Dlaczego to wybraliśmy

Andrew Winistorfer: To był album, który wybrałeś jakiś czas temu i przemycaliśmy go aż do teraz, kiedy jest Klasycznym Wydaniem Miesiąca na wrzesień. Dlaczego to wybrałeś?

Cameron Schaefer: Kilka lat temu, podczas jednej z moich kolacji, "Pij wino i rozmawiaj o płytach" z Egonem — którego wytwórnia współpracowała z nami przy Ayalew Mesfin i Lightmen Plus One w tym roku — rozmawialiśmy o Smithsonian Folkways, ponieważ właśnie wydaliśmy Big Bill Broonzy jako nasz Album Miesiąca. Po tym projekcie byłem tak pod wrażeniem tej wytwórni oraz ich pracy jako historycznych konserwatorów. To oni są tymi, którzy zachowują fragmenty amerykańskiej muzyki i kultury, które nie są zazwyczaj typu płyt zachowywanych przez wytwórnie muzyczne.

To jest niemal antykomercyjne, mimo że nie jest to ich przewodnia zasada. Oni po prostu robią interesujące albumy folkowe i bluesowe.

Dokładnie, podchodzili do A&R wtedy jak ornitolog, dostrzegając muzykę, którą można badać i zachować. To było akademickie podejście do tej muzyki. I w pewnym sensie to dlatego tak zaskakuje, kiedy mają coś takiego jak Sarah Webster Fabio, co wydaje się tak artystyczne, lewicowe, poetyckie i funky. Ten album wydaje się taki chłodny, w porównaniu do tego, co sobie wyobrażasz, słysząc "Album mówiony przez akademicką poetkę", wiesz? Coś w tym było tak intrygującego dla mnie.

Więc ja i Egon rozmawialiśmy o Smithsonian Folkways, a Egon powiedział, że zawsze chciał zrobić jeden z jej albumów na Now Again, i za każdym razem, gdy słyszysz coś takiego, jakbyś to jakoś zapisywał i robił notatkę, aby to sprawdzić. Trochę schowałem ten pomysł na kilka lat; miałem go na swojej liście życzeń na Discogs przez wieki.

Potem pojawiła się ta okazja, aby ponownie współpracować ze Smithsonian, i natychmiast pomyślałem o tym albumie. Doskonale zdaję sobie sprawę, że album nie jest twoim prostym albumem jazzowym ani bluesowym, ale jeśli to album, z którym się zżyjesz, zrozumiesz, że jest bardzo przyjemny do słuchania i to zabawny album. Kiedy ludzie słyszą "mowa", oni…

Wyobrażają sobie kogoś w golfie uderzającego w bongo.

Tak, i myślę, że jeśli jesteś gotów zaryzykować z nami w tej kwestii, to jest to naprawdę satysfakcjonujący album.

Ten album był na naszym radarze dla Klasyków przez naprawdę długi czas; był na oryginalnej liście, którą mieliśmy dla potencjalnych tytułów Klasyków gdzieś w styczniu 2017 roku. Mieliśmy ten dokument Google z wytwórniami, z którymi mogliśmy współpracować: Verve, Stax, Smithsonian, i to dosłownie było na planie dla Klasyków, gdy same Klasyki były teoretyczną sprawą.

Dokładnie. Mam nadzieję, że ludzie, którzy lubili nasze albumy Milesa Davisa i Johna Coltrane’a oraz Williama Bella, polubią to także. Jeśli nie znasz żadnej z historii w tle — akademicka poetka robiąca album — będziesz mógł tego posłuchać i zrozumieć, że to funkowy zespół improwizujący bardzo podobnie do jazzowego zespołu; wszystko jest oparte na uczuciu.

Dokładnie. Sposób, w jaki opowiadam ludziom o tym, to to, że ona i Gil Scott-Heron są naprawdę podobni: Robili albumy z poezją mającą moc, które były nad funky podkładami. Robili to tylko na różnych wybrzeżach. Jednak jej zespół jest bardziej zgrany, prawdopodobnie dlatego, że byli jej dziećmi i grali razem tylko po to, aby grać za nią.

Czytając Notatki Słuchowe napisane przez jej córkę i badając więcej o niej, była niesamowitą kobietą i badassą. I oprócz tego, że dostaliśmy ten album, ludzie mogą nie słyszeć o niej, więc to jest część tego wydania, z której jestem naprawdę podekscytowany.

I cieszę się na Notatki Słuchowe, ponieważ rzadko dostajemy kogoś, kto jest tak blisko związany z artystą, aby je napisać. Mam na myśli, że Cheryl Fabio zrobiła swoją pracę dyplomową w filmie o poezji swojej mamy.

Szczegóły Remasteringu i Pakowania

Pakowanie tego albumu jest szalone. Trzyczwartowy wrap tip-on, który wygląda jak okładki z lat 60.; ten wygląd wciąż jest niesamowity i ikoniczny, i pozwala wiedzieć, że trzymasz w ręku płytę Smithsonian Folkways.

Jest to tak blisko tego, jak wyglądałaby oryginalna okładka, podobnie jak w przypadku naszego projektu Big Bill. Inżynier wewnętrzny Smithsonian Folkways, Pete Reininger, również zrobił remastering z oryginalnych taśm przy tym projekcie.

On wygrał Grammy i zrobił remastering dla wszystkich ich ostatnich reedycji, prawda?

Tak, to on. Jest bardzo zaznajomiony z katalogiem Smithsonian Folkways. Zrobiliśmy to na winylu 180 gramowym, ciężkiej okładce a Notatki Słuchowe dodają dużo kontekstu do tego albumu.

Jeśli ludzie zdecydują się na to, to będzie coś, co ich zainteresuje.