Doggystyle Snoop Doggy Dogga jest majowym albumem rap i hip-hop VMP

Z odległej ziemi, odciętej od dzielnic i bloków, które uformowały hip-hop, wczesne lata 90. pokazały, że Zachód ma coś do powiedzenia. Wyłaniając się z mgły Death Row Records, pojawił się szczupły Long Beach Crip o imieniu Snoop Doggy Dogg: ledwo wkraczający w dwudziestkę, oczarowując świat, leżąc w swojej rzeczywistości. Pod koniec '92 roku stał się gwiazdą albumu Dr. Dre The Chronic: albumu, który zostanie kanonizowany jako lektura obowiązkowa dla standardu G-funk ze Zachodniego Wybrzeża. Jedenaście miesięcy później debiutancki album Snoop'a, Doggystyle, zadebiutował na liście Billboard 200 na pierwszym miejscu, sprzedając ponad 800 000 kopii i ustanawiając rekord najszybszej i najlepiej sprzedającej się debiutanckiej płyty LP rapera. To przełomowe dzieło szybko zostanie kanonizowane, a jednocześnie potępione jako centrum nadchodzącego zjawiska Gangsta Rap, które ogarnia kulturę amerykańską. Uzyskało status platyny w mniej niż sześć miesięcy, czyniąc Snoop'a natychmiastową supergwiazdą.

Zarejestruj się, aby otrzymać ten album na app.vinylmeplease.com/rap

Wchodzi Snoop Dogg: głos zbyt gładki na swoje czasy i wystarczająco surowy, by cofnąć się w czasie. Zaledwie kilka lat minęło od jego czasów przestępczych, a podczas swojej debiutanckiej imprezy towarzyszą mu zwykli podejrzani – Tha Dogg Pound, Daz & Kurupt, The Lady of Rage, Warren G i inni – ale nigdy nie zostaje odsunięty od roli gwiazdy, ponieważ odegrał swoją rolę z niezrównaną groźbą. Z Dr. Dre przy produkcji każdego utworu, wszechświat Doggystyle wolno przesuwa się przez noc w Long Beach i miażdży głośniki na imprezie w zaledwie krótkim oddechu, rozszerzając dźwiękową narrację The Chronic na nową podróż. Snoop nie jest najbardziej utalentowanym lirykiem, nie jest najbardziej widocznie groźny, ale zagrożenie gra na chłodzie, który jest wiarygodny bez dodatkowego pompowania. W zwykły dzień jest tym kolegą, którym każdy jest: pije i pali, bije się i uprawia seks, i może złapać kulę, nie mając imienia, jak każdy inny. Ale kiedy Calvin Broadus, Jr. wnika głębiej w Dogg, rozważa przebaczenie za swoje wykroczenia i pragnie rozwiązań dla szaleństwa, które zna. To równowaga gangsta, którą znamy z najlepszych kawałków hip-hopu, krocząc po każdym boku każdej linii, aby znaleźć prawdę w brzydocie.

Doggystyle to album, który sprawił, że politycy przemaszerowali przez opakowania na ulicy, który sprawił, że C. Delores Tucker przemówiła, który miał dzielnice i przedmieścia zjednoczone w tym samym rytmie. Snoop, którego znamy dzisiaj, to neighborhood OG, stróż i człowiek rodziny. Ale gdy media skupiły się, a publiczność kręciła się, krytyki czasami mizoginistycznych, często przemocy w Doggystyle zazwyczaj spotykały się z prostą odpowiedzią, że to "real". Teksty były prawdziwe w sensie: czasami tak naprawdę się dzieje, rzeczy stają się naprawdę realne, a obrazy prawdziwych okoliczności przetrwania w kraju kalkulowanej czarnej ignorancji nie zawsze będą miały ładną kokardkę na wierzchu. W rzeczywistości piękno i brzydota idealnie się łączą, ale brzydki Snoop i jego współcześni wiedzieli, że stał się ramą dla kolejnej amerykańskiej debaty na temat tego, kto poniesie winę za to wszystko (raperzy, jak zawsze). Dwadzieścia pięć lat od premiery, gdy zmagamy się z tymi samymi pytaniami o teksty rapu, które mieliśmy wtedy, Snoop z '93 nie będzie miał odpowiedzi, których potrzebujemy. Ale ważne jest, aby spojrzeć na piękno i brzydotę takimi, jakimi są, uznając, gdzie byliśmy jako część tego, dokąd zmierzamy. Przejdź do częstotliwości Doggystyle i nie oczekuj, że cokolwiek przyjdzie łatwo.