Anna B Savage jest nieporównywalna z niczym innym

Szeleszczący dźwięk gitarowego strumienia, ledwo słyszalny, zanika w połowie „Corncrakes”, a Anna B Savage przerywa ciszę intymnym wyznaniem, prowadząc nas w przyspieszonym operowym wznoszeniu, składającym się z tej samej powtarzanej frazy: „Nie wiem, czy to w ogóle prawdziwe; nie czuję rzeczy tak intensywnie, jak kiedyś.” Brzmi to jak uczucie związane z epifanią, która zdarza się raz w życiu: subtelna i nieustępliwa na początku, a potem pewnego dnia, niezaprzeczalna i nie do zignorowania.

Utwór, podobnie jak reszta debiutanckiego albumu londyńskiej piosenkarki i autorki tekstów A Common Turn, jest ćwiczeniem w osiąganiu niemożliwych wysokości i głębokości, używając jak najmniej. Pantheon zwięzłego montażu i intentionalnej oszczędności, wspierany przez szokująco szczere teksty piosenek, wyrazistą produkcję Williama Doyle'a (FKA East India Youth) oraz mocny alt, który mógłby dać Joni stoczyć zaciętą rywalizację.

Pięć lat po debiutanckim EP, który doprowadził do tras koncertowych z takimi artystami jak Jenny Hval i Father John Misty (i zakończenia związku), Savage przynosi nam debiut, który jest wypełniony po brzegi osobistymi, absurdalnie konkretnymi detalami. Ale z drugiej strony, okres, w którym stworzyła utwory na album, był równie wyjątkowy i intymny. Po zakończeniu związku postanowiła nakręcić film, odtwarzając utratę swojej dziewictwa.

„W filmie na nowo przeżywamy utratę dziewictwa, sprawiając, że aktorzy pracują nad tym, co pamiętamy, gdzie w tym momencie powinno być twoje lewe ręka, gdzie powinno być twoje prawe ręka? Ile jest pchnięć?”, szczegółowo opisała w wywiadzie Loud and Quiet. „Nie rozmawialiśmy przez kilka lat odkąd się rozstaliśmy, więc przeprowadziliśmy mnóstwo wywiadów osobno z trzecią osobą, bliskim przyjacielem zarówno dla nas, żebyśmy nie infiltracja wzajemnych wspomnień, dwie wersje utraty dziewictwa rozgrywają się obok siebie. To bardzo surowe i nasze wspomnienia są dość różne. Wraca to do kwestii przyjemności kobiecej: nie osiągam orgazmu, nie zbliżam się do orgazmu, a to trwa około 25 sekund, po prostu wszystkie te rzeczy, które na ogół nie są dzielone.

Nie powinno więc nikogo dziwić, że główny singiel z albumu, „Chelsea Hotel #3,” to intensywna, ale i zabawna saga o masturbacji i uczeniu się, jak osiągnąć orgazm - kończąc na linii o seksualnym przebudzeniu wywołanym przez Tima Curry'ego w bieliźnie à la „Rocky Horror.” Co jednak zaskakuje, biorąc pod uwagę ciągły strumień szczegółowości, to jak jednostkowe i uniwersalnie poruszające wydają się utwory A Common Turn. Niezależnie od tego, czy to jej przesłuchanie napięcia wokół platonicznego, mogącego być związku w „Baby Grand”, czy jej zaskakujący obraz paskudnej wewnętrznej komory echa napędzanej niską samooceną w „Two”, czy po prostu niezmienna spójność jej wokalnych umiejętności (oboje jej rodzice są klasycznymi śpiewakami), Anna B Savage to cudowna zagadka.