Ciepłe drugie album Big Red Machine

Aaron Dessner z The National i Justin Vernon z Bon Iver połączyli siły, aby stworzyć Big Red Machine, wydając debiutancki album o tym samym tytule w 2018 roku, jednak historia powstania zespołu rozpoczęła się dekadę wcześniej. Dessner i Vernon po raz pierwszy skontaktowali się w 2008 roku, kiedy to pierwszy wysłał Vernonowi utwór zatytułowany „big red machine.” Dla Vernona „big red machine” przedstawiał bijące serce, prowadząc do serca zespołu, które słuchacze pokochali dzisiaj. Debiutancki album skłaniał się ku eksperymentalnemu brzmieniu, co Dessner opisał jako „ustrukturyzowany eksperymentalizm.” Było to jak stanie jedną nogą w miejscu, a drugą w połowie na zewnątrz rzeczywistości — fantastyczna amalgamacja szalonych dźwięków.

W ślad za ich najnowszym albumem, Big Red Machine ponownie eksploruje nowe brzmienia, ale tym razem w formie współpracy z artystami takimi jak Anaïs Mitchell, Taylor Swift i Robin Pecknold z Fleet Foxes, aby wymienić tylko kilka. Wyniki są nieco inne niż w przypadku pierwszego projektu duetu. Tym razem lista utworów zmierza w delikatnym kierunku, a puste przestrzenie są wypełniane głosami tych, którzy reprezentują najnowszy album zespołu.

Jak długo myślisz, że to potrwa? wplata historie, które wcześniej były niewypowiedziane przez Dessnera, odkrywając głęboko osobiste tematy, które są traktowane w najbardziej przystępny sposób — to znaczy, przez harmonie i twórczą wrażliwość dzieloną między artystami. Dessner podzielił się: „To wszystko jest muzyką, którą wygenerowałem, ale interesujące jest słyszeć, jak różni ludzie się do niej odnoszą, lub jak różne głosy się z nią zderzają. To sprawia, że jest to wyjątkowe. Z każdym, kto jest na tej płycie, jest otwartość, twórcza hołota i emocjonalna jakość, która łączy to wszystko.”

W miarę jak pojawiały się kolejne single przed pełnym wydaniem albumu, otrzymaliśmy małe wglądy w rodzaj szczerego brzmienia ujawnionego w tytułach — od potężnego „Phoenix” po słodkie i lekkie wokale Taylor Swift narrujące skomplikowaną relację. Motywy rodzinnej traumy, lamentacji dorastania oraz refleksji nad relacjami są widoczne w albumie w sugestywnych utworach takich jak „The Ghost of Cincinnati,” „Latter Days” i „Bryce.” Wśród powoli poruszających się melodii fortepianowych, migających uderzeń gitary i nałożonych wokali, które tworzą zawsze ciepłą, ale wzruszającą atmosferę albumu, widać, że ten najnowszy projekt pochodzi z miejsca bliskiego własnej big red machine duetu. Aby właściwie poruszyć różnorodne tematy dzieciństwa, małżeństwa, rodziny i innych, zespół zadaje pytanie: Jak długo myślisz, że to potrwa?