Dlaczego wybraliśmy ten album

Andrew Winistorfer: W grudniu 1967 roku Otis Redding zorganizował szereg koncertów w Midwestzie. Lecieli z Cleveland, a jego samolot rozbił się w Madison. Spekuluje się, że na samolocie było zbyt dużo lodu, więc kiedy pilot zaczął zniżać, samolot spadł prosto w dół zamiast stopniowo opadać. Uderzyli w Jezioro Monona, zanim trafili na lotnisko Truax.

Kilka miesięcy przed śmiercią Otis Redding przeszedł operację strun głosowych i bardzo się martwił, że nie będzie mógł śpiewać ponownie. Więc leżał w swoim domu, słuchając Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band zespołu Beatles, a Otis myślał: „To moja szansa. Kiedy znów będę mógł śpiewać, wejdę do studia mocniej niż kiedykolwiek”. W ostatnich dwóch czy trzech tygodniach swojego życia praktycznie mieszkał w Stax Studios: nagrywając kilka piosenek dziennie, po prostu szalejąc. Wszyscy członkowie zespołu domowego Stax pamiętają, jak wracali do domu, żeby spać cztery godziny, a potem od razu wracali z powrotem, bo Otis miał tę ogromną erupcję kreatywności.

Otis nagrywa [i kończy] około 30 lub 40 piosenek, umiera w tym wypadku lotniczym, a Stax decyduje — w tym momencie — wydać nowy singiel, ponieważ to był moment, kiedy wszyscy będą na niego zwracać uwagę. Otis nie był jeszcze dokładnie celebrytą; był znany, ale nie na okładkach magazynów rockowych czy coś takiego. Stax wydał „(Sittin’ On) The Dock of the Bay” jako singiel, a następnie stworzył pierwszy album pośmiertny Otisa głównie z starszych singli, które nie były wydane na albumie. Ale tymczasem mają te 30 lub 40 piosenek po prostu zgromadzonych w studiu, a pierwsza wersja tych piosenek, które wychodzą, to The Immortal Otis Redding. To więc naprawdę pierwszy kompletny album, który Otis stworzył, w którym napisał większość piosenek, nagrał wszystko… to miało być jego wielkie kreatywne oświadczenie, ale potem umarł.

Ten album to niesamowita eksplozja Otisa Reddinga jako autora tekstów, śpiewa lepiej niż kiedykolwiek, a — moim zdaniem — to najlepszy album Otisa Reddinga. Kocham niektóre jego wcześniejsze utwory, ale ten wydaje mi się najbardziej kompletny. A kiedy ta okazja pojawiła się przez Atlantic, wiedziałem, że musimy to zrobić, ponieważ nie był reedycjonowany od 1975 roku, ponieważ wszystkie rzeczy, które wydawał, kiedy żył, to te, które ludzie naprawdę cenią teraz. Ale w momencie wydania był uważany za jego najlepszy album; aż do lat 90. był uważany za ten album Otisa Reddinga, który warto mieć.

To był dla mnie projekt pasji; od dawna uważałem, że The Immortal Otis Redding to niesamowita płyta, ale wszyscy po prostu zatrzymują się przy Dock of the Bay jako albumie pośmiertnym, jakby wszystko inne było po prostu przypadkową mieszanką. Ale nie, te piosenki były ukończone i gotowe… po prostu zmarł, zanim mogły zostać właściwie wydane.

Szczegóły pakietu

AW: Czarny winyl, 180-gramowy, wszystkie analogowe taśmy. A, jak można zauważyć, jak obszernie przed chwilą opisałem tę pierwszą część, ja napisałem notatki do linerów do tego albumu. Miałem wiele projektów pasji na przestrzeni lat, ale naprawdę mocno walczyłem o tę erę klasyków i pracowaliśmy nad tym przez rok, aby to zrealizować, więc… oto jest.