#BezFiltra: Wywiad z @Night_Tide_Records

Angielski poeta William Cowper powiedział kiedyś: „Różnorodność to przyprawa życia, która nadaje mu cały smak”. Jeśli to prawda, to konto @night_tide_records na Instagramie ma więcej smaku niż franczyza Baskin-Robbins. Ten gość odkrywa najdziwniejsze i najciekawsze prywatne prasowania i domowe nagrania, jakie ma do zaoferowania wiejska Kentucky, i chociaż jego konto jest nadal stosunkowo nowe na IG, z pewnością warto go śledzić, jeśli lubisz muzykę outsiderową. Zobaczmy, jak to robi.

Opowiedz nam trochę o sobie

Jestem dziennikarzem, kolekcjonerem płyt i operatorem „Night Tide Records” na eBay, które specjalizuje się w płytach „outsiderowych” i innych rzadkościach. Moje obecne miejsce zamieszkania to Lexington, Kentucky - miasto znane z milionowych koni, Kentucky Wildcats i, co najważniejsze, bourbonu.

Kiedy zacząłeś zbierać płyty i dlaczego?

Moje pierwsze zetknięcie z kolekcjonowaniem płyt miało miejsce poprzez blogi takie jak Mutant Sounds i Ghostcapital, kiedy byłem na drugim roku studiów. Stopniowo zacząłem przeglądać stosy płyt w sklepach z używanymi rzeczami, z nikłą nadzieją na znalezienie nietypowych albumów na wiejskich terenach Kentucky. Ku mojemu zdziwieniu, zaczęły mi się trafiać ciekawe płyty i obsesja zaczęła się rozkręcać stamtąd.

W czym się specjalizujesz przy kolekcjonowaniu? (gatunek, format itp.)

Eksperymentalne elektroniczne i „new age” taśmy, prywatne prasowania psychodeliczne z wsi oraz hillbilly/country bopper 45s.

Ile płyt masz w swojej kolekcji?

Około 300

I Kind Of Believe It's A Gift: "Field Recordings of Traditional Music From Southcentral Kentucky"(Meriweather, 197?) Piękna dwupłytowa kompilacja (!) nagrań terenowych z taśm w Archiwum Folkloru, Folklife i Historii Ustnej Uniwersytetu Zachodniego Kentucky. Selekcje zostały „nieformalnie nagrane” w prywatnych rezydencjach i społecznościach w latach 1959-1977. Gatunki rozciągają się od solowych występów na skrzypcach i banjo po nawiedzone chóry kościelne i prymitywny bluegrass. Jest tu wiele świetnych momentów. Fani wczesnych amerykańskich kompilacji Dust-to-Digital byliby zachwyceni. #bluegrass #americana #wku #wkufolklore #dustyfingers #kentucky #kentuckyhistory #recordcollection #fiddle #vinyl #traditionalmusic

A post shared by @night_tide_records on Feb 20, 2017 at 8:22am PST

Jakie są Twoje ulubione miejsca do wykopywania płyt?

Poza sklepami z używanymi rzecami i antykwariatami, od czasu do czasu interesujące płyty można znaleźć w dziale płyt za dolara w Half Price Books. Nic nie przebije uczucia, gdy przeglądasz stos śmieci, by znaleźć płytę, której od dawna szukałeś.

Sklepy z płytami, które polecasz

Harvest Records (Asheville, NC)

Atomic Records (Burbank, CA)

Phil’s Music, Books & More (Na południe od Cincinnati)

Musique Plastique (Portland, OR)

Carolina Soul (Durham, NC)

Opowiedz nam swoją najbardziej szaloną historię związaną ze zdobywaniem płyt

Kilka tygodni temu wybrałem się do Morehead w Kentucky z nadzieją na znalezienie dziwacznych płyt bluegrass lub country bopper 45s. Wpadłem na zaniedbany antykwariat, który miał może pięć boksów. Większość dostępnych tam rzeczy składała się z preparatów zwierzęcych i motywów z flagą konfederacji, a w środku grał na żywo zespół bluegrass. Znalazłem tylko jedno pudełko płyt, ale udało mi się odkopać kompilację musique concretez utworami Bernarda Parmegianiego, Francois Bayle'a i Luc Ferrari oraz LP „The Bewitched” awangardowego kompozytora mikrotonalnego Harry'cego Partch'a na jego etykiecie Gate 5. Nadal jest dla mnie zagadką, jak te płyty trafiły do tego pudełka, ale to właśnie przez takie znaleziska nigdy nie odrzucam stosu płyt - bez względu na to, jak mało obiecujące mogą się wydawać.

Oksfordzi: Flying Up Through the Sky (Union Jac, 1970) Bardzo rzadka prywatna płyta sunshine pop z Louisville, KY. #recordcollection #rarevinyl #privatepress #instavinyl

A post shared by @night_tide_records on Jan 30, 2017 at 2:21pm PST

Jaka jest najrzadsza płyta, jaką kiedykolwiek znalazłeś?

Jeśli chodzi o rzadkość w połączeniu z ilością pieniędzy, jaką mogłaby uzyskać na aukcji, musiałbym powiedzieć, że „Street Opera With a Blues Waltz” The Village Choir na SCM Ringer. To soul/funk płyta, która sprzedała się nawet za 800 dolarów.

Jaką radę masz dla następnego pokolenia poszukiwaczy płyt?

Waham się, czy przedstawiać się jako doświadczony poszukiwacz, ponieważ kolekcjonuję płyty zaledwie kilka lat. Poza tym, mam 25 lat, więc to prawdopodobnie czyni ze mnie de facto członka „następnego pokolenia”. Niemniej jednak, moja rada dla każdego zaangażowanego w kolekcjonowanie płyt jest taka: unikaj wpadania w pułapkę znaków dolara przyczepionych do płyt. Łatwo jest stracić z oczu prostą radość z muzyki wśród nieustannego przechwalania się w społeczności kolekcjonerów płyt.

Podziel się z nami 5 handles na IG związanych z płytami, które powinniśmy śledzić

@driftinglament @arkivetpodcast @crackerbone @rockadelic @lostrpm