El Chico Chico Hamiltona (1965)

Po przeprowadzce Szabó do Kalifornii na początku lat 60., szybko nawiązał współpracę z perkusistą Chico Hamiltonem, który zachęcał go do odnalezienia własnego stylu, co zrobił pod skrzydłami Hamiltona. Pierwszy występ Szabó, który przyniósł mu sławę, nie pojawia się na jego własnych albumach, ale na El Chico Hamiltona, a konkretnie w utworze „Conquistadores”, który stał się jednym z flagowych utworów Hamiltona. To riff gitarowy Szabó nadaje perkusji utworu kosmiczny charakter; podczas gdy zespół wywołuje wizję wioski perkusistów, Szabó przecina ich zwinnością jak stal. To występ, który pozwolił na wszystko, co nastąpiło później. Reszta albumu spełnia oczekiwania postawione przez ten wyjątkowy utwór.

Gypsy ’66 (1966)

Gdy Szabó miał wolną rękę przy swoim debiucie w Impulse!, zaczął tworzyć własny język jazzowy, który mógłby łączyć bebop, renesansową muzykę europejską, nowoczesny pop i swoje własne, flamenco-inspirowane frazy gitarowe. Jego debiut jako lidera zespołu, Gypsy ’66, szybko wyznaczył jego wizję: zaczyna się od coveru utworu Beatlesów „Yesterday”, tytułowy utwór to wijący się jam, który nie byłby nie na miejscu na płycie Grateful Dead, a on sam wykonuje dwa utwory pioniera jazzowego orkiestry Gary'ego McFarlanda. To psychodeliczna podróż dźwiękowa, która wyznaczyła fundamenty dla wszystkiego, co przyszło później.

Spellbinder (1966)

Drugi album Szabó z 1966 roku dla Impulse! jest jego pierwszym arcydziełem, wciągającym, pełnym zawiłości albumem, który stał się kamieniem milowym dla szerokiego grona gitarzystów zainspirowanych jazzem, od Santany po Waltera Beckera ze Steely Dan. Już sam tytułowy utwór mówi nam, że Szabó w 1966 roku, poza Hendrixem, może być najlepszym żyjącym gitarzystą. Gra jakby miał 22 palce i potrafi zmieniać riffy w mgnieniu oka. Jeśli sięgniesz po tylko jeden album Szabó poza Dreams, niech to będzie ten.

Bacchanal (1968)

Szabó był niesamowicie produktywny w latach 1966-1968, wydając siedem albumów między Spellbinder a tym albumem. Chcąc mieć większą kontrolę nad swoją muzyką, połączył siły z McFarlandem i Calem Tjaderem, aby założyć Skye Records, a jednym z pierwszych wydawnictw tej wytwórni było to LP, na którym Szabó łączy psych-rock z jazzem; to może być pierwsze LP acid-jazzowe, jakie kiedykolwiek powstało. Centrum tego albumu jest cover Donovana „Sunshine Superman”, który Szabó przekształca na swoje gold.

Lena and Gabor (1970)

Najbardziej udane LP w historii Skye Records — wytwórnia ogłosiła upadłość krótko po jego wydaniu — to LP łączy Szabó z niesamowitą Leną Horne, powracającą do jazzu wokalnego po czterech latach przerwy. Album zawiera solidny lounge jazz Szabó, który pozwala Horne pokazać swoje wciąż niesamowite wokale, zwłaszcza w coverach takich jak „Everybody’s Talkin’” i „Something” George'a Harrisona. Horne wspięła się na szczyty list przebojów dzięki temu albumowi, podczas gdy Szabó ścigał swoją muzy przez niezależne działania na początku lat 70.

Charles Lloyd’s Waves (1972)

Wchodzimy w głębokie cięcia tutaj, ale ten album jest zbyt szalony, aby go zignorować: w 1972 roku Szabó połączył siły z byłym kolegą z zespołu Chico Hamiltona Charlesem Lloydem, gitarzystą Byrdów Rogerem McGuinnem i dosłownymi Beach Boys, aby stworzyć ten kosmiczny, spokojny album. To prawdopodobnie jedyny album jazzowy, na którym występują wokalne stylizacje Mike'a Love'a, i jest to z łatwością najdziwniejsze LP, nad którym Szabó pracował między Skye a swoim późniejszym komercyjnym sukcesem.

Nightflight (1976)

Pod koniec lat 70. wielu artystów jazzowych zaczęło tworzyć crossover fusion, tworząc soft-jazzowe albumy, które byłyby równie fajne w środku kokainowego szaleństwa jak i w lobby banku. George Benson był bogiem tej ery, ale Nightflight Szabó to kolejny ważny kamień milowy tej epoki. Zawiera największy hit Szabó — nieskazitelny „Keep Smiling” — i przedstawia go przekształcającego swoją gitarę w wodną parę wśród gładkich dźwięków reszty zespołu. W zależności od twojego stanu umysłu, mógłbyś argumentować, że ten album przewidywał chillwave, ale tak czy inaczej, był to największy LP Szabó i jeden z ostatnich, które nagrał dla amerykańskiej wytwórni przed swoją śmiercią w 1982 roku.