Rozległa zmiana tonu Whiplash od Car Seat Headrest

Making A Door Less Open to 12. projekt w 10-letniej historii zespołu Willa Toledo, Car Seat Headrest. Jest to ich pierwszy album po całkowitym zremiksowaniu swojego przełomowego wydania z 2011 roku Twin Fantasy oraz pierwszy pełnowymiarowy album składający się wyłącznie z nowych utworów od czasu Teens Of Denial z 2016 roku. Teens of Denial był urokliwym i wyrafinowanym pastiszem rocka lat '90, podczas gdy Making A Door Less Open to dramatyczna zmiana w kierunku dotarcia do szerszej publiczności dzięki dużym bitom i bardziej elektronicznym teksturom.

Making A Door Less Open to rzeczywiście projekt Car Seat Headrest — ale nie projekt Willa Toledo. Napisany i wykonywany przez jego alter ego w masce gazowej, „Trait”, postanowił uczynić album nieco mniej autobiograficznym i oddzielić Car Seat Headrest od Willa Toledo.

Zmiana tonu jest drastyczna. Album otwiera utwór „Weightlifters”, który skupia się na skrzypiącej linii syntezatora i rozwija się z arenowymi perkusjami. Toledo śpiewa: „może powinienem zacząć podnosić ciężary”, z wyższą jakością dźwięku, niż kiedykolwiek go słyszeliśmy. Choć elektroniczny, gotowy na arenę alt-popowy ton był na początku szokujący, często wydaje się szczery i autentyczny dzięki emocjonalnemu wykonaniu.

Na albumie są momenty, które wydają się mniej autentycznymi emocjami, a bardziej satyrą — lepiej lub gorzej. Wysoka energia, skupiona na dużych riffach, lamentująca piosenka do Hollywood, zatytułowana „Hollywood”, skłania się bardziej w kierunku tego drugiego. Trait i perkusista Andrew Katz krzyczą „Hollywood sprawia, że chce mi się wymiotować” przez całą piosenkę, nad riffem, który równie dobrze mógłby się znaleźć na albumie New Politics z 2015 roku. „Hollywood” znajduje się tuż obok „Hymn (Remix)” na liście utworów, piosenki, która buduje mnóstwo muzycznego impetu i nie przestaje ewoluować. Wydaje się, że intencją jest stworzenie ekscytującego, pełnego energii interludium, ale kończy się to na uczuciu rozczłonkowania i zbyt szerokiej sieci - problem, który towarzyszy najniższym momentom na Making A Door Less Open.

Jednak jest zdecydowanie więcej dobrego niż złego. "There Must Be More Than Blood" to niemal ośmiominutowa oda do wspólnych wątków, które łączą nas jako ludzi. Elektroniczne tekstury wydają się tutaj mniej karykaturalne i mają lepszą chemię z akustyczną instrumentacją - rodzaj harmonii między elektroniką a brzmieniem tradycyjnego zespołu, jak na przykład Mount Kimbie. Ponad wszystko, Making A Door Less Open brzmi jakby było naprawdę przyjemne do stworzenia. Jeśli celem było dotarcie do szerszej publiczności, to na pewno to osiągną; album oferuje szeroki zakres dźwięków, i naprawdę każdy znajdzie tutaj coś dla siebie.