Słuchaj Esther Rose po tym, jak doszło do ‚złamania serca‘

W przeciwieństwie do melodii zakochanych z 2019 roku You Made It This Far, jej najnowszy projekt, How Many Times, wydany przez Father/Daughter Records 26 marca, rozpoczyna się od płaczącego skrzypka, lodowatego prysznica i leków na receptę, a Rose zastanawia się: „Ile razy złamiesz mi serce?”

„Tak naprawdę tylko raz dostajesz złamane serce. Po prostu tak bardzo boli raz,” mówi Rose, dzwoniąc z nowej bazy w Nowym Meksyku. „A potem wszystko, co następuje, to to, jak się regenerujesz, jak radzisz sobie i jak się uczysz.”

Jej trzeci album country to post-breakup recovery. Z niesamowitymi obrazami, żywe objawienia Rose mogą przenieść cię do niektórych scen z twojej własnej podróży przez złamane serce.

Nie znajdziesz zbyt wielu ballad na How Many Times — to bardziej „płakanie w klubie” (a właściwie, płakanie w honkytonku) niż cokolwiek innego. Lap steel i skrzypce na zmianę grają solo, kontrabas utrzymuje stały rytm, a wokale Rose są krystalicznie czyste. Kiedy śpiewasz razem, możesz też czuć to.

Najpierw Rose podpala swoją przeszłość w utworze „Keeps Me Running.” Rozpala się motywacją, przekształcając fazę użalania się w fazę ponownego ściągania Tindera i może wizytę na siłowni. Ale w „My Bad Mood,” jest zrzędliwa, szurając po parkiecie tanecznym, nie mogąc uwolnić się od swojego ex, gdy próbuje iść dalej. Każda piosenka to kolejna warstwa jej dostosowania do nowej rzeczywistości.

„Ten album to moja całkowita, kompletna krzywa uczenia się,” mówi Rose. Jest tęsknota, przebaczenie, upór, strach, odrzucenie, rozwój i nostalgia. W jednym momencie błaga: „Czy mogę iść z tobą? / Proszę, zabierz mnie ze sobą / Kiedy odejdziesz,” a w momencie akceptacji śpiewa: „Cieszę się, że to ty złamałeś mi serce.”

Zaskakująco, nie znajdziesz żadnej złości na How Many Times. Rose mówi, że złości nie znalazły się na albumie, i to jest na lepsze. Pisanie przez ból pomaga jej skupić się na tym, co naprawdę chce powiedzieć.

„Musisz jakoś przejść przez te gorzkie, złe piosenki, by dojść do głębszego zrozumienia,” mówi Rose. „Czuję, że każda świetna piosenka ma dwie lub trzy smutne/OK piosenki, które poprzedzały ją.”

Z pewnością tworzenie tego albumu pomogło Rose przetworzyć pewien rozdział w jej życiu, ale nie przyjmuje kliszy „pisanie piosenek to terapia.”

„Terapia jest niesamowita i ludzie powinni chodzić na terapię, a nie tylko tworzyć sztukę,” śmieje się Rose. „[Sztuka] to towarzysz na całe życie. Muzyka to towarzysz na całe życie.”

Jej IRL towarzysze, w tym współproducent Ross Farbe, byli niezbędni w uchwyceniu chwili, mówi Rose. Nagrany na żywo na taśmę z „świetną grupą ludzi i przyjaciół” w The Tigermen Den w Nowym Orleanie, How Many Times opiera się na rodzaju prostej współpracy, która pozwala opowieści wzlecieć.

„Nagrać razem było po prostu bardzo naturalne,” mówi Rose. „Nie mieliśmy niczego za wiele na uwadze. Chodziło bardziej o wspieranie się nawzajem i słuchanie się nawzajem. Jest dużo słuchania i przestrzeni, a ludzie nie grają za dużo.”

Album rozstaniowy australijskiej autorki piosenek country, Julii Jacklin, ukazał się, gdy Rose kończyła swój. Słuchanie muzyki takiej jak Jacklin dało ukojenie i pomogło w procesie uzdrawiania. „Chcę, aby mój album robił to dla ludzi,” mówi Rose. „To mój ostateczny cel.”

Minęły już dwa lata od nagrania How Many Times, a z perspektywy czasu jest to doskonałe podsumowanie chwili w czasie, pełnej osiągnięć i złamanego serca — dwóch emocji, które się wzajemnie karmią.

„Czuję, że ‘wow, to była spora praca i wysiłek, i jestem bardzo zadowolona z tego, jak to się złożyło.’ Ale również czuję, że ‘wow, dziewczyno, byłaś tak w tym, a to była walka,’” mówi Rose. „Rzeczy tak bardzo się zmieniły w moim życiu.”

W swoje ostatnie urodziny, Rose poszła do agencji wynajmu samochodów i wyruszyła w górzystą pustynię, co nie wydaje się tak spontaniczne, jak to brzmi, gdy słuchasz jej piosenek o przeprowadzce na zachód. Tam przechodzi przez inną zmianę — którą mówi, że szczęśliwie przyjmuje.

Esther kończy How Many Times utworem „Without You,” żywiołową melodią, w której Rose yodeluje o romantycznej pustce w swoim życiu. I tak jak w poprzednim albumie, pozostawia swoją muzykę otwartą na nowy rozdział.

„Myślę, że spojrzenie w przeszłość zawsze pomaga,” mówi Rose. „Ale myślę, że jestem teraz w miejscu, w którym próbuję wyjść ze swojej strefy komfortu i popychać się.”

Spędzała więcej czasu w naturze, słuchając dobrej muzyki ze wszystkich gatunków, rozwijając swoje umiejętności pisania piosenek jeszcze bardziej. Może w drodze jest album rockowy — kto wie, mówi. Niezależnie od wszystkiego, idzie naprzód.