ich na status krytycznego ulubieńca za odważne (i znakomite) eksperymenty, Heaven to a Tortured Mind to album, który biega przez wszystkie triki dawnych rockstarów, dając Seanowi Bowieowi główną rolę, aby tchnąć zniewalające życie w podręcznikowe klisze gatunku. To oszałamiające, często elektryzujące, i na tyle dalekie, aby zapewnić, że czwarta ściana nigdy nie upadnie, niezależnie od tego, ile razy Bowie uśmiecha się do kamery.

Z założenia, nowa iteracja Yves Tumor bawi się zgubnym zauroczeniem pokusą i pragnieniem. Linia widzenia wydaje się znajoma, ale owocna: gdy Tumor tęskni za oddaniem, aby poczuć, zawsze rejestruje to z przekonaniem, czy to cichym śpiewem, czy też huczącym z głębi podziemia. Dla każdego dobrze znanego banału rockowego, Tumor łączy swoje uczucia z wieloma przerażającymi wizjami przemocy, przedstawiając liczne zęby, krople krwi i odcięte głowy. Wspólnie romantyczny idealizm jest ponownie rozproszony, gdy Tumor przestawia kawałki historii.

Yves zawsze miał zamiłowanie do różnorodności, a Heaven ukazuje wiele nowych aspektów swojego potencjału jako postać podróżująca w czasie, budująca nowe pomniki z pozostałości swojego poprzednika. Dzięki takim osobom jak Diana Gordon i Kelsey Lu, wokalna egzekucja przynosi często przerażające rezultaty, od narracji piekielnego gorączkowego snu po eksplozję rockowego showstOpera. To muzyka, przed którą królestwa upadają, ścieżka dźwiękowa do słyszalnej śmierci ego.

Przypominając sobie, jak Safe in the Hands of Love mnie zaskoczyło czystą odwagą pomysłów, Heaven to a Tortured Mind wykorzystuje śladowe ilości dostępnych znaczników, aby wciągnąć mnie w odwagę tego, co Tumor z nimi robi. Linia basu funkowego, próbki instrumentów dętych i solówki gitarowe w obfitości, każdy krajobraz nigdy nie boi się rozprzestrzenić w dezorientujący, ale urzekający sposób. Intrygujące jest nazywanie Heaven bardziej akustycznie wybaczającym dla prób w mainstreamie, ale byłoby to półprawdą. Każdy łagodny krok w palecie dźwiękowej szybko zostaje zakłócony przez mistrzowską uwagę Bowie'a na szczegóły, która zaspokaja się możliwością wydobycia komfortów i oczekiwań słuchacza.

Słuchacze mogą dostrzegać trochę wszystkiego przez dekady i gatunki, ale ostateczna mieszanka służy jako bogata podróż dla dobrze zaznajomionych, jak i dla nowicjuszy. Wszystkie 36 minut domaga się wzmocnienia podczas długich podróży autostradami donikąd, Yves Tumor pełniąc rolę dyrygenta, prowadzącego nas do poświęcenia się naszym najdzikszych fantazjom. To przyszłość rockstara, na którą zasłużyliśmy, a teraźniejszość, na którą nadal trudno się przygotować, ale którą z radością umożliwimy. (Ta spirala niepewności na całym świecie stanowi tylko doskonałe tło.)