Winyl, którego potrzebujesz: Smash! Records

Matt Moffatt nie lubi list. Odmawia sporządzenia listy swoich ulubionych płyt (bo to praktycznie niemożliwe, duh) poprzez e-mail. A na początku jest nawet niechętny, aby wymienić jakiekolwiek przez telefon. Ale Moffatt, właściciel Smash! Records w Waszyngtonie, w końcu zostaje przekonany, aby opowiedzieć o bogatej historii punka i hardcore'u w swoim mieście w sposób, który później mógłby zostać przekształcony w coś, co dotyczy numerycznych amalgamacji płyt o znaczeniu.

Nawet kiedy założyciel Bobby Polski otworzył Smash! w latach 80. XX wieku, miał na celu stworzenie sklepu punk/alternatywnego. „To była nisza od początku,” mówi Moffatt w międzyczasie odpowiadając na pytania jednego klienta, który wszedł, pytając o winyle reggae. Jednak dla tych, którzy nie są zaznajomieni z naszą słynną sceną muzyczną stolicy, Moffatt wyjaśnia, że trzy główne zespoły torowały drogę dla punka i hardcore'u, jakimi je dzisiaj znamy. „Wielka trójka”, jak je nazywa, to Minor Threat, Bad Brains i Fugazi. „To jest to, co zawsze mamy w magazynie. To się zawsze sprzedaje. To płaci nasz czynsz.”

Smash! Records, który kilka lat temu przeprowadził się do Adams Morgan, jest pełen wszystkiego, co potrzebne do spełnienia alternatywnego marzenia—muzyki, ubrań, butów, vintage'owych rzeczy i, oczywiście, mnóstwa postawy. Na zewnątrz, wytarty magentowy znak z napisem „Punk, hardcore, indie rock i więcej” oznacza wejście. Wewnątrz, plakaty, ręcznie pisane znaki wskazujące, jaki gatunek można znaleźć gdzie, oraz oprawione płyty pokrywają powierzchnie od ścian po sufit.

Więc, gdy prosiliśmy Moffatta, aby powiedział nam pięć płyt skupionych na D.C. i/lub hardcore-punk, które powinien mieć każdy na winylu, po prostu rozgląda się, aby zobaczyć, co wisi na ścianach w sklepie. Oto, co ustaliliśmy, opierając się na tej niezwykle naukowej metodzie.

**Matt Moffatt Właściciel, Smash! Records **

Artysta: Black Market Baby

Album: Senseless Offerings

Powód: Na mojej drogiej ścianie mam płytę Black Market Baby. Album nosi tytuł Senseless Offerings. Byli to kluczowy zespół punkowy z D.C., który wpłynął na zespoły hardcore'owe, takie jak Minor Threat. Byli nieco starsi od Minor Threat i ich rówieśników. Wzięli podstawowy wzór punka i delikatnie go przyspieszyli. Byli dość rozwrzeszczeni i wydali tę jedną płytę, która jest świetna. A powód, dla którego nie są legendarny, to ponieważ zespoły, które ich zainspirowały, ostatecznie ich przewyższyły. Zespoły takie jak Bad Brains i Minor Threat stały się tak popularne w scenie punkowej, że Black Market Baby zostało w pewnym stopniu overlooked. Więc wydali tę jedną płytę w '83, co jest właściwie nieco spóźnione; wydaje się, że gdyby wydali ją dwa lata wcześniej, być może byłaby trochę ważniejsza. Ale od tego czasu stała się rzadkością i tak jak punk rock z tego okresu, stała się bardzo cenioną płytą i obecnie jest poszukiwana. Album, który trzymam, nie został wznowiony, ale ich inne materiały zostały wznowione kilka razy na przestrzeni lat. Nadal co jakiś czas grają koncerty z okazji reunii tutaj. Zdecydowanie jest to coś, co sklep jak nasz poleca, jeśli ktoś chce bardziej zagłębić się w punk z D.C.

Artysta: St. Vitus

Album: St. Vitus

Powód: Pochodzili z L.A. na początku lat '80. W zasadzie byli metalowcami na punkowej wytwórni, SST Records Black Flag. Wydali wiele płyt w latach '80. To jest trochę ta sama historia co w przypadku Black Market Baby. Byli outsiderami w scenie punkowej. Byli czterema długowłosymi punkowcami grającymi wolny metal, który od tego czasu określono jako „doom metal”. Wówczas ludzie po prostu mówili: „to jest do niczego”, jeśli byłeś punkowcem! Ale bardzo dobrze się starzeją. Ich płyty przeszły z nikogo-nie-interesuje-do są-na-mojej-ścianie-za-drogą-cenę. Ponieważ byli metalowcami, społeczność metalowa zwróciła na nich uwagę, więc podwójnie odnieśli sukces. Świat punkowy ich dystrybuował, ale świat metalowy też, więc mieli większą publiczność. To jest zajebiste. Ekscytuje mnie tylko na nie patrząc.

Artysta: Sonic Youth

Album: EVOL

Powód: To moja ulubiona płyta Sonic Youth, ale to zespół, który moim zdaniem nie potrzebuje więcej uwagi!

Ale historia Sonic Youth jest dość dobrze znana. To nowojorski zespół, który był częścią ruchu No Wave, który był kind of jak anty-muzyka. Jeśli nie jesteś zaznajomiony z No Wave, to jest to niemal jak prawdziwa muzyka punkowa, ponieważ była tworzona, aby być naprawdę surowa i nie do słuchania, w przeciwieństwie do zniekształconych riffów Chucka Berry'ego. Sonic Youth wzięli się z tego, ale także... skończyli na tym, że zostali wpłynięci przez scenę hardcore'ową—może nie przez muzykę, ale przez elementy tego, jak te zespoły tournee i wydawały swoje płyty.

Myślę, że EVOL to ich najspójniejsza płyta. A to [płyta] jest początkiem tego, że ludzie zaczynają lubić Sonic Youth.

Artysta: Pure Disgust

Album: Pure Disgust

Powód: Obecnie istnieje lokalna, samozwańcza scena hardcore punk. Wszystko płynie i wraca, ale teraz jest grupa dzieciaków, które wydają swoje płyty i przyciągnęły trochę uwagi w trakcie trasy. Największymi są Coke Bust, którzy są niemal seniorem młodszej generacji, oraz zespół Pure Disgust, praktycznie składający się z samych nastolatków. Właśnie wydali swoją pierwszą płytę LP. To fajna płyta.

Artysta: The Jesus Lizard

Album: Bang

Powód: Słucham The Jesus Lizard na moim iPodzie. Nawet za bardzo nie lubię wokali! Myślę, że to, co zawsze trzymało The Jesus Lizard w tyle to wokale. David Yow był takim pijanym maniakiem, więc jako performerzy ludzie byli otwarci, ale płyty cierpiały z powodu nieczytelnych tekstów. Ale muzyka sprawia, że wszystko jest interesujące.