#NoFilter: Wywiad z Instagramowym kolekcjonerem winyli @shulmanthesoulman

Kiedy po raz pierwszy odkryłem Benjamina Shulmana, znanego również jako @shulmanthesoulman na Instagramie, od razu wiedziałem, że znalazłem bratnią duszę w poszukiwaniu płyt na północ od granicy. Wydaje się, że niemal przy każdym poście ten kolekcjoner z Montrealu nieustannie znajduje trudno dostępne 45 i LP, a następnie dzieli się nimi ze swoimi obserwatorami.

Nie daj się oszukać jego nickiem; Shulman nie tylko kolekcjonuje płyty soul. Jest koneserem wszystkiego, co obscurne. Rzadkie płyty garażowe z lat 60., mod, northern soul, rockabilly, instros popcorn, i prawie każdy inny gatunek, jaki można sobie wyobrazić. Facet ma nie tylko świetny gust muzyczny, ale także zdobywa te niesamowite płyty z najciekawszych miejsc. Pozwólmy mu samemu o tym opowiedzieć.

VMP: Powiedz nam trochę o sobie

Nazywam się Ben Shulman. Mam 24 lata, pochodzę z Montrealu i kolekcjonuję 45s.

Kiedy zacząłeś zbierać płyty i dlaczego?

Jako dziecko miałem styczność z odpowiednimi rodzajami muzyki. Kiedykolwiek byłem w samochodzie z rodzicami, słuchaliśmy albo stacji z muzyką sprzed lat, albo jakiejś kompilacji kasetowej „utworów samochodowych”.

Mieliśmy płytę CD, jedną z tych Time Life Greatest Hits of 1965, w której całkowicie się zakochałem. Oczywiście nie miałem pojęcia, jak nazywają się te utwory ani kto jest ich wykonawcą, ale w wieku pięciu lat wiedziałem, że oszalałem na punkcie Wilsona Picketta, Yardbirds, Beau Brummels, Barbary Mason itd. Moja uwaga szybko skierowała się na Motown i rozwinąłem smak na wszystko, co związane z Motown - szczególnie na Temptations.

W wieku 11 lat moja matka przyniosła do domu jeden z tych tanich gramofonów z Costco, które miały wbudowane odtwarzacze CD i kasetowe. Wtedy zdecydowałem, że potrzebuję każdej płyty, jaką kiedykolwiek nagrały Temptations. Kompilacje z największymi przebojami po prostu mi nie wystarczały, więc 11-letni ja zacząłem chodzić do sklepów z płytami co weekend w poszukiwaniu płyt Temptations.

W tym momencie zaczęła się obsesja i nie spojrzałem wstecz.

Jaka jest Twoja specjalizacja w kolekcjonowaniu? (gatunek, format, itd.)

Zacząłem od zbierania albumów, ale przez ostatnie sześć lat stałem się prawdziwym maniakiem 45. Zawsze miałem intensywne zainteresowanie i pasję do muzyki soul z lat 60. Jak każdy kolekcjoner tego gatunku może ci powiedzieć, na każdy wspaniały album soul z lat 60. przypada około 5000 45 od artystów, którzy nigdy nie mieli okazji nagrać albumu - nie wspominając już o nagraniu więcej niż jednego singla!

Poza tym, gdy skończyłem 18 lat (wieku legalnego picia tutaj w Kanadzie), zacząłem puszczać płyty w klubach nocnych w mieście: 45 są o wiele lżejsze do noszenia!

Ile płyt znajduje się w Twojej kolekcji?

Kilkanaście albumów i około 10 000 45.

Gdzie najchętniej poszukujesz płyt? (konkretnie czy ogólnie)

Piwnice / garaże / strychy / przestrzenie pod podłogą / stodoły / szopy itd.

Opowiedz nam swoją najdziwniejszą historię o poszukiwaniu płyt

O mój Boże. Cóż, oto jedna z nich: W październiku 2015 roku pojechałem do Nowego Orleanu z Montrealu (sam, dodam) na festiwal muzyczny Ponderosa Stomp. Będąc sobą, zdecydowałem, że właściwy road trip nie może się odbyć bez zrobienia przystanku w celu znalezienia fajnych 45 na południu.

Po kilku poszukiwaniach w Internecie natknąłem się na nazwę tego sklepiku w Pensacola, FL, który wyglądał obiecująco. Sądząc po zdjęciach w sieci, wyglądał jak śmierdząca, spleśniała dziura, gdzie płyty idą na śmierć - moje ulubione miejsce!

Zadzwoniłem na podany numer i rozmawiałem z dżentelmenem z nieprawdopodobnie silnym południowym akcentem, którego ledwo mogłem zrozumieć. Powiedział mi, żebym spotkał się z nim w sklepie o 1 po południu.

Stawiłem się punktualnie o 1, a oczywiście facet nie przyjechał aż do 2. Wyszedł z samochodu osobowego z lat 80., a co najlepsze - jest niewidomy. Jego kierowca, wulgarnie mówiąca kobieta w ogrodniczkach prowadzi nas do sklepu.

Miałem rację, strasznie tam śmierdziało, ale co lepsze, były wszędzie płyty. Spędziłem 3-4 godziny (o wiele więcej czasu niż planowałem), przeszukując pudełka z 45, znajdując wszelkiego rodzaju ciekawe i dziwne płyty.

Podczas przeszukiwania, kierowca/niewidomy właściciel zaczyna wygłaszać szaloną rasistowską tyradę, obrażając każdą mniejszość, jaką można sobie wyobrazić. W końcu, po tym, jak ta kobieta wyczerpała wszystkie możliwe stereotypy zwariowanego południowca, pytam, ile kosztują płyty.

Niewidomy mężczyzna prosi mnie, żebym przyniósł mu pudełko płyt. Zaczyna przeszukiwać je po kolei, czując je - a tak, też je wącha. W ten sposób ustalał ceny. Nie żartuję. W każdym razie, wyszedłem z tego miejsca z ponad 100 45 za dolara za sztukę. Zdecydowanie jedna z moich ciekawszych wypraw.

Jaka jest najrzadsza płyta, jaką kiedykolwiek znalazłeś?

„Foolish Girl” zespołu Tiaras na Op-Art.

Jaką radę masz dla przyszłych pokoleń poszukiwaczy płyt?

Odnajdywanie radości w muzyce jest znacznie bardziej satysfakcjonujące, gdy twoje ręce są brudne od starań, aby ją znaleźć.