'W Moim Własnym Czasie,' 50 Lat Później

Wokół czasu wznowienia In My Own Time w 2007 roku pojawiło się wiele artykułów, które przedstawiały Dalton jako jedną z najlepszych piosenkarek folkowych, o jakich nigdy nie słyszałeś. Są powody tej anonimowości: rzadko nagrywała lub występowała, jej surowy styl wykonania nie do końca pasował do chwalonych wówczas wokalistek w stylu “klarownego dzwonu”, które były popularne, jej prace nie poddawały się łatwej klasyfikacji gatunkowej, a Dalton wykonywała wyłącznie covery przez dekady, które należały do autorów piosenek. Głos Dalton nie zawsze jest łatwy do słuchania, ale został doceniony za swoją niesamowitą moc emocjonalną i porównywany do Billie Holiday (co ponoć jej się nie podobało) oraz Niny Simone.

Prace Dalton zyskują teraz więcej odbiorców, którzy być może są bardziej zainteresowani autentycznością niż idealnie gładkimi wokalami, a nowoczesne ucho mniej przejmuje się określaniem gatunku, którego słuchają. Istnieje także mitologia wokół Dalton jako artystki, wynikająca z opowieści o jej trudnym życiu osobistym. Koleżanka po fachu, Lacy J. Dalton, która przez część swojego życia mieszkała z Karen Dalton, powiedziała Guardianowi: “[Karen] była z starej generacji beatników, która uważała, że musisz palić świecę po obu końcach i umierać z głodu, aby nazywać się artystą.

“Zawsze nazywam ich kanarkami w kopalni węgla, ponieważ w pewien sposób byli nadwrażliwi na to, co dzieje się na świecie. Wyrażali swoje uczucia bezsilności i czuli, że powinni żyć, zażywać narkotyki, pić, cokolwiek, aby złagodzić ból.”

W tym samym artykule w Guardianie producent Harvey Brooks (basista Boba Dylana na Highway 61 Revisited) powiedział: „Znałem ją tylko jako osobę uzależnioną. Miała problemy z narkotykami przez cały czas, gdy ją znałem. Miała bolesną osobowość i myślę, że stosowała narkotyki, aby złagodzić ból.”

Ten ból jest w pełni widoczny w In My Own Time. Album, mimo że jest zbiorem coverów, ma przewodnią nutę smutku i poczucie, że pod powierzchnią kryje się tak wiele emocjonalnej głębi, co słychać szczególnie w utworach takich jak “Something On Your Mind” i “Take Me.” Wykonanie Dalton “How Sweet It Is” to jeden z bardziej radosnych momentów na albumie, ale nadal nie zbliża się do słodkiego brzmienia większości interpretacji tej piosenki.

Na zakończenie albumu “Are You Leaving for the Country” to poruszające pożegnanie. Żałosne “Are you leaving for the country? / You say the city brings you down” brzmi jak eufemizm dla ucieczki i jej późniejszego odejścia z przemysłu muzycznego.

In My Own Time to okno do alternatywnego świata folkowego lat 70., a z pierwszego odsłuchu jasno wynika, że płyta zasługuje na uwagę, jaką teraz otrzymuje. Lacy J. Dalton powiedziała również Guardianowi, “Karen miała prawdziwą, prawdziwą wielkość, która nie została uznana. Powiedziałam jej: ‘Będzie ci to bardzo przeszkadzać, ale prawdopodobnie zostaniesz doceniona dopiero po śmierci.’” Około 50 lat później to przewidywanie wydaje się spełniać.