Hymn do Samotności Fredericka Knighta

Jako artysta występujący na czołowej pozycji, Knight, 76, osiągnął największy sukces dzięki milionowemu hitowi „I’ve Been Lonely for So Long.” Utwór jest harmonijną kompozycją, charakteryzującą się marzycielskim wyrazem, osadzonym w głębokim soulowym klimacie swojej epoki. Przez lata przetrwał, głównie z tych samych powodów, dla których wyróżniał się w swoim czasie. W swoim falsetcie Knight mocno odśpiewuje miarę piosenki, przywołując zjawy północnego doo-wopu, podczas gdy jego snujący głos umieszcza się w wyobrażonym łóżku psychodelii.

Pochodzący z przedmieścia Birmingham w Bessemer w Alabamie, Knight wspomina, że złożył samodzielnie wyprodukowaną nagranie do Stax, potężnej twierdzy soulowej, która znajdowała się prawie 300 mil dalej w Memphis, Tennessee. Podpisał kontrakt z wytwórnią w 1972 roku i rozpoczął pracę nad albumem, który miał towarzyszyć przebojowemu singlowi. Wydany w 1973 roku jego debiutancki LP, noszący imię utworu, przedstawia Knighta pracującego ponad miarę jako gorliwego, dokładnego i przemyślanego kochanka. Cały utwór jest złączony przez swoją odwagę do bycia tak szczerym.

Więcej niż tylko syropowy soul, zaangażowanie Knighta w romantyzm jest tylko rywalizowane na albumie przez jego zaangażowanie w bujny, stabilny, umiarkowany rytm, który podkreśla prawie całe 40 minut nagrania. Pod jego wylewną, pełną miłości lirycznością kryje się tętniący rytm, przygotowany perfekcyjnie przez Knighta, wraz z perkusistami Freemanem Brownem i Eddiem Masseyem. Na utworze tytułowym jest wzbogacony delikatnym tamburynem. Na piosenkach takich jak „This Is My Song of Love to You” uspokajający, perkusyjny motyw wisi w równowadze między kojącą kołysanką a zdecydowanym, dzielnym marszem w stronę serca ukochanej osoby.

W komunikacie prasowym wysłanym przez Stax Organization w celu promowania sztuki Knighta, dziennikarz stawia egzystencjalne pytanie dotyczące jego dzieł: „Ile jest sposobów, aby powiedzieć 'kocham cię'? Powiedziano to już na milion sposobów. Musisz znaleźć sposób, który jest unikalny.”

W swojej questie, aby znaleźć odpowiedź, Knight mówi, że znudziło mu się szukanie inspiracji u swoich współczesnych w R&B. Może przewidując zamiar znalezienia sukcesu w crossoverze, Knight znalazł mentora w dziedzinie country i western, czerpiąc bezpośrednią inspirację od piosenkarza Nashville, Toma Collinsa, bliskiego współpracownika Barbary Mandrell i Ronniego Milsapa.

„Dzięki temu, że wiem wszystkie rzeczy, które się nauczyłem, od mojej pierwszej płyty aż do teraz… mając doświadczenie w pisaniu piosenek country, wiedząc, co to jest prawdziwa liryka i co to jest liryka na wyrost,” powiedział Knight w 2019 roku. „Liryka na wyrost to coś, co po prostu wkładasz do piosenki jako koło ratunkowe. To nie jest coś, co bym zrobił.” Knight cytowany w wspomnianym komunikacie prasowym dodaje: „Najpierw musisz mieć mocne, znaczące teksty… musisz mieć teksty, które ludzie mogą zrozumieć. Mówisz coś w piosence, a ludzie mówią: 'Tak, wiem, byłem tam.'”

Formalnie wykształcony w Alabama A&M College w Huntsville (teraz Alabama A&M University), Knight mówi o swoim wkładzie w muzyczny biznes jako swojej prawdziwej szkole, kształtując swoje myśli i ożywiając swoje życiowe przedsięwzięcie. Jego dyskografia zaczyna się od solo 7-calowego winyla, wyprodukowanego przez Neala Hemphilla Sr., hydraulika i właściciela Sound of Birmingham, usługi nagrań w piwnicy mającej na celu przybliżenie najjaśniejszych talentów Alabamy do ich przeznaczenia. Obie strony singla, wydanego w 1970 roku przez 1-2-3 Records dystrybuowane przez Capitol Records, dostarczają kontekstu dla tętniącej kariery Knighta, później zrealizowanej przez jego pracę w Stax.

Strona A, „Have A Little Mercy (On Me),” i jej samotny, izolowany soul ustawia scenę dla desperackiej prośby Knighta o przebaczenie, zanim na stronie B zupełnie rozwinie się w chamski, pewny siebie kawałek rock 'n' rollowy pt. „Sauerkraut,” wzbogacony nuansowanym brzmieniem, komplementującym kręte drogi jego rodzinnego miasta w Jefferson County w Alabamie. Żaden z utworów nie został napisany ani wyprodukowany przez Knighta. A z żywym słowem jako swoim największym i najcenniejszym towarem, fortuna Knighta została zwiększona przez jego zdolność do kierowania swoją własną karierą jako artysty albumowego.

Ustanawiając obozowisko raz jeszcze w Sound of Birmingham, aby ukończyć swój debiutancki album, dowództwo Knighta nad własną symfonią soulową jest najsilniejsze w kolejnych utworach „Your Love’s All Over Me” i „Pick’um Up, Put’um Down.” Dwa szybkie akcenty intensyfikują podejście albumu do sonicznymi listami miłosnymi, wprowadzając feverystycznego, tańczącego ducha, znacznie wyprzedzającego ruch disco, który zdominował brzmienie tej dekady.

Pozostawione w rękach liderów Stax, „I’ve Been Lonely for So Long,” zostało dostarczone programistom radiowym jako produkt odpowiedni dla młodych fanów R&B i pop. Dyrektor artystyczny Ron Gorden przedstawia Knighta na okładce albumu, w dużej mierze jako człowieka, który postrzega siebie jako poważnego autora tekstów, przejmującego się introspektywnymi cechami swojej własnej rzeczywistości. Gorden przyznaje, że album był bardzo bliski wysyłce z zupełnie innym wizerunkiem, jako enigmatyczny Knight, który, jak pamięta Gorden, uparcie odmawiał współpracy na zdjęcie, przez co stracił wczesną możliwość pozowania na okładkę i został zastąpiony zastępcą. Korzystając z motywów muzycznych, aby poprowadzić proces twórczy, Gorden rozważał singiel Knighta, już będącym ulubieńcem na rynku soulowym.

„Pomyślałem, 'Jak w bardzo głęboki sposób przekazać uczucie osamotnienia?'”

Wynikowy obraz przedstawiał sobowtóra Knighta, rozmytego w oddali obok dużego nagrobka, wygrawerowanego datą urodzin Knighta i nieokreśloną datą śmierci, wciąż do określenia. Przyciągnęło to uwagę Knighta na tyle, aby wymusić osobistą interwencję prowadzącą przez założyciela Stax, Jima Stewarta.

„Fałszywe informacje głoszą, że był zły, ponieważ jego fani pomyśleli by, że umarł, inni ludzie mówili, że uważał to za zbyt mroczne. Nic z tego. To było całkowicie związane z jego przesądem co do tego, co mogłoby mu się stać, jeśli wydałby tę okładkę. Obawiał się wejść do samolotu. Bał się, że może to się wydarzyć i umrze,” mówi Gorden.

„Uczynił się dostępnym na nową sesję zdjęciową, zrobiliśmy nową okładkę i wszystko jest dobrze.”

Ten nowy obraz ozdobił okładkę LP, który, podobnie jak wiele niedocenianych, niezwykłych albumów Stax z tej epoki, nie zarejestrował się na listach Billboard tak, jak singel, który osiągnął miejsce nr 27 na listach pop w USA i nr 23 w Wielkiej Brytanii. Kiedy Stax zamknęło swoje podwoje w 1975 roku, Knight został uwięziony, zanim założył swoją własną wytwórnię: Juana Records. Wydał jeszcze trzy solowe LP na tej wytwórni, ale wytwórnia miała hit podbijający świat w piosence, którą Knight napisał dla jednego z artystów wytwórni. „Ring My Bell” Anity Ward, podkreśliła użycie innego świata, zsyntetyzowanego werbla, zajęła pierwsze miejsce w 1979 roku, a fundamenty tej piosenki możesz usłyszeć na szybszych utworach z I’ve Been Lonely.

Na skutek wielu pokoleń dźwięków i kariery za kulisami, która trwała aż do lat 80., głos mówiony Knighta stracił wiele z cech, które pozostawiają trwały ślad na jego debiutanckim LP. Niemniej jednak jego pewność siebie i filozofia pozostają, mimo poważnego, melancholijnego tonu.

„Wielu ludzi ma pomysł, zaczyna go pisać i mówi: 'Koniec. Piosenka jest skończona.' Piosenka może nie być skończona. Mogłeś zacząć, ale musisz wrócić i przyjrzeć się każdemu wersowi, który napisałeś. Każdy wers powinien być połączony z poprzednim. To wszystko powinno wracać do myśli tytułu piosenki,” powiedział. „Wielu autorów piosenek nie rozumie tego. Piszą po prostu to, co im przyjdzie do głowy, co może być dobre, a może nie być dobre.”

Nie jest obcy przeróbkom — najbardziej znaną jest wersja z 1993 roku w wykonaniu Micka Jaggera — „I’ve Been Lonely for So Long” przypadkowo zebrał Knighta dobre towarzystwo przez dekady. W 2020 roku utwór wciąż ma siłę przekazu, odnajdując swoje miejsce w Memphis, w formie prezentacji na CBS Sunday Morning, w segmencie dokumentującym fotografię kwarantannową autorstwa lokalnego fotografa Jamie'ego Harmona.

W epoce, która definiuje historię, w której wszyscy ludzie mogą się zrelacjonować do wspólnego uczucia odosobnienia, znaczenie utworu znalazło swoją drogę, aby rozciągnąć się znacznie dalej, niż Knight kiedykolwiek mógłby zamierzać.